Split 26- 27 sep 2022
We namen een heerlijke Lunch in Slovenië (pizza en kip) en konden meteen
erg goedkoop tanken. Omdat we een heel stuk binnendoor gingen hadden we niet
eens door dat we ineens onze ID kaarten moesten laten zien. We waren plots in
Kroatië…
In Kroatië namen we
op 26 september een plekje aan de kust bij Split. We hadden heel wat kilometers
afgelegd, dus we gunden onszelf een mini- campinkje recht aan de Middellandse
zee. In de avond hebben we een biertje gedronken met een Finse man, Ralf. Hij
is 7 jaar aan het fietsen rond de wereld. https://random-roads.com/. Erg bijzonder…
Na een heerlijke nacht
en een ontbijtje op het strand (maar nog een beetje te koud voor een duik)
vertrokken we weer vanuit Kroatië. Na een korte rit langs de prachtige kust
reden we de binnenlanden in en belandden bijna automatisch in Bosnië en
Herzegovina. 
Niet ver het land in
werden we aangehouden door de politie. Ik had 66 gereden ipv 40 en ik had een
vrachtwagen ingehaald over een doorgetrokken streep!
Niet waar natuurlijk,
maar ik wist al waar dit verhaal naartoe zou gaan…
Ik kreeg een
berekening in het prachtige Bosnisch dat te hard rijden 50 euro was en inhalen
ook 50 euro. Omdat ik alleen maar ooh en oeoe- geluiden maakte ging daar meteen
50 euro af en kon ik zo, helemaal cash 50 eurootjes aftikken, lullen we nergens
meer over.
Maar liever betaalde
ik uiteraard het volle pond, maar dan bij het politiestation, want ook dat is
altijd een optie, zo wist ik…
Ik moest even apart
komen bij hem en hij pakte zijn officiële bonnenboekje. Hij vulde niets in en
dat was al een duidelijk teken; hij kon geen bon maken, want er was niets aan de hand!
Hij begon gewoon nog
een keer met zijn berekening, misschien snapte ik het nog niet helemaal; Let
op, Leonneke; 50 + 50 = 100, met 50 korting is 50 euro, was dat niet fijn…
Ik wilde echter nog
steeds liever helemaal terug naar de stad rijden om het volle pond te betalen…
Shit, nou ja, rij dan maar
door…
Zonder veel gedoe
kwamen we bij Montenegro de grens over, maar we stopten nog even voor een
(wederom iets té) zware lunch. Wel erg lekker en voor 11 euro zit je met zun tweeën
helemaal vol. Rostil voor Charlotte en Macaroni met Goulash voor mij. Pfff, dat
was weer veel vlees en heel veel eten. Maar lekker!
Charlotte wilde een
nachtje Podgorica, maar daar konden we geen slaapplaats vinden. Dan maar door
naar Albanië. En daar hadden we wel zin in..!