Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Chimoio 11- 12 mrt 2020
 

De busrit duurde erg lang. Over 350 kilometer doe je ruim 7 uur, en dat is niet zo erg maar de bus moest veel slingeren en door gaten in de weg. Dat kost energie en vooral omdat dit busje weer helemaal afgeladen vol zat. Onderweg veel legercontroles. De reden waren mij niet helemaal duidelijk, maar het heeft waarschijnlijk te maken met de armoede (en meer criminaliteit) in het noorden.

Een van de soldaten wilde graag sigaretten van me. Ik zei dat ik niet rookte, maar daar had hij natuurlijk een antwoord op, voor 50 Metical kon hij wel iets kopen. Ah, joh, stop toch met roken, dat is veel beter voor je. Ook daar ging hij niet erg op in, hij wilde wat geld zien.
 
Tjee, dat is dan zo’n lastig punt. Je wil eigenlijk niets betalen, want zo ontstaat het ‘toeristje lastigvallen’. Van de andere kant; als hij moeilijk gaat doen, kan zo meteen iedereen uitstappen en heeft iedereen last van het feit dat ik geen 65 eurocent (want daar gaat het over!) wil betalen. Vooruit dan maar, hier is 50 Metical. De chauffeur moest er wat zenuwachtig om lachen...
 
Eenmaal in Chimoio bleek wel dat dit een doorvoer-stadje is. Een groot busstation voor zo’n klein stadje en twee grote supermarkten. Het was sinds Zuid-Afrika dat ik uberhaupt nog een supermarkt had gezien en hier was een Shoprite én een Spar... En natuurlijk veel regelaartjes en verkopers. Overal kunnen ze je mee helpen, ook al heb je het niet nodig...
 
 
Ik had een bed gevonden bij Pink Papaya backpackers, een leuk reizigerstentje, al zaten daar nu alleen maar vrijwilligers van een organisatie en die hadden het erg druk met overleggen, schijnbaar. Dus geen reisverhalen, dit keer, maar wel een prima slaapzaal, weer. Met klamboe, gezamelijke ruimten, boeken, gratis thee en koffie en informatie van de eigenaresse. De stad zelf was niet erg interessant, op de gigantisch hectische markt na, dan.
 
 
 
 
En op het centrale plein was het goed vertoeven, pratend met wie dan ook naast me op een bankje, in de schaduw van een boom. En iets buiten het centrum verkocht een Arabier (zo zag hij er althans uit) durum shoarma, lekker...