Je komt het land niet binnen zonder de douane af te kopen, stond er in mijn reisgids. Dus ik had al wat dollars apart gehouden. En de grensovergang was weer een hele happening; eerst de Oekrainse grens over, waar we al een uur stil stonden en een paar vrouwen door de douaniers apart werden gesproken en daarna een flink stuk niemandsland.
De paspoorten werden ingenomen en na een korte tijd werd ik er uit gepikt. Ik had de dollars bij wijze van spreken al in mijn hand, terwijl de soldaat zijn maat ging halen, die goed Engels sprak.
Je krijgt geen toeristenvisum en je moet binnen 10 uur het land uit zijn, was zijn boodschap. Ik dacht eerst dat het was om de prijs op te drijven, maar ik kwam er niet in...

En terwijl hij mijn paspoortgegevens in ging vullen, vertelde hij over het Nederlands elftal wat in Tiraspol een wedstrijd heeft gespeelt en dat hij ook op 2 aug jarig was. Dat is een nationale feestdag en ook een belangrijke religieuze dag, vertelde hij, leuke informatie voor je! Ja, voor 10 uur, antwoorde ik, en daar kon hij wel om lachen...
Dus geen Tiraspol, maar ja, mijn reismotto: Volgende keer... blijft natuurlijk gelden

Maar toen nog een bus vinden. Want ik weet niet wat de gevolgen zijn, maar er zit in ieder geval geen Nederlandse ambassade in Transdniester, dus je kunt nergens terecht. We kwamen op het busstation en het was meteen raak; Wel een bus, maar geen geld. Geld wisselen, bus weg, geen tickets. Volgende bus? Ja, gelukkig, een uur later. Dus kon ik toch nog even richting het centrum lopen en heb ik de nationale Kvint- cognac destileerderij gezien. Gelukkig was ik op tijd terug, want de bus vertrok 25 minuten te vroeg..!

Ja, en wat kun je dan aan fotos laten zien van het land en van de stad...