Ceuta 17- 18 apr 2017
Inderdaad,
wél Afrika, niet Marokko. Spanje heeft namelijk een aantal grote en kleine
enclaves in Noord-Afrika, waarvan Ceuta er één is.
De boot bracht ons naar de
haven en ons nieuwe karretje bracht ons naar het centrum. Eerst nog even
tanken, en dat was de eerste keer in mijn leven dat ik de liter-teller sneller
zag draaien dan de euro-teller (90 cent per liter, lekker…).
Ook nog even langs
de toeristen-info en aangezien die nog niet open was, konden we even door de
oude Spaanse stad lopen en de oude verdedigingsmuren bekijken. Ook nog een kerk
in, waar later een of andere dienst was. De dame van de ‘i’ vertelde dat er
geen camping was in Ceuta en de enige plek waar we veilig konden staan was in
de heuvels. Parkeren op straat kon wel eens inbrekers uitlokken, vertelde zei.
De Cabinas van Miguel de Luque waren onze redding volgens haar. Hier konden we
onze auto op de carpark zetten en hadden we een eigen kamer. Ook hebben we bij
de auto gewoon gekookt en konden we kleren wassen en de auto even afsoppen.
Ongeveer 20 ton Belgische, Franse en Spaanse vliegen heb ik van de voorkant
afgeschraapt, arme beestjes…