Atitlan 15- 19 nov 2009
Atitlan 15- 19 nov 2009
Eva en Annika
Van Xela, oftewel Quetzaltenango, wilde ik graag naar het meer van
Atitlan, maar er zijn hier betere manieren dan gewoon een bus te
pakken. Ik had mijn zinnen gezet op een 3- daagse trektocht, en na een
dag wachten (geen andere gegadigden) had ik mazzel, ik trof twee Duitse
meiden, Eva en Annika en die hadden nog helemaal niet aan deze tocht
gedacht.
Ze waren meteen enthousiast en we besloten de volgende dag te
vertrekken, nadat we eerst nog een laatste Xela-avondmaal hadden gedownload...
Onze gids was David, een erg leuke kerel, en aangezien we alle drie
genoeg Spaans spraken, konden we goed met hem kletsen (Vamos
Caminando!). Aan de meiden had ik gevraagd om Duits te praten, zo kon
ik mooi 2 talen oefenen...
Het
hoogste punt dat we liepen was 3000 meter, en de hele tocht was één
groot prachtig uitzicht. Over de vele vulkanen in het gebied en door de
prachtige, kleine dorpjes met de mooie mensen, de meesten nog echte
Indígenas, afstammelingen van de Maya's.
Overal
werden we warm verwelkomd, vooral door de leuke kinderen overal (Hola!
Hola!). De eerste nacht sliep ik onder sterren (Eva en Annika sliepen
liever in de tent) aan een stromende
rivier met watervallen, midden op een kleine koffieplantage,. Prachtig!
De
tweede dag lunchen bij een familie (zelf tortillas maken!) en slapen in
een klein hotelletje in een dorpje. Hier werden we de halve nacht
wakker gehouden door de vechtende straathonden. En zo te horen had
eentje het niet overleefd. De arme stumper...
De derde dag stonden we al om 4.20 u op, zodat we de zonsopgang over het meer konden zien.
San Pedro de laguna
Het
dorpje waar we afgezet werden was San Pedro. Recht aan het Atitlan-
meer, een dorpje van goede restaurantjes en redelijk veel toeristen.
Lekker relaxen en bijkomen van de blaren op de voeten en spierpijn in
de benen. We namen kamers in hostel Xocomil, wat meer een homestay
leek, bij de vriendelijke familie. We hebben ook nog een dagtrip naar
San Marcos gemaakt, bekend om de
goede massages en de vele (westerse) hippies die hier zijn blijven
hangen. De boot brengt je over het meer naar de vele dorpjes aan het
water.
Ook:
- Een oude man (die geen spaans sprak, zoals veel mensen in de bergen) zegende
ons, en wees ons zijn huis. Hij leek zó blij ons te zien...
-
We hadden zó veel spierpijn, dat we als oude mensen door de straten
van San Pedro strompelden.
We hebben hard gelachen om onszelf. Vooral
toen ik niet zachtjes op de wc kon gaan zitten, maar meer neerviel en
de bril aan stukken knalde.
- Soms spraken we 3 talen door elkaar, een vaste uitspraak was;´ik am tan müde´
-
Je moet hier een gids huren als je de bergen in wil. Er zijn veel
overvallers die op de toeristen afkomen, twee weken geleden is nog een
Deense toerist vermoord, toen hij bij een overval zijn camera niet af
wilde geven. Is ook niet erg slim...
In
de ochtend nam ik een busje, terwijl de meiden nog een dag bleven. We
spraken af om in Antigua zeker nog een pilsje te gaan drinken. Antigua,
weer de volgende stop...