Punta Gorda 3- 4 dec 2009
Punta Gorda 3- 4 dec 2009
Een lange reis
Sarah uit Australië,
Adriaan uit Duitsland en Pauline en Leon uit Nederland. Dit viertal
ging op weg naar Honduras, en dat kun je op een paar manieren doen. We
kozen ervoor om niet de dure optie te kiezen, een boot vanuit Belize
rechtstreeks naar Honduras, maar de goedkopere.
We namen een middagboot terug naar het vaste land, naar Belize stad en van daar meteen een bus naar Punta Gorda.
We
waren nóg een Nederlander, Michel, tegengekomen en met 5 personen namen
we 2 kamers in het Nature's Way Guesthouse, waar ze een mooi prijsje
voor ons maakten.
Het durp
In Punta Gorda is niet veel te
beleven, behalve dat de boot naar Guatemala hier vertrekt. Het centrum
is klein, maar wel met een mooi beschilderde klokkentoren en een klein
parkje. Het was avond toen we aankwamen en we besloten een paar pilsjes
te gaan pakken...
Echt prachtig, om te zien hoe
mensen hier uitgaan. We kwamen in een echt drinkhol, met een paar
plastic tafeltjes en stoelen. Er zaten een paar groepen, en velen waren
al dronken. Twee jonge jongens konden bijna niet meer staan, echt
grappig om te zien.
Nog meer reisplezier
In de ochtend
namen we de eerste boot, een uur varen naar Puerto Barrios in een
relaxt bootje. En toen waren we terug in Guatemala. Na wat
grensformaliteiten vonden we een kerel die wel een taxichauffeur kon
regelen. We hadden afgedongen en hij zou ons naar de grens brengen, ná
de immigratiedienst, dat hadden we nog specifiek 2 keer gevraagd. De
dikke chauffeur stopte echter 17 kilometer vóór de grens en wilde tóch
zijn geld.
Dat waren we écht niet van plan, maar de truc is dat de
politieagent aan de grens je dreigt dat je dan niet de bus naar
Honduras mag nemen, hij laat je niet gaan. Dit was
de eerste keer, deze reis, dat
ik me weer eens als wandelende portemonnee gevoeld heb.
Er
kwam een luxe- bus langs en samen met een drietal Amerikaanse
Menonieten namen we deze bus. Adriaan was richting een vriendin gegaan,
dus we waren nog met vieren.
San Pedro de Sula
Bij de
grens wachtte de bus netjes op ons en bracht ons naar san Pedro de
Sula, onze eerste stop in Honduras, maar we wilden niet blijven, we
wilden overnachten aan de kust. Maar de laatste bus (?) vertrok al om
vijf uur (?) en de geldautomaat was stuk (?) en de dichtsbijzijnde was
ver weg (?).
Kortom, een hele rits leugens, maar dat krijg je als je met een
groep bent en de mannen zien dat je haast hebt. Een taxichauffeur
bracht ons naar de geldautomaat, maar deze bleek erg dichtbij te zijn,
en uiteindelijk zei hij gewoon letterlijk 'jullie hebben geld genoeg!'
Vooral Pauline was kwaad!
Maar even van je afschudden en ik nam me voor om niet meer zo te haasten. dat doe ik normaal ook nooit, maar met
een groep is dat toch anders.
uiteindelijk
kwam alles goed, we namen een driepersoonskamer (want ook Michel ging
een andere kant op) in het Banana Republic guest House, en
's-avonds hebben Sarah en ik er nog een late avond van gemaakt, met een
paar pilsjes om te vieren dat we in Honduras waren. Jippie!
En:
-
Tijdens de busrit naar Punta Gorda kwamen we nog langs een bizar
ongeluk. De buschauffeur vertelde ons dat een kerel op de weg was gaan
liggen (dronken?) en een auto was over zijn hoofd gereden. En die vent
lag daar gewoon aan de kant van de weg. Niemand had even de moeite
genomen om een deken over hem neer te leggen, of zo...
- De hele kuststreek wordt geplaagd door muggen, zandvliegen en bedmijt. Veel en vaak krabben, dus...