Guadalajara 30 okt- 3 nov 2009

Vroem, krak, knal, etc...

Een relaxte nachtbus, nadat ik nog uren aan mijn verhaal heb kunnen werken, op een terrasje aan zee. Ja, dan krijg je wel inspiratie. Het wordt een fictief verhaal over een man op reis in India met zijn dochter.
Erg leuk om te doen, ik had het idee al jaren in mijn hoofd, en nooit had (of nam) ik echt de tijd om het eens op papier te zetten. En nu heb ik al 20 kantjes A4, zonder echt na te hoeven denken. Erg verslavend, ook...

Wat is er leuker dan 's-ochtends ergens al vroeg aankomen en de eerste stadsbus naar het centrum te nemen..? Mensen met hun kleine slaperige ogen, een beetje raar kijkend naar die gringo met zijn wakkere kop. Leuk, en de bus was er weer een van het type krak&knal. De chauffeur was zó met zijn telefoongesprek bezig, dat hij soms stapvoets reed, weer ophing en door de smalle straten vloog. En als zijn telefoon ging, stonden we weer bijna stil.
Een hotel was lastig te vinden. Óf mijn Lonely Planet reisgids heeft oude informatie (dat gebeurd wel eens vaker), óf de hotels hebben in een jaar tijd de prijzen verdubbeld. Uiteindelijk kwam ik bij Hotel Mexico 70, met de mooie prijzen, 9 euro voor een eigen kamer, met eigen (hete) douche en een eigen toilet. En nog schoon ook. Een hete douche is weer nodig, de stad ligt op ruim 1500 meter hoogte en als de zon weg is, is het fris.
Het hotel ligt dan wel in een achter-/hoerenbuurt, maar daar zitten vaak de goedkopere tenten en het motto blijft: Goedkoop is goedkoop...
Guadalajara

De geboorteplaats van Tequila, Mariachi muziek, de brede sombrero en de rodeo's. En naar 2 van de 4 was ik op zoek. De rodeo-arena was helaas dicht voor de feestdagen, maar de Mariachi klinkt hier overal. Zit, eet, drink en geniet!...
Met de prachtige groene pleinen in het hart van de oude stad.
Met de plaatselijke markt recht voor de deur.
En met traditionele dans op vele podia, overal in de stad.

Met de vele plaatsen waar live- muziek speelt, vooral Mariachi (me gusta mucho!) en de vele oude, coloniale gebouwen die de stad sieren. Zoals de oude Kathedraal (met aan het kruis een donkere Jezus, echt waar), en de mooie musea (vooral over de geschiedenis van stad en streek), en de dierentuin (waarvanuit je een prachtig uitzicht hebt over het 670 meter diepe Oblatos ravijn). Een dierentuin met een erg leuke safari tocht. In een stink-diesel-vrachtwagentje met bankjes tussen de (wilde) dieren door. En de giraffen eten letterlijk uit je handen.
Dia de los muertes

Oftewel, de dag van de doden. Een bijzondere dag van het jaar voor de Mexicanen, de dag dat iedereen de doden vereert. De hele maand oktober waren in Guadalajara al de oktoberfeesten, waarvan op 9 november de afsluiting is. Op 31 oktober is het dan Halloween, met kinderen die langs de deuren gaan voor snoep. De kerel van het hotel wees snel naar mij, en ik werd vastgepakt door ongeveer 100.000 handjes, al heb ik ze niet allemaal geteld. Ze wilden snoep!!! En ze liepen er prachtig verkleed bij.

Maar 1 oktober is de dag dat mensen meer met hun geloof bezig zijn, en vooral met de mensen die ze hebben verloren. Voor ons een interessante dag om mee te maken en te fotograferen, voor veel Mexicanen een verdrietige en  intieme gelegenheid.
Ik was naar één van de begraafplaatsen van de stad gegaan en naast het verbaasd kijken naar de skeletafbeeldingen en nepdoodshoofden op de graven, zie je natuurlijk ook het verdriet.

De nonnen deden hun best om hun koekjes en christelijke spullen aan de man te brengen, de bloemenverkopers op straat deden gouden zaken. En de brandweermannen moesten komen om het water aan te vullen. Dat was helemaal op, aangezien mensen met duizenden bossen bloemen aankwamen en ze ook de graven gingen wassen.

Mijn laatste avond was een speciale voorstelling. Een podium in het centrum en daarop een foto van een bekende Guadalajaraan en bloemen eromheen. En zijn nabestaanden kwamen eten en kado's brengen. Die leg je dan normaal gesproken op het graf, maar nu op een podium met een duizendtal toeschouwers.
En toen ging het écht los, er kwam een zangeres, een Mariachi- band en een dansgroep. Het motto was; liedjes rond de dood, en in elke voorstelling kwam er iemand met een pistool of mes en íemand ging dood. Een overspelige vrouw, een man die sex wou met zijn zus, een prostituee, het was een vrolijke boel. Het was in ieder geval de eerste keer dat ik een volwassen  kerel met een skelet de tango heb zien dansen...
En:

- De manieren van transport zijn weer oneindig in deze 2e grootste stad van Mexico. Je kunt met de bus, taxi, voet, metro of paard en wagen. Dwars door de stad.
Maar mijn favoriet, dit keer, is de trollybus. Oude bakken met een elektromotor aan een elektriciteitskabel. Dan hoor je het zoemen van de aandrijving bijna niet over het gekraak van het chassis uitkomen... En als je haast hebt, kun je altijd de Macrobús nemen, die rijdt over speciale rijbanen (dus geen files) en voor een kwartje brengt ook déze je naar de andere kant van de stad.

- De Rotonda de Jaliscenses is een rond monument met 20 bronzen beelden van mensen die iets voor de provincie Jaliscan hebben betekend. Opmerkelijk is dat het tót het jaar 2000 de Rotonda de los Hombres heette, de ronde van de mannen, nadat iemand er een beeld van Irene Robledog tussen geplaatst heeft. Een docente aan de universiteit, die veel betekend heeft voor de vrouwenrechten in het macho- Mexico. Vind ik wel erg stoer dat je zo tussen de gevestigde orde kunt komen...

- Restaurant la Chata is erg populair bij de Guadalajaranen. Een lange rij voor de deur, met de keuken aan de voorkant, dus je kunt alles volgen. En de Platillo Jalisciense was fantastisch, met kip, aardappel, tortilla, enchilada en salade. Alles volgens Jaliscaans recept. Heerlijk, maar wel erg veel, pfoe!
- Maar niet álles in Mexico is lekker, ik bestelde een giga-chilipeper, gefrituurd en gevuld. Lekker, maar het papje wat er bij zat (en waar alles in gedompeld was) was net mislukte bambix.

- Ik las op internet dat de regering van Honduras tot een vreedzame oplossing is gekomen. Yes! Honduras is een mooi land, en ik wil erg graag gaan duiken en rondreizen. Daarnaast moet je er overheen vliegen als je naar het zuiden wil en dat doe ik niet graag. Vele reizigers waren er al mee bezig en niet veel geloofden in een snelle oplossing. Maar nu dan toch?
- Tijdens de opera zat een kerel in het orkest te draaien op zijn stoel en je kon niet zien wat hij speelde, hij had nog niets te doen gehad. Het allerlaatste nummer. Hij stond op. Pakte zijn Triangel! En speelde 2 minuten mee! Hahaha. Prachtig...
- Voor 1 euro 90 kun je bij de Chinees in de stad onbeperkt van het buffet eten. Lekker!

Ja, op enig moment ga je toch weer weg. Weer met de nachtbus (scheelt een hotel-overnachting), op weg naar het zuiden. En ik kom al weer in de buurt van een nieuw land. Maar eerst nog een paar reisdoelen in good old Mehico