Hervey Bay 01- 05nov

4x4

Na een bustocht van 24 uur kwam ik aan in de volgende bestemming: Hervey Bay. Maar net als de vorige bestemming (Cairns) is dit maar een tussenstop naar de eindbestemming. En ditmaal was dat Fraser Island. Andere reizigers hadden mij dit erg aangeraden en daar moet je dan naar luisteren, is mijn motto. Ik nam mijn intrek bij A1 Fraser Roving en er waren veel bedden leeg in de 10-beds slaapzaal (het hoogseizoen is afgelopen, dus de oostkust is niet erg druk).
En meteen maar op pad om een tocht (of Jeep) te boeken bij een agent. Je kunt Fraser Island zelf bezoeken (Jeep huren en karren maar) en je kunt een tocht regelen met gids. Aangezien mijn internationale rijbewijs verlopen is en ik mijn gewone rijbewijs in Laos heb achtergelaten (stom, he?) had ik niet veel keus: De tocht met gids. Het is wat duurder maar je hebt wel meer uitleg over het eiland en je komt op de mooiste plekken. Een grote touringcar kwam me bij het hostel oppikken, vervolgens de ferry op richting het eiland (begeleid door een groep dolfijnen) en dan de 4x4-bus in. 4x4 is hier absoluut nodig, zou later wel blijken!

Fraser Island

Het eiland is volledig opgebouwd uit zand. Volgens de reisgids (lonely Planet) zou hier wellicht meer zand zijn dan in de sahara en is het het grootste zandeiland ter wereld. Het eiland is 120x15km groot en naast zand zijn hier zoetwatermeren (meer dan 100) en zelfs regenwouden. En dat is behoorlijk uniek, regenwouden op een zandbodem... Het eiland wordt vermeld op de World Heritage List van de UNESCO, waardoor het een beschermde status heeft gekregen. Het eiland is net de Drunense Duinen, maar dan wat groter en omringd door zee. Er zijn geen wegen, alleen paden van los zand en het strand (het 75 mile Beach)wordt als snelweg (en vliegveld) gebruikt. Vanwege de tijgerhaaien en de witte haaien wordt streng aangeraden om niet te gaan zwemmen in zee en vanwege de giftige slangen en spinnen wordt aangeraden om niet door de bossen te gaan dwalen. En de grootste bezienswaardigheden van het eiland zijn:

Lake McKenzie en Lake Wabby

2 Van de vele zoetwatermeren van het eiland waarin je ook kunt zwemmen.
Het mooie van Wabby is dat het aan een grote zandverstuiving ligt, waardoor de ene kant van het meer een groot strand is en de andere kant regenwoud. Je kunt van de top van de zandheuvel zo het meer inrollen en de Deense kinderen van de groep deden dat ook graag. En aangezien het het grootste strand heeft wat je ooit gezien hebt kun je hier ook lekker zonnebraden.

Het meest interessante aan het McKenzie meer is dat het zand geen mineralen bevat. Het is dan zo wit als sneeuw en het water is erg zuiver. De combinatie van deze 2 eigenschappen maakt dat het water zo mooi is en zoveel kleuren heeft, dat je het meteen wil drinken. Maar stilstaand water is per definitie nooit drinkbaar, ook al kun je hier wel lekker zwemmen. Na 10 minuten aan het meer begon het echter te gieten, en het was weer tijd om in te pakken. Maar het is en blijft een erg speciale plek!

Eli Creek

Vanaf de heuvels loopt het regenwater in een ondergronds reservoir. Als dat vol is stroomt het over en rondom het eiland zie je dan ook zuiver (drink)water (vele malen gefilterd door het zand) in de zee zien lopen. Eli Creek is een van de grootste stromen, en ook hierin kun je zwemmen en pootjebaden.

Het Mareno scheepswrak

Het schip de Mareno is een 70 jaar geleden hier gestrand en is zo achtergebleven. Midden op het strand, en het is nu een van de grote trekpleisters van het eiland. Met wat fantasie kun je de mensen op het dek zien lopen en de handelaars klaar zien staan om handel te drijven met de bewoners van het eiland.

Indian head

Een van de grootste bezienswaardigheden is Indian head. Het is een grote rots aan de rand van de zee, waar je op kunt klimmen en langs de wanden van de klif op de zee kunt kijken. Je kunt dan walvissen, haaien, roggen en schildpadden voorbij zien zwemmen (op veilige afstand) en helaas hebben wij de eerste 2 niet gezien.

Coloured sands

Het eiland bestaat uit vele zandsoorten (en kleuren). Op een aantal plaatsen kun je de kleuren van het zand zien veranderen en met elkaar zien mengen. Een van deze plekken is Coloured Sands met bruin, oranje, geel en wit zand. Een kleurrijk gezicht, vooral met de blauwe zee op de achtergrond...

Dingo

De belangrijkste bewoner van het eiland is zeker de Dingo. Een hondensoort die je veel ziet hier in Australie, waarschijnlijk door de Aboriginals naar Fraser gebracht, en de laatste jaren zijn er wat problemen mee geweest... De toeristen begonnen de honden meer en meer te voeren en ook te treiteren. Hierdoor werden de honden agressiever, en heeft de overheid een voederverbod ingesteld. Maar hierdoor was er minder voer voor de vele honden en zijn ze zelfs mensen aan gaan vallen (met 4,5 jaar geleden nog een kind die door een dingo is gedood).
Hierna is er flink op de hond gejaagd (als vergelding) maar dat is nu ook streng verboden, en is er een soort van wapenstilstand. De foto heb ik dit keer van internet afgehaald, want we hebben de beestjes niet in het echt gezien...

Het gezelschap

De groep was dit keer niet zo leuk. Van de 32 mensen (wat eigenlijk al wat te veel is) waren er een man of 8 die met elkaar spraken, de rest zocht totaal geen contact. Zo was er een gezin uit Denemarken, 4 meiden uit Duitsland, 4 kerels uit Tsjechie, een stelletje uit Korea, en deze hebben met niemand anders gepraat dan met hun eigen groep.
Maar met een klein groepje hebben we toch veel lol gehad: Roger uit Zwitserland, Don en Theresa uit Engeland, Elke en Dennie uit Duitsland en John en Chris uit Zweden... Vooral de avond in het Eurong beach resort, het resort waar we sliepen en in de bar hingen, was erg geslaagd. En het eiland is prachtig, de gids Warren heeft veel interessante dingen verteld, en op de vertrekdag was iedereen tevreden met de hele reis.

Weer naar Hervey Bay

Met de boot gingen we weer terug naar het vaste land (weer uitgezwaaid door de dolfijnen) en door de buschauffeur werden we een voor een afgezet bij onze hotels. En onderweg: Ja, eindelijk! Een wilde kangaroe, springend over de weg (de bus moest nog even behoorlijk in de remmen). En het was nog een Big Red ook, de grootste soort kangaroe die er bestaat.
We hadden afgesproken om met de groep nog wat te gaan eten in Peppers en toen pitten!