Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Dhaka 2- 4 apr 2010
 
Dhaka 2- 4 apr 2010
 
Vertraging
 
In Bangkok nam ik een toeristen- vliegveld- bus, die zijn de goedkoopste, voor 3 euro. Ik kwam veel te vroeg aan, en de vlucht was ook nog eens 1,5 uur vertraagd. Ik ging maar wat lezen en rondwandelen en later werd de vlucht nog eens drie kwartier vertraagd.
Het was hierdoor al laat in de avond dat we landden in Dhaka, weer veilig en wel (ondanks dat ik in rij 13 zat) en toen begon een prachtig spel om naar het centrum te komen...
 
De taxi- mannen
 
De officieële taxi kost 1250 Taka, ongeveer 13,5 euro, maar ik wist dat op straat de boel goedkoper was.
Een kerel kon me een taxi aanbieden voor 600, maar aangekomen bij de auto was het een gewone personenauto, en dat kon goedkoper, vond ik...
Een andere man kwam langs en bood 400, dat ging de juiste kant op. Ik stapte in, maar de mannen kregen flinke ruzie. Wel grappig om te zien, maar het duurde me te lang. Een derde kerel wilde ook voor 400 en we vertrokken. De twee eerste stonden nog steeds te vechten toen ik langs kwam rijden...
 
 
 
 
 
 
 
 
Chaos
 
Al in de auto was de verkeerschaos heel duidelijk, Fietsriksha's, auto's, vrachtwagens, tuk-tuk's, os en wagens, paard en wagens, voetgangers en allerlei loslopende diersoorten zoeken hun weg en proberen elkaar niet dood te rijden.
Volgens mijn reisgids lukt dit niet echt goed, er vallen jaarlijks veel slachtoffers in het verkeer. Het leven in Bangladesh lijkt op het verkeer, het is vechten voor je plaatsje en het is fascinerend om te mogen meemaken.
 
De stad en de mensen
 
Wat een fantastisch vriendelijk volk. Iedereen lacht je toe, en als je even tien seconden stil staan wordt je omringd door mensen die even een praatje komen maken. Op z'n minst willen ze weten waar je vandaan komt en wat je naam is.
Maar ook of je getrouwd bent ('Tuurlijk!'), wat voor werk je doet en wat je van hun land vind.
Kinderen staren je continu aan en sommigen duiken verlegen weg. Bangladesh is een andere wereld!
 
Voor het eerst tijdens mijn reizen ben ik de attraktie. Echt te gek voor woorden. Ik versta soms geen woord van wat ze zeggen, maar dat maakt niet uit... 
Ook willen veel mensen (vooral jongeren) met me op de foto, en dat mag natuurlijk wel...  
 
Bezienswaardigheden
 
De Sadarghat is de plek om een boottocht te regelen over de Buriganga rivier.
In de rivier worden ook de kleren gewassen, mensen douchen zichzelf en hun kudde, en het water is het toilet maar dat is normaal, dat hoort bij een 'Ghat'...
Het roze paleis is een prachtig oud- Indiaas gebouw (uit de machtige Mughal periode) en binnenin zijn wat foto's te zien van vroeger. Maar het leukste is het kijken naar de jonge stelletjes, die (stiekum) zitten te zoenen in de schaduw van de bomen.
 
Ik heb een Bhoeddhistische en een Hindoe tempel bezocht, een moskee en een kerk, wat maar aangeeft wat een hoop verschillende religies hier zijn. bij de bhoeddhisten was een dienst gaande, en ik was erg welkom.
'Hindoe- straat' is een attraktie op zich. Hier wonen velen hindoestanen en de heerlijke geuren van wierrook en kurkuma strelen je neusgaten.
Mensen lachen en winkelen, en wannéér je ook komt, er is altijd wel een aantal vrouwen die water halen bij de pomp.
 
En:
 
- Ook in Dhaka is het rond de 37 graden, net als in Bangkok, het is echter niet zo benauwd, dus wat beter te verteren.
- De 'Cha' (zoete, gekruidde thee) is een lekkere traditie. Op straat kost het 3 cent per glaasje en soms (zoals bij het geld wisselen op straat, of gewoon als je langsloopt) wordt de thee je ook aangeboden.
'Kom even een praatje maken..!'
 
- Vrouwen zijn stiekumme sjansballen, dat heb ik al vaker gemerkt in moslimlanden, al zijn  er hier ook prostituees die naar je lonken. Daarnaast worden je hier ook mensen aangeboden om mee naar huis te nemen..!
Een keer werd me zelfs een klein meisje aangeboden. Een gevoel van afschuw keerde mijn maag een paar keer om, maar sommige mensen zijn zo arm, dat het hun laatste hoop is op een beter leven voor hun dochter in een rijk westers land. 
 
- Mocht je in de stad de weg kwijt zijn (er is geen wegwijzering en geen straatnaamborden) dan pak je gewoon de fiets- riksja. Voor maximaal 50 cent ben je overal waar je zijn wilt.
- Elke avond is er wel een stroomuitval. Het centrum oogt dan zoals het er vroeger moet zijn geweest, kleine kraampjes met olielampen en fietstaxi's die (soms blindelings) hun weg vinden...
 
- De stadsbussen zijn zo oud, ze lijken wel van papier mache...
- Je hebt al een hele maaltijd (met kip) voor 80 cent. Het lijkt wel India...
 
Ik had een boot geboekt naar het zuiden, met 'De Raket', een boot welke door twee schoepen aan de zijkant wordt aangedreven. Een trage boot, maar wat een prachtige reis zou dit worden...