Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Zipaquira 29 jan 2010
 
Zipaquira 29 jan 2010
 
Drogas
 
De bus vertrok om 16.00u in Pasto en 22 uur later was ik in Bogota. Het zou een tocht van 18 uur worden, was me beloofd, maar de politie heeft ons twee keer aangehouden en de tweede keer stonden we zeker 2 uur stil.
De eerste keer moest alleen de toerist zijn tassen openmaken en alles laten zien (en ik vind alles prima, als ik er maar zelf bij ben!), maar de tweede keer moest alles en iedereen zichtbaar zijn, want de mannen waren op jacht naar drugs.
 
Zelfs het dashbord van de chauffeur werd helemaal opengeschroefd. Ja, dat kun je hebben in Columbia, maar ik snap niet dat mensen lekker rustig in de bus blijven zitten, terwijl de speurders hun koffers doorzoeken. Als ze écht graag iemand willen pakken, kunnen ze zomaar iets in je koffer stoppen...
 
 
 
 
Na een tijd werd een pot koffie gevonden onderin een tas met bananen. dat vond iedereen vreemd en op de bodem bleek ook cocaine te zijn verstopt. De vrouw mocht meelopen en die hebben we niet meer terug gezien...
 
Op de vraag waarom ze geen speurhonden hebben had niemand een antwoord. Ik denk dat agenten goedkoper zijn dan getrainde honden.
 
Dagtrip
 
Zipaquira heeft me compleet overvallen. Van andere reizigers hoorde ik dat het wel een 'leuk' dagtripje zou zijn vanaf Bogota, maar ik vond het wel meer dan dat. Vandaar dat het een apart verslag is geworden.
Je kunt bij Zipaquira de zoutmijnen bezoeken, en in het bijzonder een cathedraal in de grotten. Het is een van de grootste kerken ter wereld, bijna 200 meter onder de grond en volledig gebouwd van zout, gemengd met nog andere materialen. In totaal is 250.000 ton zout gebruikt en het is volledig door de mijnwerkers gebouwd...
 
 
 
 
 
 
 
Bij binnenkomst loop je eerst door een gang van ongeveer 500 meter, met links en rechts gebedsnissen met daarin het kruizigingsverhaal. Dan kom je in de kerk zelf en mijn mond viel open van verbazing, wat een gigantische constructie, omhoog gehouden door 4 kolommen, ieder met een doorsnede van 8 meter. En aan de andere kant van de grote hal nóg meer nissen en gebedsgedeeltes, niet te beschrijven.
 
Na afloop is er nog een middelmatige 3d-film en wat meer informatie voor de bezoekers. En toen namen we (ik was samen met de Hong Konger Alvin) de bus weer terug naar de stad, in totaal een reis van ruim drie uur (heen en terug), zodat de dagtrip ook echt de hele dag duurt...