We hadden behoefte aan een langere wandeltocht en zagen in de reisgids dat in het Gola Su Gorropu ravijn meerdere wandelingen te maken zijn, van makkelijk naar zeer zwaar en lang. We kregen van een Nederlands stel in Cagliari een tip om te overnachten, een parkeerplaats aan de voet van de berg, maar dan zonder faciliteiten.

Geen probleem, er stonden nog 2 andere campers, dat geeft al wat het gevoel dat je niet in je eentje in de wildernis staat... En een paar daagjes zonder douchen en hurken in de bosjes vinden wij allebei geen probleem. Ook hadden we voldoende water en eten om te koken, dus het avontuur kon beginnen.

We liepen eerst nog een verkeerde kant op (Maps.me is een bijzondere kaarten-app), maar uiteindelijk kwamen we op het goede pad naar Tiscali, de plek waar we heen wilden.

Na een 2,5 uur klimmen en klauteren kwamen we bij de plek waar een oude beschaving ver voor de Romeinen zijn intrek al had genomen, met hun kudde dieren. De rotsen hangen torenhoog boven je, helemaal rondom, zodat het lijkt alsof je in een stadion van rots loopt. Een prachtige plek om te verdedigen...

Zie op de foto hiernaast de hoogte, onderin is Charlotte te zien.

Halverwege in de middag kwamen we in de volle zon weer terug bij de parkeerplaats, zodat we wat dronken en meteen weer vertrokken. We reden naar onze laatste stop op Sardinië, voor nu dan, en kozen voor nog 2 daagjes strand...