Een rit over polderweggetjes, met vrachtwagens en tractoren om in te halen, op weg naar de grens met Noord Macedonië. De overgang ging wederom prima, dat is in de Balkan geen belemmering om te reizen.

 

We kwamen in Ohrid aan, maar eerst wilde Charlotte een Wifi punt vinden voor een online werkafspraak.

 

We vonden een erg mooie camping genaamd Divono, vlak aan het meer, met privéstrand. Echt een prachtige plek.

 

Na een zeeeer goede nachtrust (bijna 12 uur geslapen…) gingen we de volgende dag kanoën en wat lui in de zon liggen. Het was 22 graden, geen wolken, dus dat was prima te doen. ’s Avonds gingen we lekker uit eten in de oude binnenstad van Ohrid in een lokaal restaurantje. Erg betaalbaar, maar ook leuk omdat het gerund werd door een familie. Kip met een currysaus en aardappeltjes en een groentestoofpotje.

 

De oude binnenstad is erg toeristisch, maar zoals wel vaker, is er ook een goede reden waarom al die toeristen hier naartoe komen. Het meer Ohrid is prachtig, er is van alles te ondernemen en ook de stad Ohrid is erg mooi.

 

Het Meer van Ohrid is een van de oudste en diepste meren van Europa. Het ligt op de grens van Noord-Macedonië en Albanië, waarbij het grootste deel tot Noord-Macedonië behoort, en de grootste diepte is 296 meter.

Het meer wordt gerekend tot de ‘oer-meren’ zoals Baikal in Rusland, Titicaca in Peru en Bolivia, Tanganyika in Zambia en Tanzania en de Dode Zee. Andere meren leven veel korter omdat ze langzaam opvullen met afzettingen, maar Ohrid voornamelijk wordt gevoed vanuit onderaardse bronnen.

 

Een bijzondere plek dus om te duiken en de volgende dag ontmoette ik de duikinstructeur Mitsjo. Zijn duikschool was een kwartier rijden vanaf onze camping en Charlotte ging gezellig mee. De duikplek is ook een soort van archeologisch gebeuren. Het bevind zich op het terrein van het museum waar ook een dorp op palen is nagebouwd en een gebouw met allerlei opgravingen en opduikingen in de displays.

 

We zwommen onder dit dorp door en er was nog van alles op de bodem van het meer te zien, oude vazen, gereedschappen van steen, stenen knopen en andere resten van een maatschappij tot 6000 jaar oud. De duik was verder vooral leuk door de miljoenen (miljarden?) kleine visjes om ons heen en Mitsjo, die van mij steeds foto’s maakte onder water (daar had ik niet om gevraagd, hoorde bij de service).

Mitsjo bleek trouwens een wel heel ervaren duiker, hij werkt met veel nationale regeringen samen, op het gebied van archeologie, maar ook mariniers opleiden.

 

Een bijzonder mens, ook met een mooi gevoel voor humor (en natuurlijk Rakija, maar deze mocht ik afslaan)… Dit was overigens voor het eerst in mijn duikleven dat ik in zoet water dobberde, ook echt weer heel anders.

 

Terug op de camping ontmoetten we de Nederlandse Marian en we vroegen of ze mee wilde eten. Ze reist alleen met haar camper en hondje Leo door Europa en ze wil 2 jaar wegblijven… Soms heb je zo van die bijzondere en onverwachte ontmoetingen en met Marian was dit er weer een.

 

Uren zaten we te kletsen en toen de (nacht)club van het hotel naast de camping open ging, met live muziek en heel veel meiden en jongens, gingen we daar vrolijk verder met praten, bier drinken en zelfs een dansje.

 

En de volgende ochtend was het tijd om te vertrekken. Van het meer gingen we de binnenlanden in…