Met een catamaran word je vanaf Cancun voor 3,5 euro naar een eiland gebracht, 20 minuten uit de kust, genaamd Isla Mujeres, oftewel vrouweneiland. Een klein eiland van 8 kilometer lang met stukken van maar 150 meter breed. En je komt daar voor de prachtige natuur, het mooie groen-blauwe water, de rust en voor het duiken.

 

De naam van het eiland ontstond waarschijnlijk in de tijd van de Spaanse scheepsvaarders, die hun vrouwen op het eiland in veiligheid brachten, terwijl ze zelf andere schepen plunderden en landdoelen aanvielen. Een ander verhaal verteld over de beelden die gevonden zijn van vrouwelijke godheden van de Maya...

En het hele eiland is eigenlijk maar gericht op 3 dingen; Zon, zee en strand, en alles wat je daar op en in kunt doen, duiken, snorkelen, varen, zonnen, etc. Echt een paradijsje, met prachtige witte stranden en een azuurblauwe zee waar je van kunt dromen.

Reuzenschildpad

Maar ik had ook nog een ander plan, aan de zuidkant van het eiland is een oude vuurtoren en oude mayaruines, en halverwege is een reuzenschildpaddenasielzoekerscentrum, of zoiets. De oprichters hadden deze plek bedacht, aangezien de beesten hier bijna uitgestorven waren, door overbevissing en omdat het vlees een delicatesse is. De schildpadden die uitgezet zijn, komen terug op hetzelfde strand om eitjes te leggen. De eitjes worden opgegraven en op een afgeschermd stuk strand herbegraven. Als de schildpadden al wat volgroeid zijn, worden ze weer in de zee terug gezet.

Dus ik op de fiets door de tropenzon voor een 3 uur durend tochtje. Compleet verkreeft natuurlijk, toen ik terugkwam, maar wat een prachtig eilandje. Je wordt hooguit ingehaald door een enkele auto en een opgevoerd golfkarretje. Verder alleen natuur, grote leguanen, vissende mensen en pelikanen en rust, heerlijk.

Nog meer reuzenschildpad

En ik had mijn zinnen ook weer gezet op de onderwaterwereld. Bij Sea Hawk Divers boekte ik een enkele duik (langere duiktochten waren een stuk duurder door gebrek aan duikende toeristen) naar het rif genaamd Manchones.
Met Eduardo als gids hebben we een barracuda gezien, een tweetal reuzenschildpadden, vele scholen vissen en, ze blijven mijn favoriet, prachtige papegaaivissen. Een klein bruin visje werd boos toen we dichtbij kwamen. Was prachtig om te zien, net Charlie die steeds wegrent als je dichtbij komt en dan weer stoer terug komt lopen...

 

We zijn een uur en een kwartier beneden geweest op 1 tank, het was echt weer genieten. Volledig gewichtloos over het prachtige kleurrijke koraal zweven, rondkijkend wat er allemaal te zien is...
De duik was 33 euro, inclusief de hele uitrusting en natuurlijk inclusief een boottochtje rond het eiland, want het rif was aan de andere kant. Dit ga ik deze reis zeker vaker doen...

Poc na

De hostelkeuze was dit keer Poc na, het oudste hostel van Mexico, en een relaxte tent. Met eigen keuken en bar en s-avonds soms live muziek. 5 euro per nacht in een stapelbed, met de tuin aan het strand, gratis ontbijt en een half uur internet en leuke meiden aan de receptie die het prima vonden dat ik mijn Spaans aan het oefenen was.. ¿Que?

Ik liep ook weer Anna en Stefan tegen het lijf. We hebben samen ontbeten en wat gepraat over hun plannen. Lachen met Duitsers, het word zo de normaalste zaak van de wereld.
Ik heb hier de eerste stap gezet naar de nieuwe manier waarop ik graag wil gaan reizen. Wat minder snel weer vertrekken en wat meer tijd nemen voor lezen en ontspanning. ik ben een verhaal aan het schrijven, wat makkelijk is met mijn mini-laptop bij de hand. En wil wat meer tijd nemen voor vrijwilligerswerk, ook om mensen, taal en cultuur wat beter te leren kennen. Maar dat laatste komt later.

De laatste avond hebben we een gezellig strand feestje gehad. Met een man of 20 aan de cocktails. Ik koos een cocktail uit een hele lijst, pak een Cuba Libre (er was namelijk ook een Cubaan bij, en die vond dat wel leuk), bleek dat een ordinaire Baco te zijn! Wist ik veel, maar weer snel aan het bier. De hele nacht kwamen er mensen de kamer terug inrollen, dus van slaap was die nacht niet veel meer gekomen. Toch nog redelijk fit heb ik wat ontbeten en ging ik met de boot van Isla de Mujeres terug naar het vasteland, naar Cancun, en daar kon ik de bus pakken naar Valladolid...

 

 

- Was het de laatste avond sowieso een feest, Mexico plaatste zich voor het WK voetbal en ik heb een hoop Mexicanen gefeliciteerd. Goooooooooooooooollllllllllll!!!!!!!!!! Erg bijzonder, trouwens, dat de hele wedstrijd reclames door het beeld vliegen. Echt continu. Vaak kun je de bal niet meer zien. Dat mensen zich daar niet aan storen...

- De lokale kerk liep vol met mensen in het rose. Er zat een jonge dame vooraan, bij het altaar. De priester mompelde meer dan praten, dus die kon ik niet volgen. En in het hostel wist niemand van het personeel wat er gebeurd was. Een bijzonder ritueel? Ik had de hele dienst bijgewoond, was erg leuk, en op een gegeven moment kwam iedereen een handje geven.

 

- De lokale basketballers speelden naast de kerk, en het gaat er erg hard aan toe. Spelers vlogen in het rond en een moest er worden afgedragen... Maar ons team had wel gewonnen, denk ik.

- Isla Mujeres is vaak aangevallen en veroverd door Caribische piraten. Een gewelddadig gebeuren moet dat hier zijn geweest, want de piraten waren machtig.

Mijn kreeftenhuid werd al wat minder, dus het was tijd om weer te verkassen, terug naar het vasteland...