Vladimir en Suzdal 26 - 28 juli

Wat impressies

De mensen spreken over het algemeen geen Engels, en dat is best lastig. Wat het vervolgens soms nog wat lastiger maakte is dat sommige mensen (vooral in St. Petersburg en Moskou dan) eigenlijk ook verder helemaal geen moeite doen om je te begrijpen. Of het ze niet interesseert, of dat ze misschien bang zijn voor de situatie, dat weten we eigenlijk niet precies. De mensen die op straat lopen hebben vaak een blikje of fles drank in hun hand. Alcoholisme is een groot maatschappeijk probleem is. Veel Russen denken dat alle buitenlanders Amerikanen zijn, en dat ze dom nogal zijn (ze kunnen niet eens Russisch praten...). Ook lopen er veel mooie vrouwen rond hier in Rusland! De brede wegen hebben onderdoorgangen.

Bij een kruispunt kun je zo ook meestal van de ene hoek diagonaal naar de andere hoek, ideaal. Doordat deze onderdoorgangen breed zijn, en er veel mensen langs komen zie je hier ook veel bedelaars en straatmuzikanten, en vaak zijn er zelfs winkeltjes aan de zijkant te vinden. Hier verkopen ze dan van alles, net als in de kiosken op straat: CD's, Video banden, cassettebandjes, DVD's, kleding, maar vooral drank en sigaretten. Van 's-morgens vroeg tot 's-avonds laat kun je zo aan sigaretten en bier komen, geen probleem.

Rusland is een land vol met contrasten. Aan de ene kant is er een grote groep die het goed heeft, aan de andere kant is er een grote groep die iedere dag opnieuw moet vechten om te kunnen overleven.
Ook de Russen zelf hebben een groot contrast. Aan de ene kant kunnen ze heel nors en ongeinteresseert over komen, maar zodra je maar een beetje je best doet om toenadering te zoeken, zijn ze bereid je te helpen, willen dat je mee drinkt, dat je mee eet, lachen vriendelijk, etc. Het is bovendien een ontzettend sociaal volk dat graag met je deelt.

Vladimir / Suzdal

Vladimir zou onze eerste stop worden langs de trans-mongolie expres, en vandaaruit wilden we naar Suzdal. We hebben ingecheckt in hotel Vladimir en na nog even wat Russische tv gekeken te hebben zijn we toen gaan slapen... Suzdal is, net als Vladimir, onderdeel van de gouden Ring. Dit zijn een aantal steden ten noord-oosten van Moskou, en gingen de huidige hoofdstad vooraf als belangrijke culturele en politieke machtcentra. Het mooie van Suzdal is dat het officieel beschermd is geweest tegen de industriele revolutie en invloeden die daarmee samenhangen. Het is dus een uniek dorpje en we hadden af en toe het idee dat we in het Rusland van 200 jaar geleden beland waren. Geen stoep, gewoon een looppad, geen trolly bussen of trams, geen fabrieken, niets van dat alles. We kwamen zo zelfs door een stukje stad waar de wegen gewoon niet verhard zijn, en de huizen helemaal van hout gemaakt...

Er zijn hier ook nog vrij veel kloosters te vinden, maar liefst 3 in een klein dorpje. We hebben een van deze kloosters bezichtigd, het St. Euthemius klooster en hebben daar een aantal tentoonstllingen e.d. bekeken. Hoogtepunt van dit klooster is volgens de LP de 7 koepels tellende kathedraal met veel kogelgaten. Erg verbazend is dat eigenlijk niet wanneer je je realiseerd dat het Soviet regime een einde aan het geloof wilde maken. Geloof past namelijk helemaal niet in een communistische wereld. Erg veel kerken zijn op zo'n manier afgebroken of zwaar beschadigd. Een aantal is gespaard gebleven en werd bijvoorbeeld ingericht als museum om de bevolking te laten zien hoeveel geld er in de kerk omging, en voor welke nutteloze doelen dat gebruikt werd. Ook werden ze gebruikt door de KGB om informatie over mensen te verzamelen. Je ziet ook veel baboeshka's met vooral augurken en nog wat andere groenten en fruit,en we kwamen zo uit bij het Kremlin van de stad. Dit keer geen grote stenen muur, maar een aarden wal. Hoe ze hier ooit de boel mee hebben kunnen verdedigen....?

Via de achterkant van het Kremlin konden we de rivier over, en kwamen zo terecht bij een museum van houten architectuur en het boeren-leven. De gebouwen konden we gewoon vanaf de buitenkant allemaal bekijken, en een huis was open en ingericht alsof er een gezin woonde, maar dan uit een compleet andere tijdsperiode als de onze, zonder bijvoorbeeld electriciteit of gemotoriseerde werktuigen. Na dit museum zijn we via een ander deel weer terug gelopen naar het centrum, hebben nog wat gedronken en zijn toen op ons gemak terug gewandeld naar het busstation.
Gelukkig gingen de mensen aan wie we de weg gevraagd hadden ook naar vladimir, zodat ze ons konden waarschuwen toen bleek dat de bus gewoon ergens anders was gaan staan...

Vladimir

De volgende ochtend zijn we vladimir nog even ingegaan. Tenminste, we zijn de straat met de belangrijkste gebouwen ingegaan, waar ook een heleboel winkels zaten en om 5 uur vertrok onze trein weer, op naar de volgende stop van onze trans-mongolie reis: Nizhny Novogord!