Lanquin 25- 26 nov 2009
Lanquin 25- 26 nov 2009
El Retiro

We namen een colectivo (mini- bus) om naar
Lanquin te gaan. Hier namen we twee bedden in een slaapzaal in het
prachtige complex van 'El Retiro'. Een prachtig hotel waar je ook je
tent op kunt zetten, een hutje in de boom kunt huren of gewoon een
rieten kamer. Midden in de jungle, aan de oevers van een stromende
bergrivier. We hadden beiden hetzelfde idee van wat we wilden gaan doen
en er is hier absoluut geen tekort aan activiteiten...
Natuurlijke brug

Staand
achterop een pick-up is dé manier om jezelf te transporteren in de
jungle, hier ontmoetten we ook David (Australië) en Alan (Noord-
Ierland). Met ons vieren beklommen we een berg in het nationale park om een prachtig uitzicht
te krijgen over de natuurlijke brug van
Semuc Champey, een bijzonder fenomeen, waaronderdoor een wilde bergrivier stroomt. Als je
dan weer een half uur naar beneden loopt heb je een lekker bad wel
verdiend. In de natuurlijke warmwaterbaden bovenop de brug, in het prachtig heldere water.
Na
afloop zijn we naar de hoofdweg gelopen en kregen we een lift terug met
een aardige kerel, en zijn we lekker ergens gaan eten. En vaak eet je
hier kip...
De grotten

Zowel bij lanquin als verderop bij
Semuc Champey zijn grotten. We kozen voor de grotten van Lanquin, die
kilometers diep de aarde ingaan.

Ook hieronder stroomt een rivier, deze
komt onder de berg vandaan. De grotten zijn diep en hoog, met veel
vleermuizen, die continu om je heen cirkelen. Je gaat met een gids, die
veel verteld over de omgeving en de grotten en hoe belangrijk deze nog
steeds zijn voor de maya- afstammelingen.
Die komen nog steeds hun
religieuze plichten vervullen in de grotten, waar de altaars
niet meer
gebruikt worden voor offers, maar dat is niet zo lang geleden...
Tuben

Na
een relaxte nacht aan de rivier, gingen Eva en ik de volgende dag
'tuben'. Je gaat in een vrachtwagen- binnenband liggen en laat je door
de rivier meenemen naar het eindpunt. Daar werden we weer opgepikt door
een pick-up, en die brengt je weer terug. Makkie dus, behalve als je
met je dikke kont tegen een steen knalt en bijna uit je band keldert.
We
besloten om dezelfde dag weer naar Coban te gaan, waar we nog een dagje
wilden besteden voordat we verder naar het noorden zouden gaan.
Het
was een zware bus terug naar Coban. Kleine rotte stoeltjes en de kerel
vóór mij, lag zowat op mijn schoot. Gelukkig was het maar 2,5 uur.
In Coban hebben we nog de koffiebranderij bezocht (zie vorige verslag) en 's-avonds lekker gegeten en gedronken.
Toen weer op pad...