Ik kwam weer aan in deze prachtige hoofdstad van Ecuador en na een bed te hebben genomen in ´Hostal Margarita 2´ nam ik ´s-avonds een pilsje om mijn terugkeer te vieren.

Ik heb een paar dagen eigenlijk niks gedaan, behalve dan souvenier- shoppen (het is hier veel goedkoper dan in Columbia), lekker eten (een erg goede Chinees recht voor de deur) en drinken en een paar keer naar de film. Ik had nog gedacht aan te gaan wildwater- raften, maar ik was écht te lui...

 

Op een regenachtige ochtend van 26 januari was het toch weer tijd om deze mooie stad te verlaten en zoals met zoveel mooie stops, weet ik nog niet of dit de laatste keer was in Ecuador...

 

 

Om half zeven ging de wekker, vanaf mijn hotel was het een minuut of vijf lopen naar de (volgepropte) Trolleybus. Aan het eindpunt van de lijn nam ik een gewone bus, onderweg nog een andere bus en toen een derde bus. Vlak bij de grens moest ik nog een stukje met de deeltaxi en toen de grens over.

Dit was weer een makkie en eenmaal over de grens bracht een deeltaxi me naar het dichtsbijzijnde durpke, hier vertrok een minibus naar Pasto. Nog een drie kwartier lopen en ik was in het centrum van...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op het busstation stonden een grote en kleine jongen en ze vonden dat ik wel een gids nodig had. Ik liep dus onder begeleiding naar het centrum. De kleine jongen vertaalde mijn spaans naar de andere jongen (ook in het spaans!) en vice versa. Had totaal geen nut, maar we konden er hard om lachen.

Alleen de oudere jongen liep helemaal mee naar het centrum, en wist wel een goed hotel. De hotels die hij echter beloofde waren 5000 pesos (ruim 1,5 euro) duurder als wat hij beloofde, dus ik besloot om maar een hotel- keuze uit mijn reisgids te halen. Het werd ´Hotel Manhattan´, een dump voor een gepaste prijs. Ik was weer in Columbia...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- In Quito bleek maar weer eens hoe waardevol stalen neuzen kunnen zijn. Een middelgrote hond (met flinke kaken) kwam dreigend op me af, maar hij gromde of blafte niet, hij ging recht naar mijn enkels... Ik sloeg hem in eerste instantie nog wel weg met mijn dikke reisgids, maar daar was hij niet van onder de indruk.

Hij zette nog eens aan en vloog weer naar mijn enkels. Ik schopte hem vol tegen zijn kaak! Zijn bek klapte dicht, hij tolde wat op zijn pootjes en liep weg, zonder piepen, of wat dan ook. Ochèèèèrrum! Maar ik kon echt niets anders...

 

Zoals altijd kwam het baasje om de hoek, nadat alles al was gebeurd, en hij verzekerde me dat de hond niet beet... Ik vertelde hem niet erg vriendelijk dat hij zijn hond aan de lijn moest houden, maar daar was hij het toch niet mee eens...

 

Op naar mijn laatste stop van deze reis, nog drie daagjes genieten van Bogota...