Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Yangshuo (2) 15- 22 okt 2004
 

Yangshuo deel 2, 15- 22 Okt 2004


Boertje van Beurden

Ik heb de laatste weken weer een hoop mailtjes mogen ontvangen. Zowel omdat ik bij Heineken in Brouwerijnieuws stond (degene die dit gedaan heeft, bij deze bedankt) als om het feit dat Michiel en ik opgesplitst zijn.Fijn om te weten dat zoveel mensen ons volgen en laat de mailtjes maar komen, vind ik erg leuk.

Wonen

De keukenHet dorpje heet Shu Jia Bao wat letterlijk Boek, Huis, Fort betekend en ligt op ongeveer 1,5 uur van Yangshou af. Eerst een klein uur per bus naar Xing Ping en dan ruim een half uur lopen naar het dorpje. Ik zou logeren bij de ouders van Xiao Wei, de receptioniste van de hostel, in hun kleine huis aan de rand van het dorp. Het huis heeft 2 slaapkamers, een keuken, en een stal. De WC is een gat in de grond en de douche een emmer water, beide in de stal.
De familie heeft verschillende stukken grond in de buurt, daar verbouwen ze rijst, Chinese kool, chilipepers, knoflook, katoen en vanalles en nog wat. Er is soms stroom, geen stromend water en geen riolering. Midden in het dorp stroomt een riviertje waar mensen hun kleren wassen, groentes afspoelen en waar de dieren drinken. Het dorp ligt tussen de heuvels en langs een stromende rivier. In de dagelijkse dingen vergeet je het even, maar soms keek ik om me heen en besefte hoe mooi het hier is...

Mensen

In een week tijd kun je veel mensen leren kennen, vooral als je de enige westerling in de omgeving bent, voor sommigen zelfs de eerste die ze zien. Je krijgt dan ook veel aandacht en mensen willen je over het algemeen graag leren kennen.
De ouders: Meneer en mevrouw Wu waren zeer gastvrij, ik kon niet praten met ze, maar met gebarentaal kwamen we steeds een heel eind. Het zijn heel vriendelijke en hardwerkende mensen (maar dat moet volgens mij ook wel, als je een boerderij runt).
Xiao Pengyou De buren: De buurman was een neef van de familie en samen met zijn vrouw en 2 kinderen wonen ze in het zelfde gebouw als waar ik zat. Vooral met hun kinderen kreeg ik al snel contact, het zoontje hing steeds rond mijn nek (letterlijk) en hun dochter gaf ik s-avonds engelse les. Het zoontje is ongeveer 5 jaar en ik noemde hem Xiao Pengyou, wat in China een benaming is voor kleine vriend. De dochter (Wu Dan) is ongeveer 15 jaar en leert engels op school. Het probleem in China is vaak dat de leraar Chinees is, en de uitspraken zijn soms zo slecht dat een woord heel anders klinkt (War klinkt dan letterlijk als Wall).

Engelse les Ook de regering is bezig met uitgebreide programmas om Westerlingen naar China te krijgen om daar les te geven. Dat ik een weekje in het dorp zou blijven was dus voor haar een buitenkans om wat Engels te leren. Ook haar vriendinnen schoven een voor een aan en op het laatst was er een groep van ongeveer 5 die ik lesgaf (erg leuk!).

De collegas: Op de bouw (wat ik verderop zal uitleggen) werkte (naast mr. Wu) nog 2 mannen: Een oudere man welke de echte metselaar was, hij had de regie in handen. Hij was (zoals eigenlijk alle Chinezen) een heel vriendelijke en aardige man, die telkens vriendelijk naar me lachte. De andere was meer bezorgt, werken op het dak mocht ik niet, als er gesjouwt moest worden moest ik daarna gaan zitten om uit te rusten, ik moest veel drinken... Soms wat vermoeiend, maar wel aardig bedoeld, natuurlijk. Het hoogtepunt was wel dat ik en mandarijn probeerde te openen met mijn tanden, maar hij riep; NEE!!! en rende op mij af, hij dacht dat ik de mandarijn met schil en al op wilde eten, lachen!
De buurt: Mensen in het dorp bleken geinteresseerd in de vreemdeling, telkens als er nieuwe mensen waren merkte ik dat het gesprek over mij ging. Vooral de kinderen waren heel nieuwsgierig, een meisje nam elke dag een ander klasgenootje mee om even Hello te komen zeggen. Ik schat sowieso in dat ik in de hele week ongeeer 1000 keer Hello heb geroepen.

Dieren

De buffel uitlatenDe familie had een aantal dieren rondlopen; Een waterbuffel, een koe en een kalf op stal, en een paar ganzen en een tros kippen die vrij rondliepen. Ik had zelf ook een paar huisdieren op mijn kamer; een spin zo groot als mijn hand en wat kakkerlakken. Toen ik een keer s-avonds mijn kamer wilde oplopen zat er een rat (zo groot als een schoen) mij bij mijn deur aan te staren, hij was niet echt onder de indruk...
De dieren en ik konden het al die tijd goed vinden met elkaar, dus dat was geen probleem. In het dorp lopen ook veel zwerfhonden en kippen vrij rond en je ziet veel mensen met waterbuffels rondlopen.

Werken

Het dak erop...Ik had aangegeven dat ik alles wel wilde doen behalve dieren slachten... De vader was bezig om, samen met nog 2 andere mannen uit het dorp, voor een neef een varkensstal te bouwen. Mijn eerste taak was om de metselaars te voorzien van stenen en specie, wat een erg drukke baan was, vooral aangezien alles ver weg opgeslagen was. Zwaar werk dus, en de eerste bouw die ik ken zonder radio Mexico...
De dinsdag was een hele speciale dag: 2 keer per jaar wordt door de familie de rijst geoogst en toevallig waren 2 veldjes deze week aan de beurt. Ik mocht mee en ik heb in mijn leven nog nooit zo'n zware werkdag gehad. Constant bukken, rechtop staan, weer bukken, rechtop, etc... continu sjouwen en lopen, het is erg zwaar werk.Aan het eind van de dag heb ik niet de helft gedaan dan de anderen en voor hun was het een normale werkdag. 1,5 jaar Kantoorwerk heeft een watje van me gemaakt...

Rijst oogstenMet een krom mes snij je de rijst boven de grond af en leg je het op de grond. Al bukkend loop je zo over het veld totdat het helemaal gedaan is. Dan wordt een machine gestart, (wat niet meer is dan een draaiende schijf) en moet je de rijstplanten met bosjes op de schijf leggen waardoor de rijst wordt losgeslagen. Als laatste worden de rijsttakken opgebonden en de rijst naar het dorp gedragen. Elke dag stond ik om half zeven op en ging om negen uur naar bed, eerst ontbijten, dan werken, het avondeten en vervolgens Engelse les geven.

Taal- en andere verschillen

Aangezien niemand in het dorp Engels sprak en ik nog minder Chinees moesten we het vooral hebben van de gebarentaal en mijn woordenboek. Dat dit soms lastige maar vooral leuke situaties geeft kun je je wel indenken. Bij het vertrek bijvoorbeeld was het mij duidelijk dat ik iets meekreeg als afscheidscadeau. Ik wist alleen niet wat en hoopte dat het niet te groot en te zwaar was, want ik moest ruim een half uur lopen met volledige bepakking. Het bleek een jutezak van 50 liter te zijn gevuld met Pomelo's (een soort grote sinaasappel) en mandarijnen. Ik kreeg het niet geweigerd, en de wandeling naar Xing Ping duurde vervolgens ruim een uur, kapot was ik...

Eten

KippepotenZowel s-morgens als s-avonds werd er door mr. Wu gekookt. Elke dag weer anders, en altijd lekker. Het is wel wat anders als wat ik gewend ben, veel meer vet vlees, visjes die volledig naar binnen worden gewerkt, veel knoflook en er wordt geen onderdeel verspild (kippe- en eendevoeten, Hanekammen, etc...) Het is even wennen maar het smaakte eigenlijk allemaal prima. Vooral ei met tomaat was mijn favoriet. Toen dat eenmaal duidelijk was werd dat veel bereid (met heerlijke kruiden). s-Middags aten we bij de varkensboer. De lunch wijkt in het dorp totaal af van het andere eten: Koekjes, snoep, kastanjes en andere zoetigheid. Op het begin wel lekker, maar de hele week, een hele maaltijd...?

Mijn conclusie na deze week: Er zijn veel opmerkelijke mensen op deze wereld, en ik heb het genoegen gehad er weer een aantal te mogen ontmoeten.

Terug naar Yangshuo

Op vrijdag weer terug naar de hostel, omdat ik voor het weekend nog mijn ticket naar India wilde regelen. Xiao Wei stond me al op te wachten, een aantal mensen in het dorp hadden namelijk gevraagd of ik misschien langer wilde blijven, en haar was gevraagd om dat te regelen... Ook al waren het dan de ouders van de kinderen die ik les had gegeven en de varkensboer die het gevraagd hadden voelde ik me toch wel vereerd...
Voordat ik antwoord gaf ben ik wat gaan eten en ik heb serieus nagedacht over het verlengen van mijn visa. Uiteindelijk heb ik besloten verder te reizen; het bevalt me hier namelijk zo goed dat ik bang ben dat ik helemaal niet meer aan doorreizen toe zou komen, en dat was tenslotte wel het doel...
Hot-potHet regelen van de ticket heeft me bijna 2 dagen gekost. Alles wat de ene minuut mogelijk leek was 1 minuut later weer niet mogelijk bij de Chinese reis service. Uiteindelijk zou ik met de bus naar Guangzhou, met het vliegtuig via Hong Kong naar Delhi gaan en vervolgens met de trein naar Varanasi.
Maar eerst wilden de meiden van de hostel nog koken de avond voor vertrek, het werd hot pot (een visbouillon waar je aan tafel je eigen groente en vlees in kookt). Het werd een erg gezellige avond. De laatste dag heb ik afgesloten met voorlopig mijn laatste Chinese maaltijden: s-ochtends noodles, s-middags dumplings en s-avonds mixed-grill met friet (door een Chinees bereid).
Zondagavond het afscheid, niet van andere reizigers dit keer maar van de hostel, de meiden van de receptie en vooral: Yangshuo, wat voor mij een klein paradijs was...