Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Agadir 21- 23 mrt 2011
 
Een lokale bus (dus lekker veel stoppen, wachten en zelfs een keer in z’n achteruit op de ‘snelweg’) bracht ons weer naar de kust, naar Agadir, welke volledig is ingericht op het toerisme.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Veel strand, een mooie tocht naar een vervallen Kasbah op een rotspunt boven de stad en veel, heel veel toeristenwinkeltjes. De hoofddoek is hier ingeruild voor de bikini en de Souq is vervangen door de supermarkt.

De stad is ook bijna helemaal opnieuw opgebouwd na een allesverwoestende aardbeving van 1960. Om meer te zien over dit drama hebben we ook het museum hierover bezocht en de massabegraafplaats bezocht.

Er lagen zoveel mensen onder het puin, dat de lokale autoriteiten het hele gebied met DDT heeft besproeid en alles met zand afgedekt. Wat moet je anders als er ziektes op uitbreken staan.

Ook het havengebied is helemaal nieuw en hier zie je hoe rijk de stad is, een miljoenenproject waar vele rijke toeristen zich helemaal thuis voelen.

Van de oude Kasbah boven de stad staan alleen nog de muren en met een taxi zijn we omhoog gegaan en te voet weer terug naar Agadir. Behalve het mooie uitzicht is er niet veel te doen, behalve de inscriptie in Nederlands boven de toegangspoort ‘Geloof in God ende respecteer de koning’. Van de hele vakantie is 1 foto mislukt en natuurlijk van deze plakkaat…

En natuurlijk hebben we een middag heerlijk genoten van het strand en de zee (die was wel koud!). Lekker als luie toerist, op een paar ligbedden met parasol. Daar geef je de strandjongens een paar Dirham voor) en die gaan dan ook nog drinken halen voor je.

We kwamen ook de Engelse Jim en de Finse Terhi een paar keer tegen, eigenlijk onze eerste andere reizigers waar we een paar keer mee hebben gekletst. Marokko is (nog) niet echt ingericht op backpacken (geen hostels, geen outdoor winkels, heel soms alcohol, maar geen goedkope barretjes)…

De laatste stop van een heerlijke reis en tijd om weer naar huis te vliegen. We landden weer op Charleroi en de ouders van Charlotte waren zo vriendelijk om ons helemaal in België op te komen halen.

Met broodjes en koffie, wat een luxe… Richard en Tineke, bedankt!