Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Auroville 17 okt 2017
 

Na een prima busrit (met nog wel een agressief mannetje) van 4 uur kwam ik aan in Puducherry (voormalig Pondicherry). Ik nam een kamer in Mothers Guesthouse met receptionist Raj, die graag met me op de foto wilde, maar later pas; hij wilde zich eerst nog even scheren.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ik had mijn eetlust weer terug en een egg massala met garlic naan en een lekkere mango lassi gingen met plezier naar binnen. De volgende dag ging ik meteen naar Auroville met een gehuurde motor. De motor kost maar 3,5 euro per 12 uur, en met de goedkope kamer (4 euro per nacht) die ik had geboekt was het geen dure zaak om ter plekke te besluiten om in Auroville te blijven slapen, mocht ik dat willen.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Maar slapen in Auroville was niet nodig, het was leuk om deze bijzondere plek eens te zien, maar het bleek veel commerciëler dan ik had gedacht en veel gelikter.
 
 
 
 
Het ligt ongeveer 12 kilometer boven Pudu (zo wordt Pondicherry vaak genoemd), maar voor mij was het ongeveer 10 kilometer verder, ik was effe verkeerd gereden… De motor (die trouwens bijna 90 ging, geen helm verplicht) geparkeerd, na een chai op straat naar het bezoekerscentrum gewandeld en daar een introductiefilmpje gekeken.
 
 
 
 
Auroville (de stad van de ochtendstond) is een bijzondere onderneming (gestart in 1968 door een Francaise die nu slechts nog slechts ‘de moeder’ wordt genoemd – ‘mother knows all…’- en haar partner Sri Aurobindi). Het is gebouwd, zowel in de jungle als op vrede, harmonie, duurzaamheid en spiritueel bewustzijn. Het hart van de onderneming is de Matrimandir, een prachtig bouwwerk waar je echt wel even stil van wordt. Zo’n 2500 mensen wonen er, ruim 40 nationaliteiten en er zijn scholen, organische projecten, landbouw en duurzame energie. In totaal vinden rond de 5000 mensen uit de rondom gelegen dorpen er werk. Zie ook www.auroville.org. Een hele onderneming, het bouwen van die Matrimandir, wellicht interessant om een op Google op te zoeken.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Na bezoek aan de Matrimandir (waarbinnen een grote ruimte is voor meditatie en bezinning, maar je als gast niet zomaar kan bezoeken) heb ik nog een paar uur door de straten van de leefgemeenschap gelopen. Het lijkt niet anders als dat je door een rijk dorp in India loopt, maar dan met extra veel blanken. Het heeft vooral huizen met veel loslopende dieren en kleine plantages en moestuintjes. Velen hebben auto’s of motors voor de deur en er is elektriciteit voor iedereen (en ook hier overal de tv aan), water en een afvalhoop op straat. Ik vond het niet erg bijzonder, al was ik natuurlijk ook maar gewoon een bezoeker en geen deelnemer/ bewoner.
 
 
 
 
 
 
 
Het hele verhaal is wel prachtig; zelfvoorzienend en duurzaam wonen, midden in de jungle met je beestjes en je planten.
 
 
 
 
Op de weg terug vroeg ik een jongen naar de weg terug naar het centrum van Puducherry, hij sprong achterop en kon meteen mooi meerijden…