Skopje 10- 14 okt 2022
Het kostte ons
ongeveer 3 uur rondrijden door de stad en ruim 8 hostel-bezoeken, voordat we een
geschikt hostel hadden gevonden. De ene was dicht, de andere bestond niet meer,
weer een andere hadden ons liever niet (???) en sommigen waren erg saai en
dood.
Get Inn Hostel was
uiteindelijk een prima keuze, 1 nacht in de slaapzaal en daarna kregen we een
prima eigen kamer. Er was een keukentje, parkeerplaats om de hoek en uiteraard
leuke andere reizigers.
En fijn, midden in het
centrum…
De eerste avond hadden
we zelf gekookt en zijn we op tijd naar bed gegaan. Een slaapzaal is toch
altijd even wennen, dus we waren blij dat we de volgende ochtend konden
verhuizen naar de eigen kamer.
Daarna lunch en de
stad in. We zagen de prachtige en ook een beetje vreemde binnenstad en de mooie
bazaar.
De stad staat vol met standbeelden, waaronder ook van onze grote held
Skanderbeq, een Albaniër die geholpen heeft de Ottomanen uit de Balkan te
weren.
Met zijn altijd stoere kop, die we maar al te graag nadoen…
Maar ook uiteraard een
standbeeld van de Macedoniër Alexander de Grote, al heet het standbeeld
officieel Ruiter te Paard, of zoiets, omdat de Grieken vinden dat hij hún held
is. Erg kinderachtig, maar de Grieken blokkeren nog altijd de toenadering tot
de EU voor Noord Macedonië.
Ook weer een mooie
ontmoeting; we belandden in een lokaal theehuisje, waar mannen schaak aan het
spelen waren en toen kwam er een oud mannetje binnen.
Hij keek ons aan en
standaard zeiden wij; ‘Toerist. Holanda’. Bleek hij, Nazmi Sadik, 5 jaar in
Duitsland in de bouw te hebben gewerkt (Schwarts…) en toen weer is teruggekeerd
naar Macedonië.
Wat hij dan in een Turks theehuis deed, was omdat hij zich
eigenlijk Turks voelt, zijn opa was Turks.
Een mooi en open
gesprek, onder andere over zijn vrouw die bij een ongeluk om het leven was gekomen en zijn
tijd tijdens het Communisme en de val van de muur.
Echt een heel opmerkelijke ontmoeting…
We vonden een
restaurantje waar we zonder vlees (we eten echt te veel vlees!) toch een
heerlijke maaltijd konden samenstellen van gebakken bonen, salade, brood, Ajvar
en gegrilde groenten. 
Heerlijk, en het was 10 euro in totaal, inclusief
drinken.
De tweede dag gingen
we eerst de omgeving wat beter verkennen. Met de dubbeldekker naar de
shoppingmall aan de rand van de binnenstad, daar wilde Charlotte misschien nog
wat shoppen, morgen, en ik naar de film.
Veel bussen zijn hier van het Britse
type dubbeldekker, dus we hebben bovenin een plaatsje gevonden, uiteraard…
Daarna weer wandelen
door de stad, met af en toe een stop voor thee, een bezoek aan de nationale
galerie in een prachtige oude hamam en naar het (helaas zeer vervallen) Museum
van Macedonië, wat volgens de beheerder teloorgaat door corruptie.
Met displays van
nationale traditionele huizen, kleding en gereedschappen en prachtige en
aandoenlijke foto’s van de 19e en begin 20 eeuw. Echt fascinerend,
echt stom dat de helft gesloten is door lekkage…
De laatste hele dag rondleiding
van Zohar door het oude centrum. Met een bezoek aan oude huizen, zoals een
eeuwenoude karavanserai en uiteraard veel informatie over de nationale cultuur
en gebruiken.
En we (ongeveer 10 toeristen) konden echt álles vragen, Zohar
kent geen taboes (en is niet erg blij met zijn corrupte regering).
Daarna winkelen en
naar de film en in de avond bijkletsen met andere reizigers. In dit hostel was
geen backpacker-sfeer, maar eerder mensen die hier werken, studeren, werk
zoeken, enzovoort. Toch weer even anders.
En op 14 oktober
vertrok ons busje weer, gelukkig met ons erin, op weg naar oude vrienden…