|
Het was weer een erg bijzondere treinreis van Georgië naar Azerbeidzjan. De oude Sovjet- treinen met het herkenbare heetwaterketeltje en 1 stewardess per wagon die alles voor je kan regelen... En in dit geval ook met een wel erg vreemd douane- mannetje en een wel heeeel erg behaarde vent tegenover me. Hij zat in zijn hempje, maar het leek wel of hij er nog een trui onder aan had...
|
|
|
De treinreis
 Kom ik automatisch weer terug op de vreemde treinreis van Tbilisi naar Baku. Bij de grens stonden we ruim 3 uur stil (wat niet zo vreemd is), maar de douane- mannen zaten maar raar door mijn Lonely Planet- reisgids te bladeren. De mannen spraken geen Engels, maar een paar jonge gasten in de trein konden wel vertalen. Hij wilde mijn reisgids in beslag nemen! Want volgens deze kleine Nazi was de reisgids op de hand van de Armenen door op de kaart Nagorno Karabach niet te tonen als Azeri grondgebied. En dat noemen ze nu samenzwerings- waanzin, vond ook de Teddybeer tegenover me...
 Ik stelde voor om Armenië en Nagorno Karabach uit het boek te scheuren en daar stemde hij gelukkig mee in. Hij vergat overigens om onder de banken te kijken, waar mijn grote rugzak lag. Dit heb ik hem ook niet verteld, dus voor het zelfde geld smokkel je 50 kilo reisgidsen over Armenië het land binnen... Vreemd, en ik ben blij dat ik mijn deel van Azerbeidzjan nog heb...
Op straat waren later een aantal mannen geinteresseerd in mijn reisgids en toen ze zagen dat ik Armenië er uit had gescheurd kreeg ik applaus!!! Het moet niet gekker worden.
|
|
Dagtrips
De trein ging eerst naar de hoofdstad, Baku, van daaruit heb ik een aantal (dag)trips gemaakt.
De komende verslagen geef ik eerst een overzicht van deze uitstapjes en als laatste het verslag van Baku zelf.
|
|
Vervuiling
 Het hele gebied rond Baku is erg vervuild. Het Absheron- schiereiland (waar Baku ook op ligt) aan de Kaspische zee is een van de meest vervuilde gebieden ter wereld, zelfs...
De oorzaak hiervan is de (oude) zware industrie die hier ooit gebouwd is door de Sovjets en het lozen van giftige stoffen. Volgens de reisgids is Sumqayit weer de meest vervuilde stad op het schiereiland en met 2 Amerikanen, die ik in de hostel had leren kennen, ging ik daar naar toe.
Met de erg verouderde zware industrie is het inderdaad niet zo vreemd dat het een zootje is rond dit gebied. Overal zie je lekkages (stoom, olie) en overal ligt vuil en op de golven staan groene schuimkoppen.
We werden nog even teruggefloten, want we mochten geen fotos maken van de overheidsinstallaties. Maar gelukkig wilden ze niet onze cameras in beslag nemen. Ze waren best relaxed.
Erg bizar om hier zo rond te kijken, en dit is denk ik de eerste keer dat ik als toerist naar een rampgebied ben gaan kijken. Want zo kun je het hier wel noemen...
|
|
Maar ook leuk:
 - Zoals bijna overal zijn mensen in de dorpen nog vriendelijker dan de mensen in de stad. Vooral de jongeren hier zien bijna nooit toeristen en zijn dan ook erg geinteresseerd. En waar ik ook kom, het gesprek gaat al snel over voetbal: Van Nistelrooij! Robben! Van Basten!
- Overal waar we kwamen werden we in de juiste richting gestuurd. Mensen zijn zo behulpzaam dat je bijna geen kaart nodig hebt...
- We kochten wat drinken in een klein winkeltje en ik kreeg een gratis cake van de eigenares. Is dat niet aardig?
|
|