Ik was dus weer in de hoofdstad en, na de dagtrip naar Savar (zie vorige verslag), had ik nog mooi 2 dagen om de stad nog wat beter te zien...

Ik nam weer een bed in het (Time)star Hotel want dat was vorige keer prima bevallen. Ze hadden alleen kamers in een VIP room, met douche, tv en een grote kakkerlak. Was wel 4 euro, maar vooruit maar...

 

Het was groot feest in de stad, alles was op 14 april in de ban van het Bangladesh nieuwjaar. Met gratis concerten, de straten en parken (vooral Ramna park) gevuld met honderdduizenden mensen en overal was vrijmarkt. Geen vuurwerk, maar wel overal waar ik kwam;

 

 

Een aantal poorten die vorige keer gesloten waren, waren nu wel open. Ik kon de Armeense kerk bezichtigen, nadat de beheerder de poort openmaakte. De kerk is het enige overblijfsel van een grote Armeense nederzetting, die bijna al helemaal verdwenen is. Wel effe opletten; De schoenen blijven aan en de pet moet juist af...

 

De Sitara Moskee (ster moskee) was dit keer ook open. Een prachtig bouwwerk waar ik bijna als eregast werd onthaald (vaak krijg je in een moskee juist vreemde blikken). De muren zijn opgesierd met prachtig tegelwerk en ingelegde parelmoer.

Vlakbij de kerk en moskee is de 'Shankaria Bazaar', die had ik nog niet bezocht en ik heb mezelf lekker laten verdwalen.

 

Ook het 'Liberation War Museum' was dit keer de poorten openstaan. Een museum over de strijd in 1971 tegen Pakistan. Erg aandoenlijk, met een kast vol schedels en botten en fotos van massagraven en tientallen drijvende lijken in de rivieren. Kinderen, bejaarden, het maakte de moordenaars schijnbaar geen verschil. Gruwelijk!

 

 

- Door de komende verkiezingen zijn de smalle steegjes van de stad gevuld met posters en vlaggen van allerlei partijen. Op sommige plaatsen hingen zoveel spandoeken dat het leek of de straten overdekt waren met een dak van papier.

- Ik werd benaderd voor een aktie om bloed te geven. Dat was gewoon op straat! Ik heb dit keer maar even gepast.

 

 

En toen weer op pad, terug naar Thailand. Tenminste dat dacht ik. Bij aankomst op het vliegveld bleek simpelweg mijn vlucht vervallen te zijn. ???!!!...

Er werd me doodleuk verteld dat ik geen reservering had, maar ik kon wel een nieuw ticket kopen, natuurlijk...

Ik weet inmiddels goed wanneer ik de strijd aan moet gaan en wanneer ik 'Please, please, please' moet zeggen. Dit was tijd voor het laatste.

 

Na wat getreuzel gingen de twee mannen (het zijn hier altijd mannen) nog even in het systeem kijken. Er bleek een verkeerde vlucht geboekt te zijn door de agent in Thailand en bij de vlucht naar Bangladesh toe, is het verkeerde paspoortnummer ingevoerd. Ik was totaal niet bekend...

De opplossing? 30 uur later vliegen, en ik hoefde gelukkig geen nieuw ticket te kopen... Fjoew!

 

Mijn kamer stond nog op me te wachten, maar waar haal ik op vrijdag in een moslimland geld? Ik vond nog een mannetje die buitenstond en voor een belabberde wisselkoers kon ik de dag nog doorkomen... 

Dus een dagje relaxen en toen echt de vlucht. Natuurlijk met vertraging, maar dit keer maar een half uur.

En ook op het vliegveld valt gewoon de stroom uit...