Vanaf duizenden jaren v.C. werden het Amazonebekken en de kustgebieden van Brazilië bewoond door Indianen. In 1500 eiste de Portugese zeevaarder Pedro Álvares Cabral in het huidige Porto Seguro de Braziliaanse kusten op voor de Portugese Kroon. Vanaf 1530 kwam de kolonisatie op gang en werden in Bahia en Pernambuco de eerste suikerplantages gesticht. Portugees werd in Brazilië de officiële taal.

In 1807 vluchtte het Portugees koninklijk huis, onder leiding van de latere koning Johan (João) VI, voor het leger van Napoleon naar Brazilië. Vanaf dat moment werd Rio de Janeiro de hoofdstad van het Portugese rijk.

Toen João in 1821 terugkeerde naar Portugal bleef zijn zoon Peter als regent achter in Brazilië. Deze riep in 1822 de onafhankelijkheid uit en liet zichzelf tot keizer Peter I kronen. Drie jaar later werd de onafhankelijkheid door Portugal erkend. In 1889 bracht de nieuwe elite van koffiebaronnen de monarchie ten val en stelde een federale republiek in. In 1984 vond er een geleidelijke overgang naar een burgerregering plaats, waardoor er weer ruimte kwam voor een verdere uitbouw van een democratische traditie in Brazilië.