|
Marian
 Op weg naar de kust, alleen dus, maar dat duurde niet lang want ik stond op het station in Santiago met iemand te praten en we herkenden elkaars accent: weer een Nederlander!! Marian uit Den Haag, en we hebben flink zitten kletsen in de bus. Marian heeft een Cubaanse vriend, die ze nu weer ging opzoeken. Ik kwam aan op het station en er stond al weer iemand van mijn nieuwe casa te wachten, Casa Armando... En zoals gebruikelijk eerst maar eens de buurt verkennen, met de benenwagen het durpke in. Ook werd een vriend van de zoon van de eigenaar gebeld, die een vriend had met een duikschool, want daar had ik ook weer eens zin in.
Helaas, het was geen erg lekker weer. Alle 3 dagen dat ik er was, was het bewolkt en de laatste dag regende het als een gek. Maar dat bleek helemaal niet erg, want Cuba is geen land voor activiteiten, en met Marian, met de Argentijnse Laura en met de Duitsers Michael en Dorith hebben we een paar avonden goed doorgezakt. En 1 dag was het tijd voor aktie:
|
|
Duiken!
 Ja, het was geregeld, ik zou gaan duiken. Ik had de uitrusting al bekeken, en op een ochtend leek het een mooie dag te gaan worden (de zon scheen even) en ik vroeg Frankie, van mijn casa, zijn vriend te bellen om te vertrekken. Maar hij was niet te bereiken, volgens zijn vriend had hij de tanks niet eens gevuld, en hij wist niet waar hij was... Na 2 uur heb ik het wel bekeken en zijn Marian, Laura, Michael en ik mooi gaan zwemmen... Met een taxi naar een mooi strandje (de chauffeur wacht gewoon 3,5 uur), een beetje snorkelen en relaxen, heerlijk. Ook werden voor ons cocosnoten gevangen, en opengemaakt, natuurlijk. We hadden ook wat huisdieren, hier, er liepen wat honden op t strand, en die lusten ook wel cocosnoot... En dat is echt Cuba, lekker niksdoen, naar het strand en s'avonds weer aan de bar hangen...
|
|
Oh, ja...
 - Baracoa is een klein gehuchtje en ons-kent-ons. Ik kwam op straat een man tegen, waarvan de vrouw nu met een Nederlander getrouwd is en in Amsterdam woont. Ik heb wat met hem gepraat en de volgende dag kwam ik in een museum en de kaartverkoper vertelde mij van een man in het dorp met de ex-vrouw die met een Nederlander is getrouwd. Ik voelde me meteen als een van de inwoners.
- Sinaasappelsap! Dat was het enige Nederlandse woord wat de buurman kende en elke als ik hem zag riep hij dat...
- Veel stroomuitval, in het dorpje. Een paar keer per dag, maar ja, zo veel maakt dat niet uit als je toch de hele dag niets doet...
En toen lekker uitgerust weer op pad, met de bus weer, alles op zun gemakkie...
|