Minsk 3- 8 sep 2014
Op
3 september vertrok om 15 uur mijn trein naar Minsk. Na een uitvoerige controle
van paspoorten, tickets, alcohol, en nog maar eens de paspoorten werd de trein
op een verlaten grensstationnetje doorgelaten. Het tafereel werd gevolgd door
een aantal soldaten die ervoor zorgden dat niemand in of uit de trein klom. Ik
was in Wit-Rusland!!!
Wit-Rusland, Oftewel Belarus, wat op zun Russisch ook weer Wit Rusland
betekend. De reden dat het Wit-Rusland heet, is het feit dat dit het deel van
Rusland is wat destijds niet door Dzjengis Khan kon worden veroverd. En geen
bloedlijn kon zo ‘verpest’ worden door Mongools bloed.
Via Hostelworld.com had
ik Hostel Viva geboekt, aangezien ik hotelboekingen nodig had voor mijn visum.
Maar het was een prima keuze, 11 euro per nacht in een gezellige slaapzaal met
leuke andere reizigers, onder andere een Pool, 2 Duitsers, 2 Russen, een
chinees en een Nederlandse. Als er nog een Belg bij was geweest, dan was het
misschien een leuke mop geweest.
Met de gebruikelijke reisverhalen en –
belangrijker nog – dingen die we nog wilden gaan bezoeken. Ik zat er meteen
helemaal in en voelde me nu pas echt op reis! Bij binnenkomst zat een grote,
stoere, stoïcijnse Rus televisie te kijken, zonder me te groeten. Vreemd, maar
even later kwam hij speciaal de kamer in om me een koekje aan te bieden.
Aaaaahhh, wat lief!
Belarus heeft geen muntgeld, het kleinste briefje (50
Belarus Roebel) is ongeveer 0,3 cent waard, dus je zit al snel met een hele
dikke portemonnee. Eindelijk! Met Viva als uitvalsbasis heb ik de stad verkend
en twee dagtrips gedaan. Ik moest dagelijks een drukke weg oversteken, een
stukje langs het spoor, dan het busstation oversteken en ik zat op het centraal
station, vlak bij het centrum van de stad, ideaal. De hele stad is tijdens een
paar oorlogen volledig platgebombardeerd, maar Stalin heeft er na een 2e
wereldoorlog een rijke stad van gemaakt. Dit kun je nog steeds zien, dure
shopping malls, een gigantisch mooi Opera en Ballettheater en grote gebouwen
waar de Sovjettijd nog vanaf straalt.
Maar wat ook op valt zijn de mooie,
schone parken en gezellige pleintjes, vooral langs de druk bezochte Svislach
rivier. Een open en vriendelijke stad en een stuk moderner dan wat ik had
verwacht, ook met dure restaurants en overal koffietentjes. Daarentegen ook met
grote beelden van o.a. Lenin en het gigantische KGB-gebouw. Wit-Rusland is een
van de weinige landen waar de KGB nog actief is, een raar gevoel na het museum
in Vilnius…
Ik bezocht ook een mis in een orthodoxe kerk; vrouwen met
hoofddoekjes en iedereen bukt zo diep dat men bijna de grond zoent, waar deed
me dat aan denken…
Er zijn veel bezienswaardigheden, al zijn het geen oude
gebouwen die je ziet. Wel tanks op een voetstuk, het presidentieel gebouw waar vanuit
Alexander Lukashenko – Lex voor vrienden – zijn scepter zwaait en het prachtige
treinstation, wat eerder op een vliegveld lijkt. Veel beelden met hamer en
sikkel kun je door de stad heen vinden, maar een beeld wat echt indruk maakt is
dat van de Jodenvervolging. Echt indrukwekkend.
Een dagje metro mocht ook niet
ontbreken. De treinen brengen me dan naar een eindstation aan de andere kant van de stad en daar
drink ik een bakkie koffie. Ook veel live muziek in de stad, lekker dansen op je hoge
hakken.
Ook:
-
Begin de dag met een pilsje, een motto voor veel Minskenaren.
-
De metrostations zijn niet zo spectaculair mooi als bijvoorbeeld in Moskou,
maar wel erg handig zo’n metro en op elk station staat een mevrouw te kijken of
iedereen zich wel gedraagt (geen foto’s!).
-
In een restaurant stond gewoon de suiker (voor bij de thee) op de rekening;
4 maal 150 = 600 Roebel. Dat is 5 cent! En ik had er niet eens gebruik van
gemaakt… Ze hadden overigens ook het leukste menu die ik lange tijd heb gezien,
met o.a. sausages hunting – jagende
worsten…
-
Je kunt de woning van Lee Harvey Oswald bekijken. Niet dat het open is voor
publiek, maar het bestaat nog wel. Hij heeft hier gewoond – nadat hij was
overgelopen – en een leven opgebouwd, voordat hij weer terug ging naar de VS en
niet lang meer leefde.
Ik had vanuit Minsk een paar dagtripjes gemaakt, die
staan in de volgende verslagen.