Shkodër 29- 30 sep 2022
De rit door de bergen
verliep soepel en we vonden een prima slaapplek in een hostel (Mi casa es su
casa backpackers), 
in een 12-bed slaapzaal. Lekker ons eigen potje koken, kletsen
met andere reizigers en natuurlijk in de avond een biertje in de bar.
Shkodër heeft echter
ook een groot kasteel en veel koffietentjes, dus we zijn na aankomst (en even
zoeken naar een slaapplek) meteen gaan wandelen. 
Onderweg nog een Bossche bol
kunnen scoren, of in ieder geval iets wat daarop lijkt en een prachtige moskee
gezien met mooie muurschilderingen.
Je ziet hier niet per
se drommen met mensen naar de moskee gaan, 
maar met regelmaat hoor je de oproep
tot gebed. Maar ook dan zie je weinig mensen naar de moskee gaan…
Ook kwamen we
nog langs een wijk met golfplaten- huisjes en veel donkergekleurde mensen. Het
is een volk wat lijkt op Roma- reizigers, maar deze groep komt van origine uit
Egypte, in plaats van uit noord- India.
Toen we in de ochtend
vertrokken waren we nog lang niet in Tirana, onze volgende slaapplaats, we
wilden eerst nog wat bijzondere plekken onderweg zien.
Lac (spreek uit als
Latsj)
Het mooie van Lac is
dat je het bijna niet kunt vinden, het is dan ook niet bedoeld voor toeristen,
maar voor mensen die op bedevaart zijn.
Lange trappen, helemaal van onderaan de
berg, echt indrukwekkend als je dat ziet.
Er zijn speciale
plekken om kaarsen te steken en onderweg naar boven staan overal
kaarsenverkopers zodat je je goed kunt voorbereiden. Mooi om te zien dat zowel
een beeld van een monnik met een kind, als bijna alle beelden en schilderijen
versleten zijn door alle aanrakingen van de pelgrims.
Onderweg een gebakken
eitje met ui en kaas (onder een afdakje voor de zon) en dan door naar de
volgende stop
Kasteel van Kruje
Het kasteel is
prachtig en wordt momenteel gerestaureerd.
Het is gebouwd als verdediging tegen
de Ottomanen door de grote Albaanse held Skanderbeq, hij hield de oude Turken
heldhaftig tegen.
Niet lang daarna
kwamen ze toch door de Balkan gestormd, dus het verzet was maar tijdelijk. Vandaar
zelfs een moskee op de terrein.
In de Dolma Teqe werden
we rondgeleid door een vriendelijk oud mannetje, die met een begrijpelijk
Italiaans nog wat vertelde over de Soefi’s die dit huis bouwde.
Hij liet ons de
Arabische tekeningen zien en we kregen
ieder een struikje Rozemarijn mee als aandenken.
Hij kreeg van ons
uiteraard een leuke fooi, waar hij niet om vroeg maar wel had verdiend.
Het was nog maar drie
kwartier rijden naar hoofdstad Tirana, maar daar nog wel anderhalf uur zoeken
naar een hostel…