Spiszke Hrad 12 aug

 

Oftewel, het kasteel van Spisz. De bus was die ochtend nog een heel gedoe. Er was geen kaartjesverkoper of geen informatiebalie en op het schema stonden was 6 verschillende Spiszke's/Spiszky's en Spiszka's waar bussen heen gingen.

Daarnaast bleek op de bus vooral het eindstation te staan, zodat ik op de schema's moest kijken of deze langs mijn kasteel kwam. Niet te doen...

 

Een groep Tsjechische reizigers brachten uitkomst. Hun taal staat tot Slowaaks, ongeveer zoals Nederlands staat tot Belgisch, én ze spraken Engels! Mooi, en ik kwam mooi op de plaats (Spiszke Podhradie) aan waar ik moest zijn.

 

Daar zie je het kasteel al liggen, een monster van een kasteel, een van de grootste van Europa. De stevige wandeling heuvel op is het uitzicht al meer dan waard. Door mijn Lonely Planet werd al geadviseerd om de gratis Audio-tour te nemen, een elektrisch kastje, met een grappige Amerikaanse stem (Welkom, visitorrrr!!!) die je meeneemt naar oude tijden... Niet echt handig, maar wel veel interessante informatie over de vele aanvallen die de koningen door de eeuwen heen vanuit dit kasteel hebben weten af te slaan.

 

Je ziet de restanten van de ondergrondse waterplaats (een put slaan in een rots is niet zo makkelijk) waarin het regenwater werd bewaard, een kapel, het museum en de ronde eindigd bij een restaurantje in een Romeinse koepelruimte.

 

Ik nam een andere route naar beneden, door het hoge gras rondom het kasteel en wat ruiste er nu door het struikgewas? Ik keek en zag wat struiken bewegen. Een kat? Toen zag ik een schaduw. Een grote hond? Plots rende een wild hert rechtstreeks de berg af. Het was zo steil dat ik nauwelijks kon staan en dat beest rende zo recht naar beneden...

 

En toen de zoektocht naar vervoer. Ik was al bij de bushalte geweest, maar na een half uur nog niets, dus toen maar naar het treinstation, dicht! Het dorpje is te klein voor een hotel/hostel, dus ik wilde wel weg. Onderweg terug kwam ik de Tsjechen weer tegen. Een man vertelde hen dat er geen bussen gingen op zondag, en maar 1 trein, 2,5 uur later naar een dorpje verderop.

Daar had ik niet veel aan...

 

Ik besloot om toch op het busstationnetje te gaan zitten en een uur later kwam eindelijk een bus. De bus naar Kosice en daar wilde ik heen! Jippie! Gelukkig betaal je hier bij de chauffeur, ik had namelijk geen kaartje.

In Kosice ging nog een avondtrein naar Eger en dat kwam goed uit, ik wilde graag vanavond nog naar Hongarije.
Ik had mooi een drietal uurtjes om het dorpje Kosice nog wat te verkennen en wat te internetten.

 

En:

 

- Een dronken man (die zie je hier wel meer, loslopend op straat) wilde me wel het busstation wijzen. hij sprak een beetje Duits, dus dat kwam goed. Bij het busstation (om de hoek) wilde hij 2 euro.

Aber, du bist doch mein freund! was mijn antwoord en met een brede glimlach ging hij weer verder...

 

- Veel Roma in Slowakije, vooral hier in het oosten. Ze staan op een hoek, sturen hun kinderen op je af en die schooien je gek. Dat geld moeten ze dan weer bij hun ouders inleveren...

 

Dus volgende stop; Hongarije...