|
Paspoort!
 Een klein dorpje vlak bij de grens met Iran en in de schaduw van de hoogste berg van Turkije, Ararat. Dogubayazit is ook bekend vanwege het Ishak Pasha Paleis en de meerderheid van het dorp is Koerdisch.
Turkije voert momenteel oorlog in het noorden van Irak, met de afscheidingsbeweging PKK, de partij die volgens de Turkse overheid verantwoordelijk is voor vele doden door aanslagen. De spanning is te voelen in het oosten van Turkije. Veel leger en veel politie overal en veel (paspoort)controles onderweg. Maar waarom nu die strijd?
|
|
Koerden
 De Koerden wonen o.a. in Turkije, Syrië, Irak, Iran en in de vroegere Sovjet-Unie. Het is een van de volkeren die een eigen taal (Koerdisch) en cultuur hebben, maar geen eigen staat. De herkomst van de Koerden is niet geheel duidelijk, misschien zijn ze verwant aan de Meden uit de Oudheid.
Meer dan 90% van de Koerdische bevolking is islamitisch, 5% is christen. Van de mannen met wie ik in Van heb gesproken waren 4 van de 5 Islamitisch Koerd, en 1 Katholiek. Bij de oprichting van de staat Turkije spande Atatürk met de Koerden samen om zo de bezetters van Turkije te verjagen. Vanaf 1924 probeerde Atatürk hen echter te onderdrukken, omdat ze niet pasten binnen zijn ideaal van een "Turkse natiestaat", waarbinnen alleen "Turken" woonden. Een smet op Ataturk zijn heldenstaat, wat mij betreft. Nu is die spanning dus nog steeds niet weg, en voor de Turken blijft de vraag: hebben de Koerden nu wel of geen recht op een eigen staat en zo ja, welk grondgebied?
|
|
Dogubayazit
 Een gehucht in de woestijn, met een heerlijke atmosfeer. Smalle stoffige straten met kleine winkeltjes en goedkoop!? Niet te geloven... Mijn hotel (Erzurum) was 4,2 euro per nacht en een soep met brood kost 1,2 euro en dan zit je echt vol.
Ik ben zeker in restaurant Yoresel Yemekleri gaan eten. Dit restaurant wordt gerund door vrouwen van Koerdische mannen die gevangen zitten in Turkse gevangenissen.
En vrouwen in de bediening is al uniek, laat staan dat ze de boel runnen. Erg stoer! En ik ging voor de Abdigor Kofte, gehaktballen met rijst.
|
|
Ishak Pasha
 Van dit paleis valt je mond open. Adembenemend mooi..! De weg er naartoe loopt 5 kilometer bergop maar het is je zweet meer dan waard. Oftewel, je krijgt waar voor je zweet, zal ik maar zeggen.
Een paleis uit 1001 nachten, hoog boven het dorp op een piek met een fantastisch uitzicht. En of je nu de harem, de moskee, de kelders of de leefvertrekken bekijkt, het is allemaal even prachtig...
|
|
En:
- Vele mensen beschouwen de Ararat (een vulkaan van ruim 5 km hoog) als een heilige berg. Volgens de Bijbel en ook de Koran landde de ark van Noach op de berg Ararat, toen het water van de zondvloed zakte...
 - In het hotel alleen maar hurktoiletten. Waren mijn knieen niet zo blij mee.
- Mensen hier zijn arm. In ieder geval veel armer dan het westen van Turkije, zo lijkt het. Kleine oude boerderijtjes met loslopende kippen, kalkoenen en kinderen; Hello, hello, hello, foto, money?, hello, foto, hello, hello, foto, hello, foto, HELLO, FOTO, MONEY?. De hele dag door, je ontkomt er echt niet aan. en dan willen ze ook nog geld omdat ze op de foto staan!!! Erg leuk, natuurlijk, maar moeten ze eigenlijk niet naar school?
- Zondag was feest in de stad met dans en zang (livemuziek). En ik moest meedansen... Op de maat van de muziek dans je rondjes en met je pinken hou je je buren vast. Leuk en redelijk makkelijk te leren...
Op weg naar de laatste stop in turkije (voorlopig), naar een stadje aan de zwarte zee...
|