Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Minsk 3- 8 sep 2014
 
Op 3 september vertrok om 15 uur mijn trein naar Minsk. Na een uitvoerige controle van paspoorten, tickets, alcohol, en nog maar eens de paspoorten werd de trein op een verlaten grensstationnetje doorgelaten. Het tafereel werd gevolgd door een aantal soldaten die ervoor zorgden dat niemand in of uit de trein klom. Ik was in Wit-Rusland!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Wit-Rusland, Oftewel Belarus, wat op zun Russisch ook weer Wit Rusland betekend. De reden dat het Wit-Rusland heet, is het feit dat dit het deel van Rusland is wat destijds niet door Dzjengis Khan kon worden veroverd. En geen bloedlijn kon zo ‘verpest’ worden door Mongools bloed.
Via Hostelworld.com had ik Hostel Viva geboekt, aangezien ik hotelboekingen nodig had voor mijn visum. Maar het was een prima keuze, 11 euro per nacht in een gezellige slaapzaal met leuke andere reizigers, onder andere een Pool, 2 Duitsers, 2 Russen, een chinees en een Nederlandse. Als er nog een Belg bij was geweest, dan was het misschien een leuke mop geweest.
Met de gebruikelijke reisverhalen en – belangrijker nog – dingen die we nog wilden gaan bezoeken. Ik zat er meteen helemaal in en voelde me nu pas echt op reis! Bij binnenkomst zat een grote, stoere, stoïcijnse Rus televisie te kijken, zonder me te groeten. Vreemd, maar even later kwam hij speciaal de kamer in om me een koekje aan te bieden. Aaaaahhh, wat lief!
 
 
 
 
 
Belarus heeft geen muntgeld, het kleinste briefje (50 Belarus Roebel) is ongeveer 0,3 cent waard, dus je zit al snel met een hele dikke portemonnee. Eindelijk! Met Viva als uitvalsbasis heb ik de stad verkend en twee dagtrips gedaan. Ik moest dagelijks een drukke weg oversteken, een stukje langs het spoor, dan het busstation oversteken en ik zat op het centraal station, vlak bij het centrum van de stad, ideaal. De hele stad is tijdens een paar oorlogen volledig platgebombardeerd, maar Stalin heeft er na een 2e wereldoorlog een rijke stad van gemaakt. Dit kun je nog steeds zien, dure shopping malls, een gigantisch mooi Opera en Ballettheater en grote gebouwen waar de Sovjettijd nog vanaf straalt.
 
 
 
Maar wat ook op valt zijn de mooie, schone parken en gezellige pleintjes, vooral langs de druk bezochte Svislach rivier. Een open en vriendelijke stad en een stuk moderner dan wat ik had verwacht, ook met dure restaurants en overal koffietentjes. Daarentegen ook met grote beelden van o.a. Lenin en het gigantische KGB-gebouw. Wit-Rusland is een van de weinige landen waar de KGB nog actief is, een raar gevoel na het museum in Vilnius…
 
Ik bezocht ook een mis in een orthodoxe kerk; vrouwen met hoofddoekjes en iedereen bukt zo diep dat men bijna de grond zoent, waar deed me dat aan denken…
 
Er zijn veel bezienswaardigheden, al zijn het geen oude gebouwen die je ziet. Wel tanks op een voetstuk, het presidentieel gebouw waar vanuit Alexander Lukashenko – Lex voor vrienden – zijn scepter zwaait en het prachtige treinstation, wat eerder op een vliegveld lijkt. Veel beelden met hamer en sikkel kun je door de stad heen vinden, maar een beeld wat echt indruk maakt is dat van de Jodenvervolging. Echt indrukwekkend.
Een dagje metro mocht ook niet ontbreken. De treinen brengen me dan naar een eindstation aan de andere kant van de stad en daar drink ik een bakkie koffie. Ook veel live muziek in de stad, lekker dansen op je hoge hakken.
 
Ook:

-          Begin de dag met een pilsje, een motto voor veel Minskenaren.

-          De metrostations zijn niet zo spectaculair mooi als bijvoorbeeld in Moskou, maar wel erg handig zo’n metro en op elk station staat een mevrouw te kijken of iedereen zich wel gedraagt (geen foto’s!).

-          In een restaurant stond gewoon de suiker (voor bij de thee) op de rekening; 4 maal 150 = 600 Roebel. Dat is 5 cent! En ik had er niet eens gebruik van gemaakt… Ze hadden overigens ook het leukste menu die ik lange tijd heb gezien, met o.a. sausages hunting – jagende worsten…

-          Je kunt de woning van Lee Harvey Oswald bekijken. Niet dat het open is voor publiek, maar het bestaat nog wel. Hij heeft hier gewoond – nadat hij was overgelopen – en een leven opgebouwd, voordat hij weer terug ging naar de VS en niet lang meer leefde.

Ik had vanuit Minsk een paar dagtripjes gemaakt, die staan in de volgende verslagen.