Vlkolinec 10 aug

 

Met de trein weer op weg. Op weg naar de heuvels en de bergen. in een oude Sovjet- trein, met 6 zitpaatsen per cabine, naar Ruzomberok (ik laat alle leestekens maar achterwege in de verslagen, want anders breek je je tong...).

 

In Ruzomberok dacht ik even naar Vlkolinec te lopen, maar dat was zomaar nog niet gedaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op het treinstation stond een kaart met daarop de route aangegeven, dit bleek later de route voor auto's te zijn. Ik met volle bepakking de licht stijgende weg op, na een kilometer gaf een bord 'Vlkolinec 10 km' aan.

Ik dacht, dat hebben ze vast mis, want mijn 'Lonely Planet' reisgids gaf aan dat het maar 6 kilometer lopen was. 1,5 uur later stond ik voor de berg waar het dorpje bovenop lag, nog 3 kilometer te gaan.

Ik dacht; ik ga liften!

Een heel aardige Tsjechische familie nam me meteen mee in hun camper en een kwartier sterk bergopwaarts later kwamen we in Vlkolinec...

 

Een prachtig oud houten dorpje, met houten toren op het centrale pleintje en veel kleurrijk geschilderde oude huisjes. Een fascinerend dorpje, echt mooi.

Terwijl ik zo rondliep zag ik een bordje met een fietser en 6 kilometer erop aangegeven. Dit was dus de wandelroute, bedacht ik me..! De vriendelijke Veronika van het museum wilde me wel de route wijzen en iets meer dan een uur later stond ik al weer bij het treinstation. Mooi!

 

En;

 

- Pierogi met spek en geitenyoghurt, erg smakelijk!

- Soms verstaat niemand je, spreekt niemand Duits of Engels. De trein-loket-dame in Bratislava was erg vriendelijk en met mijn beste Slovaaks en haar beste Duits hebben we er een prachtige dialoog van gebakken.

 

 

 

 

Ik kocht een ticket en precies 2 minuten later vertrok de trein naar Poprad. Treinen gaan hier ongeveer om de 2 uur, dus dat was goed getimed!

Weer onderweg!