Dapaong ligt vlak bij de grens van zowel Ghana als Burkina, waar ik besloot om een nachtje te blijven. Togo is niet groot en de dorpjes nog kleiner, voor de meeste stops is 1 overnachting wel genoeg...

Het station van Sokodé was afgestorven, ik dacht, dat wordt lang wachten. Maar een Ghanees, die me ook al had geholpen met het vinden van het station raadde me aan een motortaxi naar de hoofdweg te pakken en daar te wachten op transport. Zo gezegd, zo gedaan...

 

Ik had mazzel, zo zie je maar; soms zit het mee, soms zit het tegen, de bus vloog naar het noorden. Als we vleugels hadden gehad, hadden we de grond niet geraakt.

Met kakelende kippen en veel gebruik van de claxon aan boord, en na een overstap in Kara kwamen we mooi op tijd aan in Dapaong.

 

 

 

 

 

 

 

Het leuke van dit soort stops zijn niet de bezienswaardigheden, maar de afgelegenheid. De kinderen die je aan zitten te gapen, alsof je de eerste blanke bent die ze zien. En voor een aantal is dat wellicht ook zo...

Ik had in Ghana een flinke Fan-melk verslaving opgelopen. Fan-melk heeft yoghurt ijs in een plastic zakje en dat is lekker! En vanaf Dapong zal ik ze nooit meer zien, snif...

 

Het noorden is weer savanne- land, de jungle had ik voorlopig weer verlaten, en het dorp ligt ook tussen de heuvels. De markt is klein maar gezellig en de mensen hebben continu een glimlach voor je. Ik nam een bed in Hotel le Sahelien, en ging na een lekkere douche even rondwandelen, internetten en eten. Lekker, relaxed, ik had ook meteen door kunnen gaan naar Wagadoegoe, maar dat ging ik nu de volgende ochtend doen...

 

En ook hier weer hetzelfde: Alle restaurants om 19.00 uur gesloten en/of geen eten meer. Na wat rondlopen zag ik een vrouw die salade stond klaar te maken op straat. Voor 40 cent, met zeker 20 verschillende ingredienten, waarvan 10 verschillende groente- en fruitsoorten. Heerlijk!

 

De volgende ochtend een half uur vroeger, om half 6 de wekker. Er was mij aangeraden om vroeg te komen, dan hoef je minder lang te wachten, en dat zou ook zo blijken te zijn...

 

En dan zie je ook 2 politieagenten hand in hand lopen... Het is normaal hier, 2 mannen die elkaars pink of hele hand vasthouden, net als bijvoorbeeld in Turkije of India, maar voor mij is het toch elke keer weer even wennen...