Een prachtig dorpje
Aangekomen in de havenstad Picton (in Wellington weer uitgezwaaid door dolfijnen) heb ik meteen de bus gepakt naar Kaikoura, een plaatsje aan de zuidkust van het zuidereiland. Een prachtige busrit zou het worden, met rechts de bergen (met besneeuwde toppen) en links de zee (met dolfijnen). De naam Kaikoura komt uit het Maori en betekent letterlijk: 'voedsel-Crayfish', oftewel eet rivierkreeft. En dat is dan ook het belangrijkste exportprodukt van de stad (en je betaald ongeveer 50 euro voor een maaltijd met rivierkreeft). Ik had een aantal goede dingen over Kaikoura gehoord, en deze bleken niet gelogen... Het dorpje zelf ligt op een schiereiland en het is omringd door prachtige besneeuwde bergen. Het is ooit groot geworden door de walvissenjacht, maar daar houdt gelukkig niemand zich meer mee bezig; het is al sinds de jaren 70 verboden om in en rond NZ op walvissen te jagen.
Tegenwoordig draait het hele dorp op toerisme, en die zijn er dan ook genoeg. Ik heb bij aankomst een bed genomen in Albatros Backpackers en ben eens gaan bedenken wat ik hier wilde gaan doen. De eigenaar van de Albatros was een vriendelijke man, die zelf in het gasthuis woonde met vrouw, dochter en 3 kleinkinderen en dat gaf een lekker relaxte sfeer: Alsof je bij iemand op visite bent. Hij hielp me ook bij het regelen van de dingen die ik wilde doen, en dat waren de volgende activiteiten: Seal swim, de Dolphin Encounter, de Whale Watch en de Pilot-a-plane. Het unieke van het gebied ten zuiden van Kaikoura is dat de zee op korte afstand (op een paar honderd meter van de kust) plots 1 kilometer diep wordt. Ook komen een warme tropenstroom en een koude Antarctische zeestroom elkaar hier tegen, waardoor er veel kleine visjes, schelpdieren en plankton leeft. En dit is ideaal voor grote zeedieren als walvissen, zeehonden en dolfijnen...
|
Zeehonden
Je hebt hier de kans om te zwemmen met de zeehonden. Een buitenkans natuurlijk, en er leven hier heel veel zeehonden aan de kust. De zeehond die hier leeft noemen ze de New Zealand fur seal (Arctocephalus forsteri), wij noemen ze de Nieuw-Zeelandse zeebeer... Er is vroeger veel op de Nieuw-Zeelandse zeebeer gejaagd, maar nu is die volledig beschermd.
De mannetjes zijn veel zwaarder dan de vrouwtjes. Ze worden vooral gezien rond de zuidkust van Australie en Nieuw Zeeland, ze eten vooral vooral barracuda en inktvis, de mannetjes kunnen 2 meter lang worden en wegen dan bijna 200 kilo. En het belangrijkste: Ze zijn erg nieuwsgierig! Ze zwemmen veel om je heen (je kunt ze net niet aanraken) en kijken je dan onder water aan met van die grote zwarte hondenogen.
We gingen per boot naar een eilandje en bleven daar gewoon in het water liggen en ze komen dan af en toe het water in om even langs te zwemmen. Ik had een onderwatercamera gekocht en een paar mooie fotootjes gemaakt...
|
Flipper!
Een duik met dolfijnen. Wie wil dat niet! Je kunt dat op veel plaatsen doen, zelfs in dierentuinen. Maar vaak leven de dolfijnen dan in gevangenschap en/of worden gevoerd door de mensen, waardoor ze niet echt wild zijn. In de Atlantische oceaan (hier dus!) kun je met de Lagenorhynchus obscurus oftewel de Dusky dolphin zwemmen (De donkergestreepte dolfijn). En deze zijn volledig wild. Ze leven vooral in de kustwateren rondom Zuid Amerika, Zuid Afrika en Nieuw Zeeland. Ze eten veel vis, met name ansjovis, ze worden 1,5 tot 2 meter lang en ze zijn erg actief en ook weer erg nieuwsgierig. Deze dolfijn rijdt vaak mee op de boeggolf van schepen en springt veel, wat we vanaf de boot konden zien.
Ook met deze tocht ga je met een boot (maar nu een stuk verder de zee op), en de schipper zoekt dan naar dolfijnen. Als ze die zien varen ze er naar toe en dan kun je het water in. Omdat de dolfijnen wild zijn, komen ze alleen naar je toe als ze je interessant vinden. En dat betekend: zorg dat je op een dolfijn lijkt! Dus onder water duiken, niet met je armen spartelen maar juist weer wel vreemde geluiden maken. Vanaf de boot is het waarschijnlijk een grappig gezicht, al die nep-dolfijnen, ze hadden grote lol om ons. En het zwemmen was prachtig; de dolfijnen zwemmen vlak langs (soms botsten ze tegen me aan), je kunt ze bijna aaien en ze draaien graag rondjes om je. En ondertussen denken ze: Wat een rare dolfijn!
De laatste keer dat we het water in gingen lagen we in een groep van 300-400 dolfijnen... Fantastisch! Na het zwemmen is het tijd voor warme choco met gemberkoeken, een warme douche en nog wat foto's vanaf de boot. de zee was erg wild (golven van 2,5 meter), dus fotos maken is dan niet makkelijk en velen hadden hun kotszakje tot de rand gevuld (lekker, he?). Ook nu had ik een onderwatercamera en de dolfijnen gingen graag op de foto.
|
De potvis
De Engelse naam voor de potvis is Spermwhale en hij kreeg deze naam van de Noord- Amerikanen, waar hij voor het eerst gezien is. Hij werd gevangen en de witte vloeistof in zijn hoofd werd aangezien voor sperma (???).
Alweer met een boot de zee op en dan maar weer rondkijken. En we hadden al snel beet (bij wijze van spreken, dan): tot 3 maal toe hebben we een potvis gezien, en 2 keer ging deze op de klassieke manier onder water: met de staart omhoog gericht.
De potvis kan 2,5 uur onder water blijven en moet dan ongeveer 6 minuten aan de oppervlakte drijven alvorens hij weer de diepte in duikt (voedsel verteren en ademhalen). Hij kan een duik maken van wel 3 km diep! Je ziet maar ongeveer 20% van de walvis, de bovenkant van de rug, het spuitgat en de staart, maar dat is al erg indrukwekkend... Een potvis wordt ongeveer 15 tot 25 meter lang! Het whale watchen is wel erg toeristisch, maar dit is de enige manier om walvissen te zien, het is namelijk de enige diersoort ter wereld die je niet in gevangenschap kan zien (op de orka na, dan). Dus als je de kans hebt, moet je die niet voorbij laten gaan...
|
Brokkenpiloot
En ik was nog niet klaar met Kaikoura: Je kunt hier namelijk zelf vliegen zonder certifikaat of lessen! Je bent dan ongeveer 30 minuten aan het vliegen voor 60 euro, de piloot stijgt op en land en je mag verder alles zelf doen... En de vlucht ging langs de besneeuwde bergen bij Kaikoura en langs de kust rond het schiereiland. Fantastisch om zelf de boel in de hand te hebben. De volgende keer wordt het voor mij waarschijnlijk Airobics; stuntvliegen, wat je hier ook zelf kunt doen, inclusief saltos en vrije duiken.
|
Albatros
De albatros is de grootste vogel ter wereld met een maximale spanwijdte van 4 meter (!!!). Je ziet ze hier rond het schiereiland veel langsvliegen en sommige zijn inderdaad erg prachtig! Je kunt ook tours boeken, maar waarom zou je, als je ze overal kunt zien.
|
Wandeling
Samen met de Duitse Andrea heb ik de laatste dag een wandeling gemaakt langs de kust van het stadje, waar zeehonden op de rotsen (en vlakbij op het land) leven. De kust bestaat hier vooral uit hoge zandsteen- rotsen en een prachtige groene zee. Een mooie wandeling, en s-avonds wilden we gaan eten in de stad maar werden we door de eigenaar van het gasthuis uitgenodigd om mee te doen met de Barby, oftewel de barbeque. Hij had genoeg in huis, met als hoogtepunt; vers gevangen vis (door Karen, een van de gasten). Lekker eten en drinken (hij trakteerde ook nog op bier) met de familie, wat een gastvrijheid!
|
En ook:
- Je eet een boterham in het park en een meeuw komt voorbij scheuren en neemt in volle vlucht en hap uit je pindakaas...
- De laatste 2 avonden had ik de slaapzaal voor mezelves alleenig. Een eigen kamer voor de prijs van een slaapzaal...
- Het water is hier ongeveer 12 graden celsius, dat is wat anders dan de 28 graden in het Great Barrier Reef.
Helaas, helaas, aan alles komt een einde. Ook aan dit bezoek in deze prachtige omgeving. Met de bus weer naar Christchurch...
|
|