Mongla & Sundarbans 5- 7 apr 2010
Welcome to the Hotel Ba-a-angkok
De boot had aangemeerd en ik werd meteen door mensen benaderd om mijn hotel te vinden. Nog steeds dacht ik dat ze daar iets voor terug willen, want zo werkt dat vaak met mensen die toeristen helpen, maar niet in
Bangladesh, het is gewoon behulpzaamheid, jij bent gast in hun land...
Ik nam een bed in het prima 'Hotel Bangkok' en sprak even later met Abul Kalam Azad (Kalam voor vrienden).
Hij kon me, als gids, de volgende dag de Sundarbans laten zien, en vooral daarom was ik naar Mongla gekomen. Hij had een boot en voor 20 euro was hij mijn gids, had hij een kapitein èn een schip en hoefde ik alleen maar achterover te leunen en te genieten.
Sundarbans
Letterlijk betenkend Sundarban 'prachtig bos', en het is het grootste mangrovemoeras ter wereld. Naast de duizenden planten-, vis- en vogelsoorten is het het leefgebied van o.a. rendieren, apen, krokodillen en vooral de Bengaalse tijger.
Er zijn verschillende soorten mangroveplanten of -bomen, het type wat hier leeft is vooral te herkennen aan de zogenaamde ademwortels. Dat zijn kegelvormige wortels die boven de grond of het water uitsteken, waardoor bomen of struiken die in het water staan toch kunnen ademen. het hele gebied is zo uniek dat het vanaf 1997 ook op de lijst van Unesco werelderfgoederen vermeld staat en het ook beschermd natuurgebied is.
Eerst vertrokken we naar het 'Karamjal Forest station', waar alle betalingen voldaan moeten worden.
Hier een beetje belastinggeld,
daar nog een beetje park-toegangs-geld,
en uiteindelijk nog wat bewakingsgeld (een bewaker gaat mee, vooral voor overvallers).
Het totaal aan overheidsgeld was meer dan de twee gidsen met boot voor de hele dag.
De tweede stop was het 'Harbaria station'. Hier maakten we een boswandeling en bezochten we een natuurparkje waar je apen, herten en krokodillen kunt voeren. De derde stop was een klein vissersdorpje op weg terug naar Mongla. De armoede is aan alles af te zien, mensen leven onder een rieten dakje en hebben vooral elkaar en hun roeiboten.
Mongla
Toen we weer terug waren in het havendorpje, bood Kalam aan om de 'st. Pauls
Catholic Church' en een christelijke school te bezoeken. Wat een fanatastisch idee, omdat ik nu mooi ook een tolk bij me had, en we hebben veel met jongens en meiden gepraat die hun best
doen om te overleven en iets te worden in het leven. Erg bijzonder en soms ook erg aandoenlijk...
Maar vooral leuk, ik moest natuurlijk mee Cricket spelen, en ik ramde de bal ver over de huizen...
Een aantal jongens zaten hoog in de bomen, maar kwamen snel naar beneden voor de zoveelste foto, wat een fantastische middag en wat een prima gids...
En:
- Voor het eerst zag ik andere toeristen, de Ooostenrijker, Robert en de Australier, Dan. we hebben 's-avonds lekker bijgekletst. Alcohol is er niet in dit land dus met een fles water namen we genoegen.
- Ik heb Bambi en Flipper gezien in het wild. Een hert stond aan de rand van het water. Stel je nu eens voor dat een tijger er bovenop zou springen op het moment dat ik een foto neem...
De rivier zit voor met dolfijnen en soms komen ze voor je neus een sprongetje maken...
- Kalam en ik raakten aan de praat in het park, toen we toch een uur niets te doen hadden en we hadden een heel open gesprek. Vooral hoe het leven gaat in een moslimwereld en hoe graag hij dingen veranderd zou zien.
Hij was niet bang om vanalles te vertellen, over wat sex is voor moslims (tijdens de sex niet kussen en niet aanraken, zelfs niet als je al getrouwd bent) en dat veel mannen prostituees bezoeken. Ik stond versteld van zijn openheid, want in Bangladesh heerst een strikte moslimcultuur.
Ik nam de 'Super Highway VIP Express bus' (Dat staat er echt op, op die afgetrapte barrels... Maar wel goedkoop!) naar het noorden.