Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Dubai 16- 19 mrt 2010
 
Dubai 16- 19 mrt 2010
 
Foto's
 
Op mijn laatste dag in Dubai kocht ik een nieuwe card-reader, om mijn foto's te kunnen bekijken in de internetcafe's. Ik kreeg een foutmelding en al mijn foto's waren plotseling verdwenen!!! 
Balen, balen, alles weg...
 
De kerel in het internetcafe gaf de card reader de schuld en de verkoper daarvan gaf het internetcafe de schuld.
Ik kreeg het geld voor de kaart terug (hier was wel nog wat overtuigingskracht voor nodig) en ik besloot om mijn verslagen deze reis niet te updaten, dit doe ik wel als ik thuis ben...
 
De meeste foto's bij de verslagen van de V. A. Emiraten heb ik van internet geleend. Dit doe ik normaal nooit, maar ik heb even niets anders.
Slechts de laatste twee foto's van dit verslag zijn van mezelf...
 
Arabieren
 
Ik had in Dubai toch een tussenstop dus ik had geregeld dat ik in de Verenigde Arabische Emiraten dan ook ruim een week kon blijven.
Ik kwam laat in de avond aan en na een erg trage paspoortcontrole besloot ik om de nacht op het vliegveld door te brengen... Dit is ook een stuk goedkoper, aangezien ik daarmee 100 Dirham (20 euro) uitspaarde...
 
Ik heb wat gelezen en rondgekeken, erg leuk om al die mensen te zien komen en gaan. Met nog wat slaap in de ogen ging ik pinnen en pakte zomaar 600 euro uit het apparaat ipv 60 euro! Foutje! Maar kon ik tenminste wel even vooruit...
 
Het vliegveld van Dubai is gigantisch en het is een en al glitter en glamour.
De Muezzin die bij zonsopkomst de mensen oproept tot gebed bewees weer meteen dat ik in het buitenland was.
De metro en vervolgens de bus brachten me naar het Dubai Hostel waar ik een duur bed nam, de duurste sinds Nieuw Zeeland.
 
De verenigde Arabische Emiraten
 
Zo heet het hier, en Dubai (wat niet de hoofdstad is) is een bezienswaardigheid. Overal luxe 'shopping Malls', dikke auto's en dure huizen. Alles is schoon, je hebt zelfs de neiging om je piemel te wassen voordat je naar de wc gaat, echt waar.
 
Een van de giga winkelcentra heeft een honderden meters lange waterval en een aquarium zo groot dat je een boottocht over het water kunt maken. En dat IN een winkelcentrum!
In de haven liggen de jachten met Helideks en de sjeiks zien er uit alsof ze nog nooit hebben gewerkt...
 
De olie van het land is over 100 jaar op en men heeft alles op het toerisme en de zakenwereld gezet. Mede door de economische crisis liggen beide behoorlijk stil. Grote wolkenkrabbers staan te verroesten en het toerisme loopt niet hard.
 
Het woord 'Emirate' betekend het gebied van de Emir of Sjeik, de baas van het gebied. In totaal zijn er 7 emiraten. Hierboven staat dan weer de president. De Arabieren zijn afstammelingen van de Bedoeïnen, woestijnnomaden en daar zijn ze nog erg trots op.
 
Burj Khalifa
 
De arme immigranten (veelal Indiers) staan te werken in de bakkende zon, onder andere aan de Burj Khalifa (Khalifa-Toren), met 828 meter de hoogste toren ter wereld.
En niet met een paar meter de hoogste, de nummer twee, Taipei 101 in Taiwan is 'slechts' 509 meter...
Er kunnen twaalfduizend mensen wonen en werken (1044 appartementen die tot 3 miljoen euro per stuk kunnen kosten). Daarnaast zijn in de Burj Khalifa luxe kantoren, chique restaurants en een hotel.
 
Op een gegeven moment werkten er 12.000 arbeiders tegelijk, vooral uit India en Pakistan. Zij kregen per dag niet meer dan 6 euro betaald.
 
Dit was voorlopig even de enige toeristenattraktie die ik zou bezoeken, over een paar dagen zou ik weer terugkeren naar Dubai...
 
En:
 
- De Dubai rivier is prachtig, oude huizen aan de oevers en de vele Dhows (traditionele schepen) uit Iran die hun handel komen laden en lossen.
- De lichten van het stadion naast ons hostel brandden en ik kon de tweede helft nog mooi meemaken: Al Ahli (wij) moesten tegen Al Nasr (zij).
Groot feest op de tribunes met muziek en dans, want we wonnen...
 
- Overal lopen weer vriendelijke en behulpzame mensen rond, al zijn de Arabieren erg stoïcijns. En de kerel aan de receptie van het Dubai Youth hostel was een vreemde peer:
Ik kon pas om twee uur 's-middags de kamer op en moest betalen om mijn tas even achter de receptie neer te zetten. Toen ik wegliep, vroeg hij of ik niets had laten liggen. Ik snapte niet wat hij bedoelde en vroeg of ik daar zeker voor moest betalen, als ik een pen op de balie zou laten liggen... Hij was 'not amused'.
 
Bij het uitchecken zei hij plotseling; 'I am not affraid of you you know?' en dat was zo'n belachelijke opmerking, dat ik het niet kon tegenhouden om hem uit te lachen.