|
En de reis gaat weer verder...
Het was weer eens tijd om verder te reizen. Met een beetje tegenzin moet ik zeggen, want ik had het ontzettend naar mijn zin in Amritsar, het was wel het hoogtepunt van de afgelopen 6 maanden...
 Maar aan alles komt weer een einde, en (samen met 2 Israeliers) heb ik de trein genomen naar Jaisalmer... Zij hadden namelijk filmpjes gemaakt van de grens- ceremonie bij Pakistan en die filmpjes wilde ik wel kopieren naar mijn camera... Nadat ik in Jaipur weer afscheid had genomen van de Israeliers ben ik de stad maar eens gaan verkennen, een grote stad (met weer veel uitlaatgassen) maar met een aantal mooie sites om te bezichtigen; de binnenstad, de oude stadspaleizen en het tijgerfort (Nahargarh) op de heuvel.
|
|
De binnenstad
 De oude binnenstad is niet zo verontreinigd als de binnenstad van Delhi, maar voor de longen is het nog steeds geen lolletje. Voor de ogen des te meer; het is een grotere chaos dan andere Indiase steden die ik tot nu toe heb gezien, en het is ook veelzijdiger: Paard en wagen, os en wagen, man en wagen, kameel en wagen en olifant en wagen, als dat geen afwisseling is...
Erg mooi om te zien en alles gaat ook nog eens chaotisch en snel langs elkaar heen, zonder dat iemand zich erg druk maakt. Vooral naar de stationsstraat richting de oude binnenstad kun je uren kijken...Maar ik kwam hier niet alleen voor het verkeer, maar de stad zou 2 hoogtepunten hebben waar je niet omheen kunt.
|
|
De oude stadspaleizen
Dit voormalige optrekje van een van de Maharadjas van Rajastan (de provincie waarvan Jaipur de hoofdstad is) is een complex van gebouwen waarvan de meesten omgeturnd zijn tot museum. Ik had deze dag niet zoveel zin in een museumbezoek dus ben maar wat gaan rondwandelen. Prachtige huizen, grote gebouwen en alles met de hand bewerkt. In sommige gebouwen zijn kleine details aangebracht door in het beton figuren te snijden; erg mooi en een erg vrolijk gezicht.
 Opmerkelijk als je hier zo door de straten loopt is weer de opdringerigheid van Indiase mensen t.o.v. toeristen... Net als in Delhi en Agra wordt je continu aangesproken en aan je mouw getrokken. Het verschil met bijvoorbeeld Amritsar is erg groot. Daar spreken jongeren je steeds aan om gewoon even te babbelen, hier om iets te verkopen. Dit gebeurt vaak met een omweg (Ik wil mijn Engels oefenen) en vervolgens proberen ze je vanalles te verkopen, het is dus erg omschakelen en opletten.
Leuk is anders, dus, maar het is wel interessant om mee te maken... Tot 3 keer toe hebben ze mij proberen te overhalen om diamanten mee te nemen naar huis en daar voor hun te verkopen, de truc is natuurlijk dat je voor veel geld een hoop glas koopt en daar thuis mee zit te kijken.
|
|
Het tijgerfort
 Het tijgerfort bepaalt het gezicht van Jaipur. Op een heuvel boven de stad staat dit gigantische bouwwerk en vanaf hier kijk je over de hele stad.
Het is een klim van 2 kilometer vanaf de voet van de heuvel en deze uitdaging ben ik maar even aangegaan. Het uitzicht is prachtig, en vooral de stad moet prachtig zijn bij zonsondergang... Maar ik zou geen Grapjas zijn als ik niet terecht kwam op een terrasje en de zonsondergang mistte... Inderdaad, net te laat. Maar het pilsje was heerlijk, moet ik zeggen, lekker op een terras in het zonnetje.
Het kasteel was vroeger bedoeld om zowel dorpelingen maar vooral de maharadja en zijn familie te beschermen tegen aanvallen en is een gigantisch indrukwekkend geheel. Uren kun je hier doorbrengen en dat heb ik ook wel gedaan.
|
|
Nog meer:
- Ik heb een nieuw horloge gekocht bij vertrek in Amritsar: Een digitale horloge met datum aanduiding voor 40 Eurocent!
- In de trein voelde ik wat kriebelen op mijn been, ik schudde wat en er kwam een muis uit mijn broekspijp gevallen! In een flits was hij weer weg.
- Ik kreeg van een Australisch stel een tip voor eten in een restaurant bovenop een groot hotel. Deze tip was goud waard, voor 2 euro kip met gebakken rijst (beetje heimwee naar China?) met een pilsje...
- Op het station heb ik me eens gewogen met en zonder bepakking, verschil: 27,5 kilo.
|
|
Het vervolg
 Jaipur was een tussenstap tussen Amritsar en Jaisalmer. Omdat ik s-ochtends aankwam en s-avonds weer vertrok hoefde ik geen overnachting te regelen, kon ik mijn tas enzo in een kluis dumpen en veel tijd aan de stad besteden.
Het is altijd handig om in de trein mensen te leren kennen die dezelfde bestemming hebben. Elke keer is er wel weer iemand die me waarschuwd als we er bijna zijn. Ook dit keer weer, als ik niet was gewaarschuwd was ik waarschijnlijk niet eens wakker geworden...
Vanuit de trein is al goed te zien dat het landschap sterk veranderd; van een groene omgeving naar een woestijn; de woestijnpret kon beginnen. Het doel (naast het bezichtigen van de prachtige woestijnstad) zou dit keer een kamelenrit worden door de woestijn, en dat ging ik dan ook doen...
|
| |