Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Naar huis 21- 31 jul 2008
 

Naar huis 21- 31jul


Het naar- huis- gevoel was ineens zo groot dat ik de laatste week maar samengevat heb in 1 verslag. Een nacht in Tabriz, een paar nachten in Istanbul (waar ik al 2 verslagen van had geschreven en de rest in vliegtuig en bussen, onderweg naar huis...

Tabriz

De Simit-verkoperDe bazaar van Tabriz is fantastisch en ook de voornaamste reden voor toeristen om hier naartoe te komen... Ik had al een hoop kruiden gekocht in Esfahan en hier wilde ik nog wat meer inladen. Het is hier goedkoper dan in Turkije en veel goedkoper dan in Nederland. Ook hebben ze veel meer soorten verse kruiden dan thuis...
En dan maar hopen dat je geen probleem krijgt bij de grens: een Nederlander met plastic zakken vol groene blaadjes?

Het belangrijkste doel was Saffraan, duurder dan goud in Nederland, maar in Iran een stuk goedkoper. Saffraan is een specerij uit de saffraankrokus, waarbij elke bloem drie meeldraden en drie stampers bevat die handmatig geoogst worden en vervolgens gedroogd. Bijgenaamd het rode goud wordt het gebruikt als kleur- en smaakstof en het heeft bovendien een geneeskrachtige (pijnstillende) werking.

In Tabriz was het 30 graden en dat was een lekkere verkoeling. In de bazaar kwam ik een man tegen die wat met me meeliep en toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam vertelde hij doodleuk dat hij tapijtklanten heeft in Den Bosch. Of ik dat plaatsje kende?
Verder had de stad nog een blauwe moskee, maar dit was meer de grauwe moskee.

De grensovergang

Om aanslagen te voorkomen...Om half 6 de wekker, met de bus naar de grens en vervolgens 2 keer een taxi. Hierna volgde voor mij de makkelijkste grensovergang ooit (bijna geen controles). En nadat ik een minibusje had geregeld kwam ik weer langs de Ararat berg. Onderweg wordt je in Turkije veel gefouilleerd en is er veel leger op de been...
In Dogubayazit, net over de grens, had ik mazzel; ik vond een rechtstreekse bus naar Istanbul en de bus leek wel een vliegtuig, we moesten zelfs onze telefoon uitzetten (?). Er waren 2 Stewardessen met koffie, thee, sapjes, water, etc...Maar ook luxe bussen krijgen lekke banden en uiteindelijk duurde het 22 uur voordat we de voormalige hoofdstad binnenreden...

Istanbul

Heidi aan de BosporusEen gigantische stad met 16 miljoen inwoners, waar ik vooral met Heidi uit Utrecht veel heb opgetrokken, en we hebben vooral veel gerelaxed. Ons favoriete tijdverdrijf was picknicken in het park, met natuurlijk een lekker pilsje en een glas wijn. Heidi was pas net vertrokken, samen met een vriendin, en na 1 week hadden ze het samen wel gehad en gingen ze apart op avontuur. En samen met wat Nederlands gezelschap was mijn laatste week zo nog erg gezellig...

 
 
 
 
 
 
 
 
 

Je zou er dol van worden!Ook heb ik een optreden van dansende Derwisjen gezien. Een Derwisj is een islamitische geestelijke die de gelofte van armoede heeft afgelegd, en hun traditionele (draaiende) dansen zijn beroemd. Hierbij komen de deelnemers in een soort van trance door lang rond te draaien op de muziek. En 2-3 minuten aan een stuk hard rond te tollen zonder om te donderen is toch wel bijzonder om te zien...

Laatste stukje reizen

Toen toch echt naar huis. Ik kon vliegen, of met de trein of bus. Ik koos (natuurlijk) de goedkoopste optie: vliegen naar Berlijn, dan met de bus naar Eindhoven en daar kwamen mijn moeder en zus me oppikken. En (na 3,5 week zonder alcohol) weer een lekker pilsje drinken...En zoals ik bijna 7 maanden geleden met Eurolines het land heb verlaten, zo kwam ik ook met Eurolines het land weer binnen.
En het weerzien was weer erg fijn! Na bijna 7 maanden was het voor iedereen eigenlijk wel weer genoeg geweest...

De volgende dag (1 augustus) had ik weer een date met een mooie vrouw waarmee het nog steeds klikte. Leuk, leuker, leukst, vooral ook omdat ik 2 augustus jarig was en met de meeste van mijn vrienden en familie weer lekker bij kon kletsen...

Einde van deze reis, dus... Tot de volgende keer zal ik maar zeggen, want ik ben nog niet klaar met deze prachtige wereld. Nog veel te zien, te doen en te beleven. Maar vooral zijn er nog veel prachtige mensen te ontmoeten...