Roeren en bakken!!!
De busreis naar Rurrenabaque (of: Rurre) was onvergetelijk. Zelden zo een busreis meegemaakt. Het begon eigenlijk al met de fietstocht over de gevaarlijkste weg ter wereld en het feit dat er nu een grote touringcarbus overheen moest! Ik zal niet alle details uitleggen, maar ik heb het een aantal keer bijna in mijn broek gedaan. Ik was even vergeten dat de bus dezelfde weg moest nemen..! Maar de chauffeurs weten wel hoe ze moeten rijden, tenminste, dat heb ik mezelf maar voorgehouden.
Eerst moest de bus over een stuk weg wat helemaal weggeslagen was, en vervolgens was een stuk berg op de weg geland, maar na 5 pogingen kwamen we toch door de blubber. De laastste keer was fataal, een paar ton berg was op de weg gekomen door de zware regenval en het zou wel eens een dag wachten worden... We vonden wat te eten bij wat plaatselijke boerderijtjes (het bleek een slechte dag voor de kippen) en besloten te wachten... Later hoorden we dat aan de andere kant busjes ver trokken naar Rurrenabaque en zijn we om de berg heen gelopen en hebben we een busje naar Rurre kunnen afkopen. Deze stopte echter in het volgende plaatsje (er zat meer geld in het vervoeren van mensen vanaf de berg) en daar hebben we flink moeten onderhandelen voor een tochtje naar Rurre.
Het duurde even maar na een totale tocht van 38 uur kwamen we aan in Rurre. WE, want ik had in de bus 2 Bolivianen leren kennen, Leo en Eddie (geloof het of niet!) en we hadden flink zitten babbelen, ja, ja op zun Spanglish (Spaans en Engels)... Ze hielpen mij ook met het zoeken naar een mooi hotel voor een mooi prijsje en s-avonds hebben we nog een paar pilsjes gedronken (en een pizza gedownload).
|
Geen boot
Helaas, er ging blijkbaar geen boot vanuit Rurre naar Brazilie (wat wel het doel was van mijn bezoek aan deze plaats), maar ik kon wel een goedkoop vliegticket kopen en 2 dagen later zou deze vertrekken. De dame van wie ik het ticket had gekocht (Isabelle) kwam ik s-avonds in een bar tegen en we gingen (met nog een paar anderen) op stap. Tot 5 uur in de ochtend, want het was weer veel te gezellig. De oude discomuziek uit de jaren 80 is hier erg populair, dus het is hier veel dansen op Louis, Louis, Louis en Vamos a la playa. En om 8uur ging de wekker...
|
In the jungle...
Het was namelijk weer tijd voor een jungletocht. Ik had een dag extra hier, dus dat leek me weer interessant. Dit keer in het amazone gebied, wat begint in de Andes en eindigd in Brazilie... Dit betekend dat bijna het hele noord- oosten van Bolivia Amazone- gebied is en daar ging ik nu alvast kennis mee maken.
Ik had een gids geregeld via een agent in Rurre en nadat ik per motor bij een boerderijtje was afgedropt, gingen we met ons 2-en op pad. En het werd een zonnige en heel interessante tocht. Met tarantulas (die wonen gewoon op het terrein in de bananenbomen), met curare bomen (curare is een van de meest giftige stoffen die er zijn). Met vissen naar piranhas en eten van piranhas (erg lekker, trouwens...). Met dicht oerwoud, waar vanalles en nog wat groeit (en ik heb veel mogen proeven). Met spinnen, grote (en giftige) mieren, woodpeckers (heheheHEhe), en veel, heel veel muggen...
|
|
En:
- Fred was jarig op de 11e van februari en we hadden weer eens samen een pilsje gedronken, ik om 6 uur s-avonds en hij om 23.00 uur s-avonds (en waarschijnlijk niet slechts eentje). Komt goed uit dat er 5 uur tijdsverschil is, dus we dronken er een tegelijkertijd op zijn gezondheid. Hendrikus: PROOST, kerel!
|
|