|
1 of 3 dagen?
In Aktau kwam ik al meteen voor de vraag te staan of ik 1 of 3 dagen wilde blijven. Ik was namelijk eerst naar het treinkantoor gelopen, want ik wist dat de treinen hier niet erg regelmatig vertrekken... De trein gaat om de dag, en het was morgen of over 3 dagen! In het stadje is niet veel te beleven, en om hier nu 3 dagen rond te hangen...
Ik besloot om de volgende dag te vertrekken, al had ik wel graag de Koshkar Ata Necropolis nog willen zien. Dit is een van de vele woestijn- begraafplaatsen, waarvan sommige heel oud moeten zijn.
|
|
Aktau
 De stad ligt volledig geisoleerd, tussen de Kaspische zee en de woestijn. Als je het hebt over het midden van nergens, dan heb je het waarschijnlijk over Aktau. Honderden kilometers in de omtrek is niets te vinden, behalve zand en kleine dorpjes.
De stad draait volledig op een ontziltingsinstallatie, waarmee van het Kaspische zoute water zoet water wordt gemaakt. Ik heb hier ook voor het eerst op deze reis water gekocht in de winkel, want met het douchen zag ik al dat het water wat aan de bruine kant was...
Ik nam mijn intrek in Hotel Kaspiysky Bereg, de goedkoopste binnen de stad, en ben de stad wat gaan verkennen. Naast de MIG- en WW-II-monumenten zijn er weinig bezienswaardigheden. Wat wel erg leuk is, zijn de verschillen met andere Sovjet- landen, de Mongools uitziende mensen, de schone straten (er zijn hier vuinisbakken en deze worden ook gebruikt!) en de, bijna, tropische stranden (maar ik zou er niet graag gaan zwemmen)...
|
|
En:
 - ...ik schrok me een hoedje bij het oversteken: Auto's stoppen bij het Zebra-pad!!! Ik vergat bijna over te steken, zo verbaasd was ik...
- ...het lokaal eten in een klein restaurantje was heerlijk. Ik merk dan dat ik al heel wat dingen op een menu kan herkennen, en de rest gaat weer met handen en voeten. Leuk, dus...
- ...er zaten 3 oude mannetjes op een bankje en ik mocht niet verder, voordat ik ze alledrie een hand had gegeven.
49 uur in de trein, dat was de volgende uitdaging. Van de Kaspische zee naar de hoofdstad, Astana, en ik had me dit keer goed voorbereid: Noodlesoep (want er is altijd kokend water in een Sovjet-trein) en brood, tomaten, komkommers, appels, Kazachstaanse knabbeldingetjes en yoghurt om te delen met de reisgenoten...
|