Nizhny Novgorod
Na 3 uurtjes treinen was daar onze volgende stop alweer, en weer kwamen we 's-avonds aan. Er zijn niet erg veel hotels hier in Nizhny Novgorod (NN) maar we hadden gelukkig een reservering. Dit zou wel ons duurste hotel tot nu toe worden, maar het was nog 1 van de goedkopere hotels in de stad. Het avondeten was weer cup-a-soup en instant noedels, maar dat was geen probleem.
Op naar Hotel Centraal, wat ook hier gewoon aan de markt staat, met ook hier een standbeeld erop. Het is dan wel geen standbeeld van Jeroen Bosch, Lenin is absoluut een goede plaatsvervanger!
Na het inchecken kregen we geen sleutel...? blijkbaar moesten we eerst naar boven... En inderdaad, op de verdieping aangekomen blijkt daar nog een receptie dame te zitten, met de sleutels..! De bedden waren weer comfortabel genoeg, en we hadden zelfs een koelkast.
|
Om 7 uur al opgestaan, want we wilden naar het Makariev klooster. Bij de bootterminal aangekomen moesten we ons uiterste best doen om kaartjes te krijgen, er zaten in totaal 5 personen, maar niemand sprak Engels. Na veel handen en voetenwerk, en papiertjes kwamen we erachter dat de boot naar het klooster al weg was, de afvaart was al om acht uur...! Er ging nog wel een boot om kwart over 10, maar waar die nu precies naar toe ging..? Wel balen dat we nu een van de grootste en mooiste kloosters van Rusland moesten missen, maar gelachen hebben we wel om de hele situatie!
We zijn toen maar naar het Kremlin van de stad gelopen. De muur hiervan was in perfecte staat en zag er mooi uit. Aan de achterkant van het Kremlin was er een oorlogsmonument en eeuwig brandende vlam voor de slachtoffers van deze stad tijdens de tweede wereldoorlog. Maar je had hier ook een prachtig uitzicht over de Wolga en het gebied daarachter!
|
Na zo eventjes gezeten te hebben zijn we weer doorgelopen naar de winkelstraat. Dit is een vrij lange straat, helemaal voetgangersgebied, en het was hier gezellig druk. We zagen dat er regelmatig kraampjes stonden waar je een tortilla-wrap of zoiets kon halen. Omdat we allebei wel weer zin hadden in iets maar eens geprobeerd, en het cyrilisch schrift lezend zagen we zo ineens waar we op stonden te wachten: Shoarma! Leon vondt het zelfs zo lekker dat hij er gelijk nog een haalde. We besloten even naar het station te lopen en daar om uitleg over de tijden op onze ticket te vragen.
Op het station stond in het Engels "Service Centre" aangegeven. Dat komt mooi uit dachten wij zo, dan spreken ze daar vast Engels. Niet, dus. Een van de andere wachtenden was een meisje van 15, 16 jaar en ze bood zich onmiddelijk aan om te helpen. Uiteindelijk bleek dat onze trein geannuleerd was maar dat we wel zouden gaan, alleen met een trein ietsjes later, namelijk om half twee 's-nachts...!
|
Leon had de volgende dag gezien dat er een film draaide die hem wel leuk leek om in het Russisch te gaan kijken.
Een aktiefilm, 'KARATELJ', met John Travolta. Lijkt op een karatefilm maar bleek een vertaling te zijn van 'The Punisher'. Bij binnenkomst van de biscoop valt al meteen op dat Russen anders naar de bioscoop gaan dan in Nederland, met veel voedsel zitten ze aan tafels te wachten. Voedsel wat weer bereidt is volgens de methode met de 11 V's:
- VeelVet
- Vlees
- Vers Vruit en groenten; Nauwelijks aanwezig
- Vooral Veel Vast-Vood
- Voda (water) en Vodka om de boel weg te spoelen.
Tijdens de film is het leuk om op te letten waarom mensen wel en niet moeten lachen. De visuele grappen zijn ongeveer voor iedereen hetzelfde, maar tijdens de woordenwisselingen begint soms heel de zaal te lachen, behalve die ene Nederlander die de grap niet kan verstaan. Maar soms is het ook andersom, als Russen de telefoon opnemen roepen ze een soort Aljo? zoals die Engelsman in Allo Allo. Ook in de film gebeurde dit weer, erg leuk. We zijn toen terug gegaan naar het hotel, en vervolgens met de rugzakken op naar het station. Die rugzakken beginnen gelukkig steeds beter te wennen.
|
Op het station kwamen er 5 agenten binnen gelopen en van die 5 agenten gingen er 4 eigenlijk rechtstreeks naar de bar, en 1 van hen bemoeide zich met een man die nogal lastig was. Die werd uiteindelijk zachthandig buiten gewerkt waarna zijn taak erop zat. Blijkbaar waren zijn maten nog niet klaar in de bar. Leon, die toevallig ook net bij de balie stond om te vragen wat er met een treinkaartjes nog moest gebeuren, werd gelijk aangesproken, maar helaas de mensen konden geen Engels. Dat maakte echter helemaal niets uit, we werden zo ook allebei op kersen getrakteerd die een van de vrouwen meegenomen had.
Toen dit allemaal weer afgelopen was, en de mensen weer weg (een van de politie agenten werd redelijk dronken uit de bar meegenomen) ging het wachten weer verder...
Eindelijk! het was bijna half twee, en onze trein zou er zo zijn! De dame van de service balie, die eigenlijk slechts tot 12 uur dienst had, was er ook nog steeds, en ze maande ons om mee te komen, samen met haar collega's. Met z'n drieen gingen ze zo voorop, wij er achteraan op zoek naar onze wagon. Bij de trein legden de dames nog even aan de provodnitsa (soort van stewardess op een trein) uit hoe het allemaal zat en zijn wij de trein in gegaan.
|
De treinreis van NN naar Yekaterinburg
We deelden de coupe met een Russisch stel. De man begon het een en ander in het Russisch te vertellen, maar wij begrepen daar niet veel van. Om te proberen het toch allemaal duidelijk te maken voor ons besloot hij daarop te gaan schreeuwen. Uiteindelijk is het allemaal helemaal goed gekomen, heeft de man ons nog geholpen om beddegoed te huren bij de provodnitsa en we werden getrakteerd op drinken. De volgende ochtend stonden we op een rangeer terrein. Op de tijdtabel konden we inderdaad zien dat de trein nog wel even stil zou staan, tot half drie vanmiddag, dus nog 5 uur! We konden wel gewoon de trein in en uit, en konden zo dus ook naar het station lopen, want de hele dag in een stilstaande trein zitten...
|
Balyezino lag weer een aantal uur treinen vanaf Kirov af (Kirov is waar we zo lang stil gestaan hadden) en de trein zou daar een stop van ongeveer 20 minuten maken. Hier stonden de baboeshka's, met water, bier, nog meer bier, vodka, frambozen, kersen, nootjes, koeken in allerlei vormen, augurken, tomaten, en sommigen hadden zelfs compleet gekookte maaltijden bij zich (aardappels, vlees en groenten).
We werden van alle kanten aangesproken, en aan onze kleren getrokken om toch vooral bij hun te kopen, en niet bij een ander. Leon kocht zo een zak pel-pinda's en een koek, Michiel kocht iets wat niet duidelijk was wat het was, zeer waarschijnlijk iets van eten, misschien wel brood. Later bleek dit een koek te zijn. Samen eten, samen drinken, en ze willen alles betalen zonder dat er ook maar iets voor terug hoeven, zo bleken sommige Russen in de trein. Dit is echt heel apart, en hadden we nog niet eerder op deze manier meegemaakt. Het eten was trouwens thuis allemaal al klaar gemaakt, en werd in de trein gewoon koud gegeten, maar het smaakte absoluut niet slecht. Om 7 uur lokale tijd kwamen we uiteindelijk aan, en hadden er zo een reis van in totaal 29,5 uur op zitten, waarvan ruim 8 uur stilstaan in Kirov.
Gedurende de nacht zijn we ook eindelijk Europa uitgereden, we zijn in Azie! We sliepen echter, dus hebben ook de grens-steen niet zien staan. We zijn nu op 1814 km van Moskou.
|