Estland

De geschiedenis

De ontwikkelingen in de middeleeuwen waren gekenmerkt door de kolonisatie vanuit het zuiden door de Duitse Orde van de Zwaardbroeders. Het noorden werd door Denemarken (Deens Estland)
en Zweden (Zweeds Estland) bezet. De Denen noemden het land Estland.
Toen de Lijflandse Confederatie uiteenviel onder de aanvallen van Ivan de Verschrikkelijke (Lijflandse Oorlog) kwam het noorden in 1561 bij het Koninkrijk Zweden als Zweeds Estland. Tijdens de Grote Noordse Oorlog werd Estland in 1710 (definitief in 1721 met de Vrede van Nystad) Russisch onder Peter de Grote. Het werd deel van de drie Baltische gouvernementen (Gouvernement Estland en het noorden van Gouvernement Lijfland). Met de vrede van Tartu in 1920 erkende de Sovjet-Unie de onafhankelijkheid van Estland. In augustus 1939 sloten nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie het Molotov-Ribbentroppact, waarin de
invloedssferen van Duitsland en de Sovjet-Unie werden uit onderhandeld. Als
resultaat daarvan viel de Sovjet-Unie in juni 1940 Estland binnen.
vanuit Estland werden 10.000 burgers naar Siberië en andere uithoeken van de
Sovjet-Unie gedeporteerd. Na de Duitse invasie in de Sovjet-Unie werden 32.000 Estse mannen gedwongen in 'arbeidsbataljons' in de Sovjet-Unie te werken. Van  hen kwam in het eerste jaar 40 % om het leven door de ontberingen.