Hanoi 4- 6 mei 2010
Dan breekt het lijntje niet
Weer terug naar de hoofdstad, want daar had ik nog zeker niet alles gezien.
De bussen hier gaan vaak 'Afrika-traag' (en dat is behoorlijk traag). Deze keer 5,5 uur voor 170 kilometer, terwijl de wegen redelijk zijn en er ook nagenoeg geen files zijn.
De mannen stoppen steeds en proberen mensen bij de busstations in hun bus te proppen, en dat kost soms veel tijd. Ik had geen haast, maar toch wordt je er moe van, dat getreuzel en geneuzel...
Hanoi was weer als een soort 'thuiskomen', ik kreeg weer een mooie kamer in het 'Real Darling Cafe', alleen de eerste nacht had ik bedmijt (krabben..!), dus de volgende dag maar van kamer gewisseld.
Bezienswaardigheden
Het Ho Chi Minh Museum Complex is de attraktie van de stad. Ondanks zijn crematie- wens is Oom Ho hier opgebaard, al moet hij elk jaar 3 maanden lang voor onderhoud naar Rusland.
Je mag geen camera of iets dergelijks meenemen, want als ze je betrappen krijg je een ondervraging met de politie.
Het hele complex voelt als -20 graden en overal is ongelofelijk veel bewaking, Het hele terrein is prachtig, met meertjes en parken, de rust in de trubbelige stad.
Het complex heeft ook een museum en een mooie pagode.
Het Memorial House is een reis door de tijd om te zien hoe de handelaren leefden en werkten in de middeleeuwen en de Bach Ma tempel is een prachtig Boeddhistisch bouwwerk met biddende mensen voor het altaar.
De Dong Xuan markt heeft drie verdiepingen en je kunt er alles kopen wat je je maar wenst, lekker trubbelig, op z'n Vietnamees, dus.
Ik nam een nachtbus, voor het eerst naar het zuiden, op weg terug naar Ho Chi Minh stad, oftewel saigon, maar eerst nog een stop halverwege...