Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Trabzon 10- 13 mrt 2008
 

Trabzon 10- 13 mrt


 

Hier aan de kust...

Veel ruimteDe laatste stop in Turkije, zoals gezegd, dit stadje aan de Zwarte zee. De bus ging weer door de prachtige besneeuwde bergen en we kwamen zelfs in een flinke sneeuwbui terecht. En ontwijken van de kuddes schapen is normaal al lastig...
En 3 maal een paspoortcontrole. Maar dit keer maakte de stewardess (wederom een man) geen geintje dat ik mijn paspoort niet terug kreeg...

En Trabzon is een heerlijk kuststadje. Met veel parken, op- en afstraatjes (want de stad is helemaal tegen de heuvels gebouwd) en heel veel lekkere en goedkope restaurantjes. Dus perfect om effe uit te waaien en me mentaal voor te bereiden op Georgië. Ook had ik weer wat verslagen te schrijven en wat dingen uit te zoeken op internet (over visa en reisadviezen) en wilde ik een dagtrip naar Sumela maken.

Trabzon

De villa van AtaSumela is een klooster hoog uit de rotsachtige bergen gehakt en zou volgens de reisgids uniek zijn. Maar de dagtrip ging helaas niet door, omdat het winter is vertrekt de reisorganistie slechts 1 keer per week (5 dagen na mijn aankomst). En het is veel duurder om op eigen kracht te gaan. Helaas, dus...

Maar in en rond Trabzon is genoeg te doen. Ook Atatürk had al door dat dit een mooi stadje was en had in het centrum een landhuis en even buiten de stad een Villa. Beide zijn nu omgetoverd tot musea met onder andere persoonlijke spullen van de grote leider en voor de villa moet je ongeveer 4 kilometer de heuvels in...

Het Aya Sofia museum gaat niet over de moskee in Istanbul, maar is in de moskee van Trabzon zelf, wat een van de trekpleisters van de stad is. Deze Kerk van de goddelijke wijsheid werd al in de Byzantijnse tijd (13e eeuw) door de Romeinen gebouwd en werd in de 15e eeuw omgevormd tot moskee. Net als de naamgenoot in Istanbul is ook hier mooi om te zien dat de muurschilderingen vooral over Jezus, Maria, aartsengelen en nog meer bijbelvertellingen gaan. Zo ook een grote afbeelding van het laatste avondmaal.

En:

De Aya Sofia- Ook hier weer een prachtige bazaar om in rond te struinen. Met vanallerlei produkten en smalle straatjes met overal wat te zien. Niet te vergelijken met de Grand Bazaar in Istanbul, maar wel dezelfde sfeer en geuren (wow, die geuren!).
- In Trabzon is geen sneeuw of ijs te bekennen. Helemaal niets! Zal wel te maken hebben met de ligging aan de zwarte zee.
- Bij vertrek in Dogubayazit werden me glazen buisjes aangeboden, en de gast zei: Morfine, Morfine? (!?)

Turkije

Aan de zwarte zeeNiemand zal verbaasd kijken als ik zeg dat turkije voor mij tot nu toe het hoogtepunt van deze reis is. En het zal ook niemand verbazen als ik zeg dat de mensen extreem vriendelijk zijn, en dat ik ze bewonder. En de Turk is echt gastvrij. Als je aan iemand hier de weg vraagt, beginnen ze al met een brede glimlach, echt waar...

Op sommige momenten deed het land (en dan vooral het oostelijk deel) me denken aan India. Mannen die hand in hand lopen, en helaas ook hier weinig vrouwen op straat en ook weinig vrouwen in openbare functies. Ook het heerlijke eten met lekkere kruiden en gelovige mensen die toch een beetje op het randje van hun geloof leven (alcohol wordt redelijk veel gedronken).

Maar wat ik vooral bewonder is de trots die mensen voelen voor hun eigen land, muziek, films, streek en voetbalteam. Turken zijn erg trots op hun eigen cultuur. Je ziet hier bijvoorbeeld meer Turkse films in de bioscoop dan buitenlandse en de Amerikaanse fast-food giganten krijgen geen poot aan de grond! Houden zo, zou ik zeggen, want dit moet gewoon zo blijven...



Soms traditioneel gekleedVerder nu richting het oosten, door Georgië en Azerbeidzjan hopelijk naar Centraal Azie. Dit is erg onzeker, aangezien de visum- eisen per land erg verschillen en ook continu veranderen. Maar ik ga het zeker proberen...