|
Brno
Vanaf Wenen was het eigenlijk maar een klein stukje rijden naar Brno. We zijn hier maar eens het centrum ingelopen en een snelwegvignet gekocht en zijn gaan rijden in de richting van Praag. We vonden daar een camping zonder douches, en geen warm water. Maar ach... voor drie eurootjes...
Leon heeft daar kip besteld, en Michiel varkensfilet. Allebei met een goed bord friet, salade en een halve liter bier; totaalkosten: 6 euro! Het vlees kwam bovendien van de grill en was lekker gekruid, dus we hebben daar heerlijk gegeten, en nog wat biertjes gedronken, want voor 50 eurocent per stuk...
|
|
 Kasteel Konopiste
Het kasteel is al een aantal eeuwen oud en in de loop der tijd heeft het verschillende eigenaren gehad, die ieder wel weer wat verandert hebben aan het kasteel. De laatste eigenaar was Franz-Ferdinand en hij heeft het kasteel gemaakt zoals het nu nog is. Franz-Ferdinand trouwens was ook lid van de Habsburg familie en was zelfs de troonopvolger van Fransz-Josef (de man van Sissie). Hij is echter vermoord in Sarajevo in 1914. Dit was toen ook de aanleiding voor Fransz-Josef om de oorlog te verklaren aan Servië, wat het begin van de eerste wereldoorlog betekende...
Fransz-Ferdinand bleek een enorme fan van het jagen te zijn. Het hele kasteel hing vol met door hem geschoten jachttroffeen, voornamelijk herten. Bij iedere troffee hing bovendien een bordje met daarop de datum en de plaats waar hij het geschoten had.
|
 De wapenkamer die we te zien kregen was de grootste in Europa toen deze ingericht werd (door Franzs-Ferdinand). Door al die eigenaars echter waren er in de loop van de tijd zoveel wapens verzameld dat de kamer niet groot genoeg bleek, en ook de muren van de gang van de begaande grond tot aan de wapenkamer, op de tweede verdieping, waren helemaal voorzien van wapens. Een paar dingen die hier opvielen waren de bewaping voor paard en ruiter, dat meer dan 200 kilo woog, en de harnassen voor twee kinderen. Zo konden de kinderen al vroeg leren omgaan en bewegen met een harnas.
Na de rondleiding besloten we door te rijden richting Beroun waar we een camping wilden zoeken zodat we nog een was konden doen. Het is een dorpje ongeveer 20 minuten met de bus van Praag af, en is makkelijk te bereiken.  Wederom waren er geen camping bordjes aangegeven, en zag Leon de camping bij toeval liggen, langs een rivier.
Terwijl we met de handwas bezig waren kwam plotseling de campingbaas binnen al roepend das ist nicht gut, das is nicht gut!. Bleek dat hij een wasmachine had staan waar hij dus eigenlijk toch wel iets mee wilde verdienen... Omdat we nog eten hadden, hebben we dat klaar gemaakt in plaats van ergens te gaan eten; we hadden tenslotte nog maar een paar dagen te gaan en nog meer dan voldoende eten. |
|
 Praag
We hadden wel het een en ander gelezen over Praag en toen we op het oude stadhuisplein kwamen begon het een en ander wel weer te dagen, temeer ook omdat er voor de astronomische klok van het oude stadhuis een kleine menigte stond. We hadden geluk, het was bijna twee uur dus zouden we zodadelijk de apostelen en het geraamte aan het werk moeten zien: Boven de klok zijn twee luikjes waarlangs de 12 apostelen komen. Wanneer ze alle twaalf geweest zijn trekt het geraamte aan een koordje waardoor de haan gaat kraaien, en de luikjes weer sluiten.
|
|
Op de Karelsbrug zie je de vele kunstenaars en verkopers op de brug, maar ook muzikanten en zelfs een marionetten speler ontbraken niet. Tussen de brug en het kasteel kom je de St. Nicolaas kerk tegen. Als je vanaf de galerij naar beneden loopt valt het beeld van Vrouwe Justitia meteen op. Dit kasteel is trouwens niet zo'n kasteel met kantelen. Wel leek het niet erg makkelijk om te bestormen vanwege de ligging bovenop de berg, maar het kasteel zelf bestond eigenlijk meer uit een Kathedraal (middenin), een oud paleis (aan de zijkant) en nog wat gebouwen. Een van die gebouwen was een kruittoren, en een straatje dat ze ook wel het gouden straatje noemen. Dit straatje bestond aan een kant uit allemaal kleine huizen, waar winkels in zaten. In een zo'n winkel werden bijvoorbeeld oude muziekinstrumenten verkocht (voornamelijk violen, trompetten, en klarinetten), en in een andere winkel werd weer houten speelgoed verkocht.  De meeste winkels hadden echter iets met sieraden van doen.
Boven deze winkels was nog een hele galerij ingericht, met bijvoorbeeld een martelkamer en harnassen en wapens. Toen naar de tuinen van het kasteel van Praag, een beetje vreemde plek, verscholen tussen een paar muren en gebouwen. Hierna zijn we via een andere brug weer terug naar de oude stad gelopen, welke leuk is om doorheen te lopen. We hadden een tip voor een restaurant gekregen en wilden dat wel eens proberen.
Het was nog even zoeken, maar uiteindelijk hadden we Restaurant Alenya toch gevonden. Het leek alsof de ober helemaal alleen ervoor stond, en het hele terras zat vol, dus het kwam allemaal een beetje langzaam op gang, maar we hebben we heerlijk (en veel) gegeten. Bij de tent nog een biertje gepakt en toen lekker gaan slapen,want vermoeiend was het wel, deze unieke stad aan de Moldau!
|
|
Karlstein
Vandaag zouden we naar duitsland rijden, naar Berlijn waar we de familie van Leon (Fred, Astrid, Ria, Parker en Charlie) de volgende dag zouden zien. Eerst toch nog even langs kasteel Karlstein. Hadden we gelijk de kans nog wat Tsjechisch glas te kopen voor de moeders.
|
|
Terezin (theresiënstadt)
Boven Praag, onderweg naar Dresden in Duitsland, zouden we onze laatste gelpande stop hier in Tsjechië maken. theresiënstadt is een voormalig concentratiekamp uit de tweede wereldoorlog dat als voornaamste doel propaganda had.
 Het was heel vroeger een vestingstad, groot genoeg om een heel dorp van 6000 mensen te huisvesten. Het dorpje is ook al veel ouder dan de tweede wereldoorlog, en was destijds gebouwd om transporten van goederen te beschermen tegen aanvallen in tijden van oorlog. Het stadje is echter nooit belegerd geweest.
Tijdens WOII werd hier de illusie gecreeerd dat de duitsers de Joden zelfbestuur gaven. Echter wanneer je vervolgens hoort dat er in dit dorpje, waar normaal gesproken ongeveer 6000 mensen woonden, er nu ineens 60.000 joden moesten wonen kun je je voorstellen dat het pure propaganda was. Blijkbaar is destijds zelfs het rode kruis hier voor de gek gehouden, al mochten die pas komen toen de duitsers alles op orde hadden in dit dorpje.
 Dat er hier veel mensen overleden zijn spreekt waarschijnlijk voor zich, maar omdat 60.000 mensen toch wel wat veel werd (er was voor iedere inwoner slechts 1,65 m2 beschikbaar), werden er ook van hier uit mensen op transport gezet, de meesten naar Auschwitz. Ook mensen die niet konden werken, en eerst nog gewoon aan hun lot overgelaten werden, werden nu op transport gezet. Er zijn zo in totaal ruim 158.000 mensen geweest die dit kamp gepasseerd zijn, en velen hebben het niet overleefd....
De bewonders hadden wel een levendig ondergronds netwerk van kunst en cultuur (er werd bijvoorbeeld ook een krantje uitgegeven) en kinderen werden zelfs onderwezen. Het kleine fort, naast het stadje, werd niet alleen door de Habsburgers als gevangenis gebruikt, maar ook door de nazi's. Toen het einde van de oorlog daar was, waren de mensen die hier nog leefden dusdanig ondervoed dat ze niet veel meer waren dan een skelet met vel...
|