Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
---------ITALIË--------
 
Italië

De geschiedenis
 
Voor de opkomst van de stadstaat Rome was Italië bevolkt met een groot aantal volken: naast de Romeinen waren er de Etrusken, Apuliërs, Liguriërs, Sabijnen, Samnieten, Bretii en in de Povlakte de Kelten. Rome breidde zich uit ten koste van haar buurvolken, zo ontstond het Romeinse Rijk. In deze vorm beheerste Italië eeuwenlang het Middellandse Zeegebied. De Romeinen namen de kennis van de Grieken over en pasten deze praktisch toe. Hun aquaducten en de restanten van de wegen die zij in hun hele rijk aanlegden, zijn nog op veel plaatsen te vinden.
Na de ondergang van het West-Romeinse Rijk in 476 raakte Italië in verval. Italië kende een veelheid aan vreemde overheersers: Ostrogoten, het Oost-Romeinse Rijk, de Lombarden. In Midden-Italië ontstond de Pauselijke Staat. In Noord-Italië kwamen de Franken onder Karel de Grote.
 
In 900 veroverden de Arabieren Sicilië. De Normandiërs werden tegen hen te hulp geroepen. Deze stichtten op Sicilië hun eigen koninkrijk. In de 11e eeuw trok de handel langzaam weer aan.
De Renaissance brak aan, met grote kunstenaars als Michelangelo, Leonardo da Vinci en Rafael. Deze gouden eeuw eindigde in de 16e eeuw.
Aan het begin van de 16e eeuw verplaatste de handel zich van het Middellandse Zeegebied naar de Atlantische Oceaan: een gevolg van de ontdekkingsreizen en de nieuwe zeeroutes met de Nieuwe Wereld, India, China en Indonesië. Het directe gevolg was een afname van de macht van de Italiaanse staatjes. Italië kwam onder invloed van Spanje, Frankrijk en Oostenrijk. Het pauselijke gezag en de pauselijke invloed namen sterk af door de reformatie.
In dit tijdperk verwierf Italië ook enkele koloniale bezittingen: Eritrea (1882-1890), Italiaans Somaliland (1899-1905) en na een oorlog tegen Turkije, die het land tevens de Dodekanesos opleverde, Libië.
 
Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog bleef Italië aanvankelijk neutraal. Nadat de geallieerde mogendheden bij het verdrag van Londen royale gebiedsuitbreiding hadden toegezegd, verklaarde Italië in mei 1915 de oorlog aan Oostenrijk en in augustus 1916 ook aan Duitsland. In militair opzicht was de oorlog geen succes, maar bij de vrede werd Italië beloond met Istrië en Triëste, Zadar (Zara) in Dalmatië en geheel Zuid-Tirol. De kwestie Zuid-Tirol bleef vervolgens de Italiaans-Oostenrijkse betrekkingen belasten.
Op 31 oktober 1922 nam Benito Mussolini via de Partito Nazionale Fascista (in 1921 opgericht) de macht over. Het fascisme stelt de (onaantastbare) staat boven het individu, waarbij economie en de sociale maatschappij van bovenaf gereguleerd werd, gecombineerd met nationalisme, autoritair optreden inclusief geweld.

In januari 1925 werd feitelijk de dictatuur ingesteld. De Partito Nazionale Fascista (PNF) werkte vooral door het met geweld afdwingen van haar wil door zwarthemden ('camicie nere'). De Koning van Italië schaart zich achter de dictatuur van Mussolini. Eind 1925 wijzigde Mussolini zijn titel van minister-president in hoofd van de regering, eerste minister en secretaris van de staat. Vrije pers werd verboden en tegenstanders vermoord.

Benito Mussolini en Adolf Hitler zagen elkaar in de jaren '30 als bondgenoten, resulterend in een pact dat op 9 mei 1939 werd gesloten. De Tweede Wereldoorlog was begonnen, al had Italië er al ruim 15 jaar aan dictatuur opzitten.
In september 1938 kwam Mussolini met de rassenwetten, waarin in navolging van nazi-Duitsland de Ariër en non-Ariër werd geïntroduceerd en Italianen als puur 'ras' werd geïntroduceerd. Joden werden expliciet gediscrimineerd als niet-ariër. In Italië heeft gedurende de periode 1938-1945 20 % van de joden, oftewel 8000 van de 40.000 de oorlog niet overleefd. In Nederland was dat 75 % (105.000 joden). Dit komt omdat het regime van Mussolini aanvankelijk huiverig was met daadwerkelijke deportaties. In Nederland stond de Jodenvervolging onder leiding van de SS en werkte het ambtenarenapparaat mee.
 
Op 10 juni 1940 verklaarde Italië de oorlog aan Frankrijk en Engeland. Benito Mussolini geloofde dat Engeland snel om genade zou smeken, maar dat bleek een misrekening. De Italiaanse strijd te land was een mislukking, Duitsland moest Italië zowel in Griekenland als in Noord-Afrika te hulp komen.

Na het vastlopen van de Duitse invasie in de Sovjet-Unie en de Amerikaanse deelname aan de oorlog keerde het tij. In mei 1943 werden de Italianen en de Duitsers uit Noord-Afrika verdreven. In juli 1943 volgde de landing van de Amerikanen op Sicilië. Koning Victor Emmanuel III reageerde door Mussolini te laten arresteren. Hij benoemde maarschalk Badoglio als premier. Op 8 september 1943 komt er een overeenkomst tussen de geallieerden en het koninkrijk Italië tot overgave. Er ontstaat echter een burgeroorlog waarbij in feite nazi-Duitsland tegen de geallieerden vechten met Italianen die verdeeld zijn.

De Duitsers bezetten snel grote delen van Italië. Zij bevrijdden Mussolini die de Italiaanse Sociale Republiek oprichtte. Terwijl de geallieerden moeizaam door Italië naar het noorden oprukten (Rome, juni 1944, Milaan, april 1945), verklaarde de Italiaanse monarchistische regering Duitsland de oorlog. Op 28 april 1945 is Mussolini samen met andere fascisten opgepakt en opgehangen in Milaan.
Na de ineenstorting van het fascistische regime, werd de monarchie ter discussie gesteld. Op 2 juni 1946, koos een ruime meerderheid van de bevolking voor een staatsvorm als democratische republiek. Italië is sinds de jaren vijftig lid van de NAVO, ze is vanaf de oprichting lid van de Europese Gemeenschap



Visum: Niet nodig
Beste reistijd: Europees zomerseizoen