Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Mexico stad 20- 24 okt 2009
 
Mexico stad 20- 24 okt 2009

Groot!

In Mexico stad wonen ruim 19 miljoen mensen en dan heb je het alleen maar over de regegistreerden. In de buitenwijken wonen zoveel 'illegalen' dat het aantal nog veel meer zal zijn. En dat in één stad.
Vroeg in de ochtend kwam ik aan op het gigantische busstation ten oosten van de stad en ik sprak wat met de Amerikaan die naast me zat. Hij wilde liever een taxi pakken, ik vind het fijn om te lopen, na zo'n lange rit. Het was maar 40 minuten lopen en ik kwam hem weer tegen vlakbij het hostel waar ik wilde zijn, Mexico City Hostel.

We besloten om een kamer te delen, want die waren erg veel beter dan de slaapzalen. En dat voor 1,5 euro per nacht meer... We hadden een prachtige kamer, met uitzicht op het centrale plein, een goed ontbijt, gratis internet in een prachtig hostel. En dat voor 9 euro pppn.
We besloten om de 2 dagen die Travis wilde besteden aan de stad samen rond te lopen.
Maar het is erg veel om alles samen te beschrijven. Mexico stad heeft zó ontzettend veel te bieden en ik heb de 4 dagen die ik hier was erg veel gedaan, dat ik het maar hou bij een aantal samenvattingen...

Bezienswaardigheden

Te veel om op te noemen wat je hier allemaal kunt zien. Het is heerlijk om door de straten en parken en over pleinen te wandelen. Het leven in Mexico stad speelt zich hoofdzakelijk af op straat. Er zijn ook meer eetkarren op straat dan dat er eetgelegenheden zijn in gebouwen.
De gebouwen in de stad zijn prachtig en groot, groter, grootst. Meer dan 1500 gebouwen staan op de Unesco lijst van werelderfgoederen en zijn daardoor beschermd.

Zócalo is het grote centrale plein met in het midden de grote vlag van Mexico op een mast van ongeveer 50 meter hoog. Aan het plein liggen het nationale paleis, waar de president zaken doet, en de prachtige Metropolitana cathedraal. Het paleis kom je pas binnen als je op de  thermo-foto staat (voor griepverschijnselen), een metaaldetektor hebt gepasseerd en je handen gereinigd hebt met steriliserende gel.
Dan is het gebouw ook zeker de moeite waard: prachtige muurschilderingen en een museum over het ontstaan van de republiek (zie ook de geschiedenis van Mexico onder 'Landen').

De Templo Mayor is de plaats waar oude Aztec ruines te vinden zijn, en waar de Aztec hun adelaar zagen zitten op een cactus, met een slang in zijn bek. Nog steeds het nationale symbool wat zelfs de nationale vlag kleurt.
De Torre Latinoamericano kun je beklimmen (met de lift) tot aan de 44e verdieping waarvan je de stad kunt zien. Dit kost 50 pesos en 3 verdiepingen lager is een restaurant (ook met 360 graden uitzicht) waar je voor 30 pesos een pilsje kunt drinken, zónder entreekosten.
Mmmm, moeilijke keuze. Proost!

Het Palacio de Bellas Artes is prachtig en het monument voor de revolutie (met het graf van o.a. Pancho Villa, zie De geschiedenis onder ´Landen´) is indrukwekkend.
Je kunt op veel plaatsen zien dat de stad aan het zinken is, kerken hangen scheef en torens lijken bijna in te storten. Een ramp voor de stad, aangezien oude gebouwen met het bestaan worden bedreigd. Het grondwater zakt en de grond zakt in, ook al probeert de regering vanalles te doen om dit tegen te gaan.
In het Bosque de Chapultepec, het grootste park van de stad zijn veel monumenten terug te vinden, zoals het fantastisch mooie en grote Castillo, waar de oude adel heeft gewoond. Maar mijn favoriet in dit park is wel de dierentuin, met alle denkbare dieren, waaronder alle nationale (vaak bedreigde) dieren en een aantal reuzenpanda's. Mooi dat je die ook hier kunt zien.

Geloof

Santa Muerte is een beeld wat je veel ziet, en het geeft de mix aan van de 2 belangrijkste geloofstromen in Mexico; het katholieke geloof en het (veel oudere) dodenverering. Inmiddels officieel verboden door de kerk is het Santa Muerte beeld een mariabeeld met een doodshoofd.
In het Basilica de Guadalupe is het belangrijkste Katholieke symbool van Mexico te bezichtigen. Op de plek waar Juan Diego (een, door Johannus Paulus II heilig verklaarde, Mexicaan) in 1531 een aantal keer Maria zag verschijnen. De 4e keer bleef een afdruk van Maria achter op zijn mantel. De basiliek die op deze plek is gebouwd is enorm en is geschikt voor meer dan 40.000 gelovigen (en een paar toeristen)...

Halloween en de dag van de doden is erg aanwezig op straat. Overal kleuren heksen, skeletten en maskers de straten en de markten zijn nog erger. Op de Sonora markt kun je zelfs fetisjes kopen (vaak dode dieren, of onderdelen ervan) en kun je ook spiritueel gereinigd worden.
Zoiets hebben we ook op straat in een park zien gebeuren; tientallen mensen in trance, luisteren naar een man die, volgens ons, vooral om meer geld vroeg. En dat werd ook gegeven... Een beetje eng als mensen blindelings alles geloven. Volgens Travis voor vele noord- Amerikanen een reden om niet naar Mexico te gaan. Het katholieke fanatisme.

Maar het hoogtepunt van bijgeloof is wel de 'Maagd van de Metro': Metro chauffeurs zagen een Maria vorm in een natte plek op de muur en dit is nu als een museumstuk bij één van de Metro- ingangen te vinden.
Je moet sowieso goed kijken en dan zie het nog bijna niet. Als je het ziet, lijkt het wel dat het erop is geschilderd. maar je weet natuurlijk nooit.

Eten

De basis van het eten in Mexico is de tortilla. Een dunne, hartige pannekoek. Gevuld met allerlei verschillende ingredienten, vlees, rijst, bonen, groenten en vaak met avocado. Dan heet het een taco.
Als je een tortilla vult met kaas heet het een quesadilla en als je het oprolt en dichtvouwt heet het een burrito. Als je kleine stukken tortilla frituurt, heten het nacho's, en zo zijn er nog wat varianten.

Je eet alles met een saus, pikant, zoals chilisaus. Matig pikant, zoals Guacamolesaus of gewoon saai, bijvoorbeeld tomatensaus. Een bijzondere saus is de mole. Dit zijn dikke sauzen, waarvan de zwatre mole is gemaakt van chocolade saus. En daar moet je even aan wennen, al vond ik de 1/4 kip met chocolade mole helemaal niet verkeerd.
De lokale restaurants zijn leuk, lekker en goedkoop en daar ben ik meestal te vinden. Maar soms is het tijd om te zondigen. Een avond kwamen we bij de chinees om de hoek en omdat ze gingen sluiten konden Travis en ik voor 3 euro pp onbeperkt van het buffet meebuffelen. Lekker!

Sport

De nationale sport is voetbal. De eerstvolgende wedstrijd zou pas op zondag zijn, dus dat moest ik helaas laten schieten. wel zijn we naar Lucha Libre geweest. De nationale vorm van worstelen, zoals ze dat in de VS ook doen. Veel show, prachtige acrobatiek en een enorm spektakel.
Fantastisch, we hebben de hele avond (vanaf de 6e rij!) met verbazing gekeken hoe de worstelaars door de ring en buiten de ring vlogen. Vaak zelfs ín het publiek. En ik had nog nooit dwergwerpen gezien, nu dus wel.

En:

- Ik kreeg bij een winkeltje mijn briefje van 50 peso terug (2,5 euro), dit bleek nepgeld te zijn en ze wilde het niet van me aannemen. Had ik ook eigenlijk wel kunnen zien, aangezien de inkt al voor een groot deel van het briefje af was gelopen...
- Er leven veel zwervers in de stad. Zoals in elke stad eigenlijk wel, alleen het lijkt alsof ze hier niet worden weggejaagd. Sommigen houden zelfs een complete stoep in 'eigendom'
- Ik moest ook wat shoppen, een trui ('s-nachts is het ijskoud in de airco-bussen), een regenpak, een Lucha Libre- masker, een onderbroek (die was gejat) en slippers (die was ik ergens vergeten). En alle aankopen doe je het best op straat. Op bijna elke stoeprand staat wel een winkeltje onder een zeil.

- De Metro is ook hier weer een fantastisch vervoersmiddel. In een flits ben je aan de andere kant van de stad. En 'dankzij' de oorlog tussen regering en de drugsmafia die de laatste maanden is uitgebroken is het lekker veilig, veel politie in de straten...
- In het hostel is ook Wi-fi aanwezig. Dus onder het genot van een (gratis) kop koffie heb ik flink aan mijn verhalen gewerkt (de eerste weken was ik vooral lui), met behulp van dit (gratis) draadloze internet. Waar mijn mini-laptop mooi op aansluit.

2 dagen met travis, 2 dagen alleen. Ik kon de stad bijna niet verlaten, wat een genot om hier te mogen zijn, echt waar.
De laatste avond had de stad een afscheidsfeestje voor me geregeld: eerst kwam ik in een restaurantje met Teotihuacánse gerechten, waar ze me maar vol bleven stoppen met traditionele gerecht, bord voor bord (lekker!). Ook was er live muziek, natuurlijk onder een Maria- beeldje...
 
En daarna bleken er op het centrale plein, Zócalo, overal bandjes voor me op te treden. Waaronder een Columbiaanse band op het hoofdpodium met heerlijke Salsa!
Ik stond wat te swingen, en werd zomaar door een paar vrouwen ten dans gevraagd. Eén daarvan (zie foto) was al op tijd met haar pak voor Dia de los Muertes (dag van de doden), want dat is pas op 1 november.
 
Inmiddels heb ik wel de smaak te pakken van de salsa, en wil ik thuis echt lessen gaan volgen. Kandidaten voor danspartner (vooral vrouwen!) kunnen zich aanmelden via gastenboek en mail...

Maar een tijd van afscheid komt, en op een mooie middag kwam een bus en die bracht me ver naar het noorden.