Visite (deel 2) 10- 16apr

Pattaya

Pattaya is hoofdzakelijk een plaats waar mensen komen om te gaan stappen en lekker op het strand liggen en waar sommigen hun hele leven blijven. De geschiedenis hiervan is te vinden in de Amerikaanse Vietnam soldaten die, nadat de oorlog voorbij was, een plek vonden in Pattaya om te blijven, en dit dorpje is daardoor sterk verwesterd.
We kwamen laat in de middag aan en kregen de kamersleutels, zodat we de koffers kwijt konden. 's-Avonds zijn we meteen de stad maar eens ingelopen en hebben we ook mijn vader (Harrie) gebeld die hier op vakantie is, en ook dit weerzien was weer leuk, want ook hem had ik natuurlijk al ruim 8 maanden niet meer gezien... Ook hebben we natuurlijk een paar pilsjes gedronken en wat rondgebanjerd. En we hoefden dit keer geen wekker te zetten!

Shoppen

De week in Pattaya hebben we veel toeristenstalletjes, en winkelcenta gezien. Lekker slenteren en inkopen doen, een echte toeristen liefhebberij. Maar het hoogtepunt van winkeltjes is wel walking- street; Naast de vele winkels en barretjes zijn hier ook massage- shops te vinden en nachtclubs. En dat alles onder een gigantische hoeveelheid neonverlichting...

We moesten allemaal wel wat dingetjes kopen, van kleren en souveniertjes tot horloges en handtasjes. En in Pattaya is voor elk wat wils, is het niet op de Walking street of in de Big C (een gigantisch warenhuis), dan wel bij de stalletjes op straat. Maar vooral afbieden, rondkijken, pilsje drinken, wat eten en mensen kijken zijn de leuke dingen van het shoppen, vooral in een plaats als Pattaya met de ladyboys, transsexuelen, vreemde Farang in een stad die gebouwd is voor toeristen.

Strand

Tijdens deze week werden toch nog wel wat trips georganiseerd. Een daarvan was een boottocht naar het eiland Ko Larn, het grootste eiland voor de kust van Pattaya. Met de speedboot gingen we met een groep er naartoe en hier hebben we de hele dag lekker op het strand gelegen en in de middag was er een lunch geregeld. De gids vergat echter even te vertellen dat van elke groep wel iemand op een zeeegel gaat staan, die daar in het water liggen en ook onze groep had 2 slachtoffers, waaronder Astrid. Er zat een stekel in haar voet en de medewerkers van een restaurantje hebben haar geholpen, hierna had ze geen last meer van de pijn...
Fred vond het weer tijd voor wat snelheid en heeft een half uur een scooter gehuurd. In de middag zijn we weer terug gegaan, een lekker dagje op het strand.
En ook later in de week zijn we met ons zessen naar het strand gegaan, het zand was heerlijk (niet zoveel stenen), de zee warm en de drankjes koel...

Song Khran

Elk jaar word in Thailand het oude nieuwjaar gevierd, wat samenvalt met de aanvang van het regenseizoen (tegenwoordig is het officiele oud en nieuw hetzelfde als de westerse). Dit feest (het Song Khran) wordt vooral gekenmerkt door een massa mensen die gedurende 7 dagen de straat op gaan, gewapend met emmertjes, waterspuiten en waterslangen, om elkaar nat te gooien. Ook Farang (buitenlanders) doen daaraan mee, alleen sommigen weten niet dat het officieel elke avond om 18.00u verboden is om elkaar nat te gooien...

Langzaamaan kwamen er al berichten binnen dat mensen uit het hotel op straat natgegooid en gespoten waren, maar toen Fred en ik mijn vader en ome Wim op gingen zoeken bij de visvijver hadden we er niet echt bij stilgestaan... De twee visliefhebbers waren s-ochtends al vertrokken om samen te gaan vissen (in Thailand doe je schijnbaar niet zelf het aas aan de haak en haal je ook niet zelf je vis is, dat wordt door iemand gedaan...) en wij hadden belooft om stenen in het water te komen gooien (of iemand inhuren die dat voor ons wilde doen). We waren al bij de supermarkt en wilden daar een pick- up aanhouden om ons naar Chom Thian te brengen, waar de visvijver was. Maar toen zagen we dat iedereen (vooral degene in de OPEN pick- ups) werd natgegooid, en aangezien we portemonees, cameras en een telefoon bij ons hadden, hebben we maar een dichte taxi gehuurd (die natuurlijk dubbele prijzen vroeg) om op de bestemming te komen, waar niemand meer was (bleken we bij de verkeerde vijver te staan!
De volgende 2 dagen gingen we voor wraak, gewapend met een Supersoaker gingen Fred en ik 2 middagen de straat op om iedereen nat te spuiten. De hoogtepunten waren wel het echtpaar uit onze reisgroep die op de bodem van de pick- up gingen liggen (en ons niet herkend hadden) en de duitser die van schrik asshole en Arschloch door elkaar haalde en Arschhole!! tegen ons schreeuwde...

KRASse knarren

We waren dus met ons zessen aan de reis begonnen, en de laatste week ging mijn vader regelmatig met ons op stap, maar het totale Kras- gezelschap bestond uit een grote groep (ongeveer 25 man). Nou heb je natuurlijk niet met iedereen veel contact, maar een aantal mensen hebben we toch zeker wat beter leren kennen; zo waren er bovenal de 2 Eindhovense dames Corrie en Nel, die met hun lach de hele reis meer gezelligheid gaven. Zo waren er ook het Leidse stel en het Amsterdamse stel (ex- Amsterdams, maar dat accent verraadde ze steeds) die veel met elkaar optrokken, en waar ik regelmatig bij het zwembad even een praatje ging maken. Ook hadden we wat Boschenaren in ons midden, Joop en Bep, altijd goed voor wat gezellige klets (en niet te vergeten, een mooie karaoke- avond). En ook Opa niet te vergeten, samen met zijn vrouw, beiden rond de 75 jaar, nog erg fit en bij de tijd (zelf films monteren, internetten, etc.). Ook het echtpaar wat onderin de pick- up lag toen we ze met water aan het bestoken waren, zal ik niet vergeten. De chauffeur en de busboy en natuurlijk de gidsen, Herman en Orlan: Kortom, veel leuke mensen die een mooie reis nog prettiger maakten...

Luxe!

Zoals al gezegd was de reis erg goed geregeld, alles was tot in de puntjes verzorgd, de kamers hadden airconditioning, elke dag schone bedden, schone wc en badkamer, zwembad bij de hotels, leuke attrakties, mooie shows en interessante bezienswaardigheden; alles erop en eraan, dus. Maar het allerbeste was wel het eten: Gigantische buffetten met heerlijke gerechten, ik heb hier weer eens kaas, salami, frikandellen, kroketten en bitterballen kunnen eten, wat wil een mens nog meer! Ja, ik ben deze 2 weken echt verwend.

Afscheid

De laatste avond had de organisatie een afscheidsdiner geregeld, en ook degene die niet weggingen (sommigen hadden een week bijgeboekt) waren aanwezig. Het was erg gezellig en het eten was (zoals gewoonlijk) erg goed. Zaterdag was het vertrek, we hadden een kamer wat langer besproken zodat we nog wat konden zwemmen, en om half vijf was het vertrek. Het eerste afscheid ook voor mij: Mijn vader bleef in Pattaya! Met zijn scooter heeft hij de bus (al zwaaiend) nog even gevolgd en toen gingen we in volle vaart naar Bangkok.