----------DUITSLAND----------
|
Duitsland |
|
In de prehistorie werd het gebied dat we nu als Duitsland kennen tijdens de ijstijd al bewoond door de neanderthalers, een zijtak van de huidige homo sapiens. In de duizend jaar voor het begin van onze jaartelling vestigden zich eerst vanuit Midden-Europa Keltische en later vanuit het noorden Germaanse stammen. Deze laatsten waren vanuit Scandinavië in Duitsland aanbeland, en werden tijdens de Grote Volksverhuizing naar het zuiden en westen gedreven. Julius Caesar veroverde Gallië in de eerste eeuw voor Christus en maakte van de Rijn de grens van het Romeinse Rijk.
Ten gevolge van de Grote Volksverhuizing kwam er een einde aan het West-Romeinse Rijk. De Franken vormden een Frankisch rijk, dat gekerstend werd onder Clovis (481-511). Karel de Grote (768-814), was een uitgesproken oorlogszuchtig, maar ook bekwaam vorst. Hij breidde het Frankische Rijk aanzienlijk uit, zodat het het huidige Frankrijk, Duitsland ten westen van de Elbe, Zwitserland, de Lage Landen, Noord-Italië en het noorden van Spanje omvatte. In 800 werd Karel de Grote door de paus tot keizer gekroond. Terwijl het westen zich later verder tot het latere Frankrijk ontwikkelde, ontstond in het oosten uiteindelijk het Heilige Roomse Rijk. Het woord 'Rooms' verwijst naar de pretentie van dit rijk de opvolger te zijn van het Romeinse Rijk.
In 919 werd voor het eerst de naam 'koninkrijk der Duitsers', regnum Teutonicorum, gebruikt om het oostelijke Frankische rijk aan te duiden. Er ontstond een klasse van ridders.
Rond het midden van de veertiende eeuw teisterde de Zwarte Dood Duitsland en de rest van Europa. Joden werden op religieuze en economische gronden vervolgd; velen vluchtten naar Polen. Het opkomen van huurlegers en voetsoldaten ondermijnde het monopolie van de ridders op het gebruik van geweld. Vanuit het zuidoosten, het huidige Oostenrijk en Slovenië, breidden de Habsburgers vanaf 1438 tot 1526 en later geleidelijk hun gebied uit. De Reformatie begon toen Luther in 1517 zijn 95 stellingen tegen de aflaathandel op de slotkapel van Wittenberg hamerde. De protestanten streefden niet alleen religieuze, maar ook sociale hervormingen na, onder meer in reactie op de boerenoorlogen.
De Dertigjarige Oorlog, aanvankelijk een godsdienststrijd, ontwikkelde zich al snel tot een Europese machtsstrijd tussen de Habsburgers, Frankrijk, Spanje en Zweden, waarbij bondgenootschappen ook wel over religieuze scheidslijnen heen gesloten werden. Deze oorlog werd grotendeels in Duitsland uitgevochten, waarbij grote delen van het land verwoest werden en de bevolking werd gehalveerd. Aan de Dertigjarige Oorlog kwam tenslotte een einde met de Vrede van Westfalen (1648). Van zeer groot belang waren de politiek-religieuze bepalingen hierin, met name de gelijkberechtiging van katholicisme, lutheranisme en calvinisme.
Een ander resultaat was dat de Verenigde Provinciën en Zwitserland niet langer deel uitmaakten van het Rijk. Duitsland bleef bovendien versnipperd in honderden vrijwel geheel soevereine staten en staatjes. Het keizerschap bleef een eerder symbolische titel, maar was sinds 1453 veelal verbonden met de feitelijke macht die de Habsburgers in hun eigen oostenrijkse gebieden bezaten. Oostenrijk ontwikkelde zich na de zege op de Ottomanen (zie ook: beleg van Wenen) tot een Europese grote mogendheid. Het verkreeg na de Grote Turkenoorlog o.a. Hongarije en de Spaanse Nederlanden, Milaan en Napels.
In 1799 nam Napoleon Bonaparte in Frankrijk de macht over. Napoleon breidde zijn invloed in Duitsland stelselmatig uit en toen in 1806 16 Duitse vorsten de Rijnbond stichtten, legde keizer Frans II onder druk van de Franse keizer de keizerskroon neer. Dit betekende het einde van het Heilige Roomse Rijk. Napoleon werd verslagen, maar de spanningen binnen de Duitse Bond bleven echter voortduren. Na de moord op Frans Ferdinand in 1914 vond Duitsland zich naast Oostenrijk-Hongarije en Italië in de Eerste Wereldoorlog.
Na de WO I kwam de armoede. Te midden van deze roerige periode trachtte Hitler op 8 november 1923 de macht in München te grijpen en van daar de macht in Berlijn. De coup mislukte en Hitler werd gearresteerd. Hitler maakte van zijn proces één grote show. Uiteindelijk werd hij maar tot één jaar gevangenisstraf veroordeeld. Tijdens zijn straf, die hij uitzat in een comfortabele cel, schreef hij met Rudolf Hess, zijn medegevangene Mein Kampf ("Mijn Strijd"). Het economisch herstel dat in 1924 intrad gaf de burger weer moed, dit duurde echter niet lang... De groei van de NSDAP (Nationaal-Socialistische Arbeiderspartij) van Adolf Hitler aan het einde van de jaren twintig had alles te maken met de slechte economische toestand waarin Duitsland toen verkeerde.
In 1933 kwam Adolf Hitler in Duitsland aan de macht. Hij ontpopte zich tot de totale dictator. Politieke partijen werden ontbonden, arbeiders en boeren al hun rechten ontnomen, en het onderwijs werd onder staatscontrole gesteld. Joden kregen met discriminerende maatregelen te maken die in 1938 uiteindelijk uitmondden in de Reichskristallnacht. Censuur werd ingevoerd op kranten en radiozenders. Strafkampen werden gebouwd om hier eerst politieke tegenstanders, en later joden, homoseksuelen, "a- socialen", zigeuners, en andere ongewenste bevolkingsgroepen in op te sluiten. Euthanasieprogramma's op gehandicapten waren een voorproefje van wat nog zou volgen. Veel joden en intellectuelen vluchtten het land uit.
In 1936 herbezette Duitsland het Rijnland, waar de geallieerden niet op reageerden. In september 1938 wist Hitler in de Conferentie van München Sudetenland van Tsjecho-Slowakije afhandig te maken en in maart 1939 vernietigde hij dit land geheel. Groot-Brittannië en Frankrijk besloten hierop de onafhankelijkheid van Polen te garanderen, maar Hitler wist hen via het niet-aanvalspact met de Sovjet-Unie te overtroeven. Op 1 september 1939 overschreden Duitse troepen na maanden van scheldpartijen en dreigementen de Poolse grens, waarmee het Interbellum eindigde en de Tweede Wereldoorlog zijn aanvang nam. Op 10 mei viel Duitsland Frankrijk, België en Nederland aan. Nederland gaf zich al na vijf dagen over, maar ook Frankrijk bezweek snel onder de geoefende Duits legers, de Blitzkrieg.
Italië, bondgenoot als lid van de As Rome-Berlijn, verklaarde op 10 juni aan Frankrijk en Groot- Brittannië de oorlog. Het Duitse leger behaalde grote overwinningen, maar kon Moskou voor de winter niet innemen. Er werd een beleg voor Leningrad geslagen. De Duitse troepen, niet voorbereid op de winter, leden verschrikkelijk. Na de Japanse aanval op de Amerikaanse marinebasis Pearl Harbor op 7 december 1941 werd Amerika betrokken in de strijd waardoor het Europees conflict een oorlog op wereldschaal werd.
In 1944 was duidelijk dat Duitsland de oorlog militair aan het verliezen was. Aan het oostfront rukten de Sovjetlegers op tot de grens met Polen. Op 6 juni openden de geallieerden een nieuw front in Frankrijk met de Landing in Normandië. Een laatste Duitse tegenaanval in het westen in december 1944, het Ardennenoffensief, mislukte. In juli/augustus 1945 kwamen de overwinnaars van de oorlog in Potsdam samen (zie Conferentie van Potsdam), en werd de geallieerde bezetting in Duitsland georganiseerd. West-Duitsland werd volledig onafhankelijk verklaard op 5 mei 1955, met Bonn als hoofdstad. Het grootste gedeelte van het vroegere bezettingsleger werd echter niet teruggeroepen, voornamelijk om het land te beschermen tegen de bedreiging van de Sovjet.
De vroegere Duitse hoofdstad, Berlijn, werd eveneens verdeeld in een westelijk en een oostelijk deel. West-Berlijn was een westelijke enclave in de Duitse Democratische Republiek; Oost-Berlijn werd de hoofdstad van de DDR. Na de val van de Berlijnse Muur op 9 november 1989 werd de hereniging van de beide Duitslanden snel geregeld. Dit werd formeel voltrokken op 3 oktober 1990, en de vier bezettende machten trokken zich officieel terug op 15 maart 1991.
In 1991 werd tot verhuizing van de regering van Bonn naar Berlijn besloten, een verhuizing die in 1999 werd afgesloten.
Visum: |
Niet nodig |
Beste reistijd: |
Europees zomerseizoen |