- De bus komt aan in een ander plaatsje, want je moet overstappen naar een kleinere bus. Blijkt een toeristen- val, waar ze in Göreme niet blij mee zijn. Veel mensen worden zo naar hostels gelokt en naar dure rondleidingen...
- Ik liep wat over straat, werd ik door de lokale Imam (Yosha heette hij) aangesproken of ik even zijn Moskee wilde zien. Wat een vriendelijke vent! Hij legde uit hoe de dienst ging, kleedde zich helemaal als Imam aan (en ik moest fotos maken, voor en achterkant) en ik kreeg 2 boeken over de Islam mee. Erg gastvrij..!
- Een van de stapavonden was naar
Fatboys, de lokale kroeg met de genoemde toeristen en wat Turkse gasten (Turkse meiden stappen niet?) die in het dorpje werkten. Ali had een eigen restaurantje en Murat was piloot van een van de vele luchtballonnen in en rond het dorp. En met het poolbiljart wonnen Ian en ik mooi een gratis rondje...
- De Amerikaan Bill was op een speciale reis. Net voor hij met pensioen kon is zijn vrouw (8 maanden geleden) gestorven. Hij heeft een deel van haar as bij zich en maakt nu de reis die ze samen hadden gepland in zijn eentje en strooit op elke bijzondere plek wat van haar as uit...
- De streek is ook bekend om de kleipot- maaltijden. In de pot gaat vlees en nog wat meer en na de oven wordt de pot gebroken om leeg te scheppen. Heerlijk met traditionele muziek op de achtergrond (zie ook
filmpjes).
- Ook het ontbijt,
Menemen, is van de streek: Ei, vlees, groente in een ovenschaaltje en met veel brood...
Maar aan al het moois komt een einde. Ik ging ook weer alleen op pad, want Ian ging terug naar Istanbul om een goedkoop ticket te zoeken. Leuke vent, nog een grotere vrek dan ik en alleen maar een weekend- tas bij zich en we hebben veel lol gehad. Maar nu op pad naar de hoofdstad...