De stad
Een doorsnee van de Heineken organisatie is in 2002 op reis gegaan, een reis van een kleine week, geïnitieerd door de GroepsOndernemingsRaad van Heineken. De reis had als doel de Amerikaanse markt te bekijken, de HUSA- organisatie te leren kennen en onze bedreigingen in die markt in beeld te brengen. Dit vonden we nodig, aangezien Heineken Nederland meer en meer afhankelijk werd van de Amerikaanse markt.
Dit het onoficiele verslag van de Heineken-USA-reis, wat ik geschreven heb voor de mede reizigers.
Zondag 17 november 2002
Eindelijk is het zover, de reis naar de USA begint. Al lang naar uitgekeken, een goede voorbereiding gehad en veel vooroverleg met de collega’s (nee, het is écht geen snoep-reisje, en nee, er is écht geen plaats meer in het vliegtuig). Vroeg op, met de taxi naar schiphol en onderweg nog wat medereizigers oppikken. Op schiphol komt het gezelschap bij elkaar.
Na de landing naar het hotel, Stephanie (onze begeleider van HUSA) dacht dat we moe zouden zijn en in het hotel wilden blijven. Niets bleek minder waar; onvermoeibaar en nieuwsgierig gingen we op weg naar ‘the big apple’. We moesten even wachten voor een tafeltje en een groepje ging de stad verkennen. We bestelden ergens wat ‘hot chicken wings, en dat hebben we geweten. Jaco rook eraan en zijn neusharen verschroeiden ter plekke.
Shit, snel blussen met Heineken.
Ook het eten bleek al ‘much bigger’ dan in Holland; meer friet, meer burger, meer vet!
Zelfs het sport-kijk-gehalte is meer dan bij ons: Elke kroeg en elk restaurant hangt vol met schermen, met daarop sport, sport en soms ook nog wat sport.
Een leuke en indrukwekkende avond en wat hebben wij goed geslapen die avond…..
Maandag 18 november 2002
‘All dressed to impress’, met stropdas en al aan de ontbijttafel. Het eerste echte werk komt vandaag.
Na 2 leerzame presentaties van Frans v.d Minne en Steve Hauser (Director national
sales planning) en een eerste kennismaking met HUSA weer de bus in voor een bezoekje aan Phoenix (een grote distributeur) en vervolgens nog wat verkooppunten.
Hierna: Madison Square Garden. Wat een luxe in zo’n skybox en wat een fantastische wedstrijd. Compleet met nacho-chips, hotdogs en Heineken, wat kan het leven toch mooi zijn.
Zelfs de dansmariekes waren goed. Time out!
Dinsdag 19 november
In de categorie, Willem, ‘Shit, vergeten!!!’, deel 1: De tickets.
Ook Stephanie bleek nog niet helemaal wakker, volgens eigen zeggen kwam het gelukkig niet door de drank! Deze ochtend veel bezoekjes gebracht aan winkels, drankenhandels en zelfs een pompstation. Interessant om ‘onze’ produkten hier zo te zien staan. In de winkel verzekerde men ons dat de dragers van de 12-pack stevig genoeg zijn. Gelukkig hebben sommige managers goede reflexen, anders waren er ongelukken gebeurd.
Onderweg naar het vliegveld zijn we met zijn allen op zoek naar ‘de ijzeren dame’. Achteraf blijkt alleen Ed bij haar in de buurt te zijn geweest.
In de categorie Willem, ‘Shit, vergeten!!!’, deel 2: Het paspoort.
Gelukkig mag Willem toch met ons mee. Inchecken in Columbus gaat niet zo gemakkelijk. Trillende handen en zweet op het voorhoofd... Haar collega zei dat ze maar beter even kon gaan zitten, dat vonden wij een goed idee.
Onze reisleider ‘John’ weet wel een tentje waar we goed kunnen eten, lekkere steaks voor een mooi prijsje!!! Lekker eten, inderdaad, en in goed gezelschap. Inmiddels was Chuck Hill namelijk aangeschoven.
Zelden zo’n figuur meegemaakt, verhalen uit de tijd van de drooglegging en zijn maatje Van Munching, wat een kerel! ‘I don’t wanna talk to you!!!’, riep hij door de telefoon, dit bleek zijn dochter te zijn (?).
Na nog een paar ‘Heinie’s’ weer op weg, onze reisleider John, ‘the classy sun of a bitch’, weet namelijk wel een rustig tentje waar we relaxed nog wat kunnen gaan drinken.
In ‘Cahoots’ staan de nuchtere Hollanders te kijken naar al dat mooie vrouwvolk met grote borsten in een strak shirtje.
Ed en Willem zijn in Nederland wel wat beter gewend, en gaan in de andere bar staan, terwijl Theo een T-shirt krijgt voor slechts 40 dollar.
Woensdag 20 november
Brouwerijbezoek! Na een inleidend praatje van de ‘unit manager’, en wat informatie van zijn staf, gaan we als een georganiseerd zootje de brouwerij in. Iedereen op eigen houtje en na verloop van tijd is de helft kwijt. Hoe dan ook, een zeer interessant bezoek en veel gezien: Het magazijn tot 30 meter hoog, de volautomatische palletwagentjes, de soepele produktie en de relaxte en vriendelijke operators.
Terug in het hotel onze eerste evaluatie. Een goed gesprek, geheel verzorgt door de lokale Golden Girl. ‘Don’t eat too much, son, or you will ruin your appetite’.
Donderdag 21 november
Peter had besloten om eens lekker uit te slapen. ‘Goede middag, Peter! Lekker geslapen?’
Op weg naar het vliegveld, maar eerst nog wat verkooppunten bezoeken.
Gigantische supermarkten met veel artikelen. Jo (the man of the brand Brand) kon het niet laten om alles wat Heineken was even op ooghoogte te zetten.
Lunch bij Hooters, gezellig, lekker en veel 'handzame' dames.
Willem werd nog even in het zonnetje gezet vanwege zijn verjaardag. Pas op, Willem, alles staat op de foto!!
Waarschijnlijk zit er te veel suiker in ‘root beer’, die John werd toch lastig in het vliegtuig…
In de categorie Willem, ‘Shit, vergeten!!!’, deel 3: De portemonnee.
Bij de Italiaan was de teleurstelling over het verloren geld te merken, het eten was goed, de sfeer dit keer minder. Gelukkig is alles toch goed gekomen.
Vrijdag 22 november
De dag van de terugkeer. Een rustig ontbijt zat er niet in deze dag; het brandalarm ging en Jo was blij dat hij toch nog Brand ging zien, deze reis. Helaas, Jo, vals alarm.
’s-Middags de presentatie aan het management van HUSA. Hectisch door tijdsdruk, maar we kregen het voor elkaar. Na nog wat mooie reklamespots te hebben gezien was het tijd om terug naar huis te keren.
Amerika, tenk joe verrie matsj for evrieting.
In de categorie Willem, ‘Shit, vergeten!!!’, deel 4: De presentatie kwijt. Nou ja, doen we het toch even opnieuw.
Allemaal bedankt voor een indrukwekkende reis!
Leon.
|