|
Levoev
want zo heet de stad in Polen en in Oekraine spel je het ongeveer zo: nbBiB, of iets dergelijks... We kwamen rond 4 uur in de ochtend de grens over en we (er waren nog 2 Duitsers) hadden meteen wat problemen met het cyrilisch schrift en de Oekrainse taal zelf.  Dus met wat hulp konden we het formulier de 2e keer wel goed invullen en stapte ik in een lokale bus op weg naar het centrum. Al goed en wel onderweg bleek dat de chauffeur niet kon wisselen van honderd hryvnia en vertelde hij het niet toen we langs het centrum kwamen. Stond ik plots aan de andere kant van de stad, wellicht net zo ver weg..! Na wat heen en weer ge- *&&^$%$#$#%^&%$%$##$ (dat is Oekrains) gingen we toch weer en het leek alsof hij me nu echt af ging zetten. Ik gaf hem het kleingeld wat ik nog had aan Zloty en ineens zag ik een dikke glimlach. Bleken we toch nog vrienden...
Wat een heerlijke stad en wat een fantastisch hotel!!! Zo, dat ben ik kwijt, al vanaf de eerste minuut had ik het er naar mijn zin in het schone Lviv en dat zou zo blijven. Van het heerlijke, goedkope en gigantisch Soviet- aanvoelende Hotel Lviv tot het heerlijke eten, de relaxte sfeer in de stad tot de prachtige bevolking met bontmutsen (al ben ik nog steeds tegen bont...). En van het drukke leven op straat, de prachtige binnenstad (overigens volledig op de werelderfgoedlijst van unesco), tot... Alles eigenlijk.
|
|
|
Unesco
 Unesco (onderdeel van de verenigde naties) zet steden, gebouwen en zelfs natuurgebieden op hun lijst, als ze vinden dat dit beschermd moet worden aangezien het een wereld erfgoed is. hier staat altijd flink wat geld tegenover, dus is voor een stad of een land een goed bericht. Ook hier slaat Unesco de plank zeker niet mis, wat een mooie, oude, stad.
In mijn reisgids was een wandelroute van 5 km door de stad opgenomen en die ben ik de eerste dag maar eens gaan lopen. Niet echt bijzonder, die route, erg veel kerken, maar toch ook zeker wel wat mooie dingen gezien.
Het was zondag, dus veel mensen slenterend naar en van de kerk, veel muziek en koren en een erg leuke mis gezien. 97% van de inwoners zijn Christenen en de meesten gaan naar een orthodoxe kerk (en die zijn er meerdere soorten). De Boyim kapel, in het centrum is vooral bijzonder met een beeld van een boze of verveelde Jezus op het dak.
In de Armeense kathedraal (met vreemde afbeeldingen) was een mis gaande en de pastoor (of priester) liep de hele kerk rond met wierrook en de mensen konden zijn kruis kussen. Ik bedoel, hij had een kruisje bij hem en iedereen mocht dat een kus geven.  De pastoor had een soort van kroon op en met zijn hoge kraag zag hij er bijzonder uit. De toer eindigde bovenop de kasteelheuvel, maar van het kasteel staat slechts nog 1 muur overeind. Wel een mooi uitzicht over de stad, overigens.
Ook kwam de rondleiding langs leuke pleinen met markten, waar weer van alles te koop was (o.a. Oekrainse hot-dogs). En hoe meer je door de stad loopt, hoe meer leuke mensen je ook weer tegenkomt. Zo stond ik even te flirten met een non en heb ik veel gelachen met Andriy. Tenminste, ik noem hem zo omdat het veel ging over voetbal (Andriy Shevchenko) en over weet ik veel wat meer. Hij sprak geen Engels of Duits en ik geen Oekrains. Hij vroeg wel of ik Spaans sprak, overigens, maar dan zei hij: Senor, senor!, en ging hij weer gewoon op zun Oekrains verder... Ik heb gewoon hard staan lachen op straat. Hij kreeg mijn halve hot-dog en slingerde weer verder.
|
|
Musea
 In het centurm zit het Arsenaal museum. Maar voordat ik daar was nam ik de verkeerde ingang (blijft lastig, dat Cyrilisch schrift) en zat ik in een soort van Jezus- museum (entree 7 eurocent), met beelden, goude kronen en aureooltjes en veel schildrijen...
Het Arsenaal museum was overigens niet veel speciaals, wel met een aantal wapens, maar heb je 1 kanon gezien, dan heb je die andere 80 ook wel gezien. Wel mooi, originele harnassen, waarin waarschijnlijk mensen ook echt hebben gevochten...
 Buiten het centrum (met tram 7 of 3 km lopen) zijn 2 interessante dingen te bekijken, het museum voor volksarchitectuur en plattelandsleven (probeer die naam maar eens in het cyrilisch te herkennen) en de Lychakiv begraafplaats. Beide een echte aanrader. In het museum heb je het gevoel dat je terug gaat in de tijd met prachtige oude houten gebouwen, wat een vakmanschap.
Bij de begraafplaats heb je het gevoel dat je een andere stad binnenstapt, met een nieuwbouwwijk, achterstandswijk en de wijk voor de rijken, al klinkt het misschien wat raar...
|
|
Ook heb ik...
 -...eindelijk eens Borsjt gegeten (bietensoep), in Rusland niet aan te komen, vanwege de zomer, maar nu dan toch.
- ...weer eens gewoon wat door de stad gewandeld, zonder kaart, kijken waar je uit komt. En dan kom je op een prachtige binnen- markt waar het erg naar vis rook, maar dat werd nergens verkocht (?).
-...vooral veel vrouwen gezien op de tram, maar niet 1 keer een ongeluk. En dan zeggen ze dat vrouwen niet kunnen rijden.
-...Lang in de rij gestaan voor wijwater. Bij een kerk in het centrum is een apart gebouwtje waar je je fles kunt laten vullen met heilig water. En dat kun je natuurlijk niet af slaan...
|
|
En:
 - Op een avond kwam ik terug in het hotel, en er was een disco gaande. Erg vermakelijk om te zien, mensen vlogen (soms letterlijk) over de dansvloer, op housemuziek of Russische Ska- achtige muziek. Erg gelachen...
- Na 2 dagen kwam ik erachter dat de klok een uur vooruit moet, hier..!
- Ik kreeg steeds natte tenen. Mijn schoenen bleken lek. Na 2 jaar trouwe dienst heb ik ze moeten vervangen, helaas...
- Als ik naar een kapper ga ga ik het liefst in een eenmanszaakje, en die had ik gevonden. Een kapster en een nagelknipster (visagiste?). En het grappige was dat op een moment de kapster de haren aan het doen was van haar collega terwijl zij weer bezig was met een klant. Tijdsbesparing, noemen ze dat...
- Het eten in het hotelrestaurant was ook erg lekker en betaalbaar. Het menu begint echter de eerste 4 pagina's met alcoholische dranken (...). Mensen zitten hier sowieso al vroeg in de ochtend aan het bier, heel normaal, ook voor vrouwen...
|
|