Rusland: 18 - 20 augustus

Laatste dag Rusland

Na de busrit terug vanaf Olkhon eiland zijn we terug gegaan naar de hostel waar we eerder ook al verbleven. Deze dag eigenlijk weinig meer gedaan dan alleen wat kleren gewassen. De volgende dag lekker uitgeslapen en de tas gepakt.

Irkutsk - Ulan Bator (Ulan Baatar)

In de trein zaten een paar Ieren. Ze waren met hun zessen, en twee van hen (Jamie en Martin) bleken bij ons in de coupe te zitten.Onderweg nog even genieten dus van het Russische landschap en met de Ieren werd het ondertussen ook erg gezellig. Eerst nog wat van onze roebels opgemaakt aan een paar flessen bier, en vervolgens bleken de Ieren Gin en Whisky bij te hebben. Dat was kaasje natuurlijk, Michiel lekker aan de whisky en Leon aan de gin met sprite.

Om half een kwamen we dan eindelijk bij de Russische grens aan, en konden we weer even van de trein. We wisten nog niet helemaal hoe het zou gaan lopen, maar we zouden wel zien. Het zonnetje scheen lekker, dus dat was het probleem niet.
Net buiten het station was een kleine markt en daar zijn we maar eens naar toe gelopen.

We wilden wel geld wisselen, want met de Mongoolse Tugruk kun je buiten Mongolie niks. De man vroeg 1 dollar voor 1000 tugrug (wat goedkoper is dan 45 roebel...) maar Leon wilde graag zijn roebels inwisselen, en niet de dollars. Na nog een tijd op het perron gehangen te hebben werd het toch wel warm, maar van enige activiteit van de douane was nog niets te ontdekken. Onze trein (wat er nog van over was dan, slechts 2 wagons) was al een tijdje geparkeerd op het rangeer terrein.
Niet al te lang daarna (het was inmiddels al ongeveer 4 uur) begon de wagon weer te bewegen, en werden we naar het perron gereden... Uiteraard moesten we weer papieren invullen of we iets aan te geven hadden, en werden onze paspoorten ingenomen. Vervolgens werd het weer wachten... Na ongeveer een uur leek het erop dat er weer iets ging gebeuren, maar het stelde eigenlijk niets voor. Er kwam iemand langs voor de controle van de bagage maar veel is er niet gecontroleerd. De briefjes werden ingenomen, en dat was het wel.
Vervolgens (ergens tegen kwart voor zes) kwamen ook onze paspoorten terug en kon de trein eindelijk vertrekken! Totale wachttijd bij de Russische grenspost 5,5 uur.

Rusland enzo

Wanneer je een beetje bereid bent om afentoe een tijdje in de rij te staan is het zeker aan te raden ter plekke pas de treinkaartjes te kopen, wat ook nog eens een stuk voordeliger kan zijn.Verwacht echter niet dat de mensen achter de loketten Engels spreken...
Wat het reizen op deze manier ook leuk maakt is dat je bijvoorbeeld eens in derde klas kunt reizen waardoor je de kans hebt veel Russen tegen te komen. Wij hadden dit geluk ook doordat we vrij veel stops gemaakt hebben en daardoor meestal in een lokale trein zaten. Hoe meer je oostwaarts reist, hoe meer vriendelijkheid je tegenkomt, en bereidheid om je te helpen, uit te nodigen voor wodka, voor eten, of voor een banya.

Niet dat de meeste mensen in St.Petersburg en (vooral) Moskou zoveel anders zijn, het leven is daar gewoon een stuk harder. Echter wanneer je dan een woordje als spasiba gebruikt als ze je toch geholpen hebben worden ze vrij open. Soms wordt je uitgenodigd of getrakteerd, en wanneer je dan zo oostwaarts reist ontmoet je steeds meer Russen met drie woorden Engels en blijken de mensen oprecht geinteresseerd in de buitenlander. Twee erg mooie natuurgebieden die we bezocht hebben waren de Altay, en het Baikalmeer. Niet vervuild, en een prachtige natuur, en zelfs de koeien liepen hier over straat.